Menu
De Toyota Corolla zit in een hoger marktsegment dan de Toyota Yaris. Mogen we in deze test tussen twee modellen van Toyota naast extra ruimte ook in andere opzichten een volwassener auto verwachten, of doen we daar de Yaris mee tekort? En hoe ver gaat de fabrikant met het doorvoeren van zijn merkidentiteit? We zoeken het uit in een test tussen de twee Toyota-modellen. Een dubbeltest die we in het magazine de rubrieksnaam Klassenstrijd geven.
Twee welluidende namen kruisen vandaag de degens. De Toyota Yaris is vernoemd naar de Griekse godin Charis met onder meer charme in haar portefeuille. Dit compacte model van Toyota kwam in 1999 op de markt en kreeg daar een warm onthaal, want die eerste generatie Yaris schopte het tot Car of the Year 2000. Inmiddels zijn we bij de vierde generatie aanbeland, die afgelopen zomer de arena binnen kwam gedraafd en inmiddels zijn rondjes door onze duurtestkraal dribbelt. Het maatje groter heet Corolla. Geen enkel naamplaatje wereldwijd prijkte zo vaak op een automobiel als Corolla, hoewel het model tussen 2006 en 2018 Auris heette (de sedan uitgezonderd). Onbelangrijk detail? Weet dan dat ons nieuwsbericht van twee jaar geleden, waarin we de terugkomst van de naam Corolla wereldkundig maakten, tot de meest aangeklikte van 2018 behoort.
Wie Toyota zegt, zegt hybride en dat alleen al is reden genoeg om beide modellen met die aandrijflijn te vergelijken. En aangezien de importeur erg genereus was bij het toekennen van onze duurtest-Yaris en hem op de stoep zette als Launch Edition, een Executive met nog wat extra’s, laten we de Corolla eveneens als Executive aanrukken. Als er één ding vanaf de eerste seconde duidelijk is, dan is het dat Toyota erin is geslaagd het wat saaie imago af te schudden met deze nieuwe Yaris. Dat zit hem niet alleen, maar toch voor een groot deel, in de daklijn en de C-stijl, die veel ranker gevormd zijn en bovendien extra goed smoelen in deze two-tone kleurstelling. Die rankere lijnen en schuinere achtersteven hebben overigens ook hun prijs, en het zal je niet verbazen dat die in binnenruimte dient te worden afgerekend. Maar daarover later meer. De wielkasten achter zijn flink uitgeklopt en dat geeft de Yaris samen met de Darth Vader-achtige grille en boos kijkende koplampen een lekker potente uitstraling.
Wanneer je ze naast elkaar ziet staan, is het verschil in hoogte evident. De Corolla is lager, maar ook breder en langer, waardoor hij een stuk ‘serieuzer’ op het netvlies ligt. Die indruk wordt nog versterkt door de brede en lage horizontale lijnen in zijn vooraanzicht. Hij mag dan wat anoniemer ogen dan zijn kleinere broer, ook de Corolla maakt een overtuigende stap naar een minder saai uiterlijk voor het merk. De achterlichten zijn eveneens laag en breed en maken deel uit van een soort kruisvormige vouw die in de bumpers doorloopt. Net als de Yaris heeft deze Corolla een flinke dakspoiler om het geheel nog wat extra visuele pit te geven. Setje mooie wielen erop, niets meer aan doen. En dat geldt voor beide.
De allereerste Yaris verbaasde vriend en vijand met zijn dashboard, een soort diepe, centraal geplaatste tunnel met daarin een uiterst futuristisch ogende 3D-vertoning. Die verdween helaas lang geleden in de geschiedenisboeken, maar daar kwamen andere mooie zaken voor terug. Bij deze vierde generatie Yaris heeft Toyota veel zorg besteed aan het dashboard. De materialen zijn, op wat minder geslaagde plastics hier en daar na, van prima kwaliteit, maar het is vooral de vormgeving die de eigenaar vrolijk zal maken. Deze topuitvoering heeft een digitaal klokkencluster, waarvan de twee hoofddisplays in origineel gevormde tunnels verwerkt zijn. Het dashboard bestaat uit twee niveaus, met daar tussenin twee praktische aflegvakjes. Helaas is alleen die in het midden voorzien van een antislip-bodem. Centraal op het dashboard staat een lekker groot scherm, dat touchscreen is maar ook wordt geflankeerd door een aantal fysieke knoppen. De navigatie is soms wat traag, waardoor je net ergens op drukt wanneer het scherm verspringt en daarom de verkeerde straat invoert. De muziek wordt verzorgd door JBL en klinkt bovengemiddeld goed, met sprankelend hoog en stevige bassen.
De stoelbekleding is voorzien van een mooi, 3D-achtig ruitpatroon dat het gevoel van luxe flink bevordert. Op de achterbank is het nogal inschikken. Zelfs voor een auto in dit segment is het daar erg krap. Ook de kofferbak breekt met zijn 286 liter geen potten. Herinner de kinderen eraan dat ze voor vertrek hun apparaten opladen, want er is slechts één usb-poort aan boord.
De familiebanden zijn niet te missen, toch is de cockpit van de Corolla niet zomaar die van de Yaris met wat extra. Zo is het klokkencluster wat betreft de totale vormgeving wat meer conventioneel. Maar door de indeling is het toch weer lekker hightech, met zelfs – niet vanzelfsprekend bij een hybride met traploze automaat – een toerenteller.
Het scherm en de navigatie zijn identiek, de meerwaarde van de Corolla zit hier in onder meer het mooie leer met rode stiksels op het dashboard. Dat geeft dit interieur een erg rijk, luxueus sfeertje. Het stuur is net als in de Yaris uitbundig bezaaid met knoppen, waardoor je veel kunt bedienen met beide handen aan het stuur. Die drukte heeft wel tot gevolg dat het kleine knopjeszijn met dito pictogrammen. Voor leesbrildragers is het daardoor zaak om de knop- pen uit het hoofd te weten, temeer daar de indeling wat onlogisch is. Zo zitten de audioknoppen deels links en deels rechts. Verder moet je, opmerkelijk genoeg, voor de JBL-speakers die wel in de Yaris Executive zitten (zelfs vanaf de Style) bij de Corolla doorsparen voor de Premium. Blijkbaar denkt Toyota dat de jongere doelgroep van de Yaris meer gevoelig is voor hippe merkjes en dat is misschien wel zo, maar de oudere koper is zeker zo gevoelig voor verfijnde geluidsweergave. Dat is in de Corolla zeker niet slecht, maar minder dynamisch dan in de Yaris. Wie de Corolla vanwege de ruimte boven de Yaris prefereert, moet zeker even achterin gaan zitten. Want hoewel de Yaris daar erg krap is, stelt de achterbankruimte in de Corolla ronduit teleur. En ook de bagageruimte van de Corolla is met 361 liter niet baanbrekend.
Niet alleen het uiterlijk van de Toyota Yaris is er flink op vooruit gegaan, je haalt er ook veel meer rijplezier uit. De besturing mag dan tamelijk licht en aan de ongevoelige kant zijn, de auto reageert kwiek en precies op wat je er mee doet en het nogal stevig afgeveerde onderstel zorgt voor een sportief gevoel wanneer je de auto vlot de bocht door stuurt. De achteras rea- geert daarbij wel wat nukkig op slecht weg- dek, maar dat compromis nemen wie graag voor lief in ruil voor het dynamische karakter van de auto als geheel. De hybride aandrijflijn maakt dat hij weliswaar niet heel rap op het gaspedaal reageert, maar eenmaal op dreef zit er lekker veel pit in. De anderhalf liter driecilinder levert 91 pk en wordt bijgestaan door een elektromotor met 80 pk, de combinatie piekt bij 116 pk. Dat is ruim voldoende om de voor een hybride behoorlijk lichte (1.055 kg) Yaris lekker vlot te maken en bij middelzware belasting kan de traploze automaat het toerental aardig binnen de perken houden. Pas wanneer je echt de armen uit de mouwen steekt, wordt de Yaris wat rumoerig en dat komtniet alleen door de motor, maar ook van de banden en door het windgeruis.
Op dat soort punten merk je dat de Corolla toch wat ‘meer auto’ is. Hij is stiller en de afstelling van het onderstel is niet alleen verfijnder, maar ook meer op comfort gericht. Niettemin kan hij best scherp en sportief aanvoelen wanneer je eens gek doet. Ook hier tamelijk lichte besturing, al geeft het wel wat meer feedback dan de Yaris. Voor beide auto’s geldt dat de uitgebreide hulpsystemen mooi werken en de auto keurig en vloeiend tussen de lijnen houden. Nog mooier is dat beide auto’s ook een erg laag verbruik aan de dag leggen, waarbij we in de praktijk met de grotere Corolla toch nog wat minder benzine nodig hadden per 100 km: 4,4 liter en dat is zelfs lager dan de fabrieksopgave.
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
