Test: Toyota Aygo 1.0 12V VVT-i Aspiration (2012)

De Toyota Aygo is geen op zichzelfstaand model, want de zakjapanner is op wat logo's en designfratsen na identiek aan de Peugeot 107 en de Citroën C1. Wat dat betreft liepen die drie fabrikanten voor de muziek uit; het uitbrengen van dezelfde kleine auto met een ander logo krijgt nu alom navolging.

Hoewel de Aygo onlangs nog een facelift, kreeg, staat hier in feite een redelijk oude auto. Al in 2005 kwam de Japanse versie van de Toyota-PSA-drieling op de markt en ondanks de toevoeging van led-dagrijverlichting is dat wel te zien. Niet dat de Aygo antiek is, maar hier staat duidelijk een vertegenwoordiger van de oude garde; een middel om zo goedkoop mogelijk van A naar B te komen zonder nat te worden. Daar is niks op tegen, want er is weinig mis met de niet-meer-dan-je-nodig-hebtaanpak.

Aan de binnenkant zie je, nog meer dan vanbuiten, dat de Aygo alweer even meeloopt. Je kijkt bij de portieren rechtstreeks op het metaal en de materialen zijn in vergelijking met de concurrentie duidelijk van mindere kwaliteit. Bij de facelift kwam er wel een voornamer ogende versnellingspook, meer in lijn met andere Toyota-modellen, en er is nu zelfs Bluetooth beschikbaar.

Wat helaas niet veranderde bij de modelaanpassing is het meubilair. Op korte ritjes gaat het allemaal nog wel, maar langer dan een halfuur op de Aygo-stoelen raden we niemand aan. Er is weinig steun voor de rug en de zittingen zijn te kort. Daardoor wordt de reis al snel minder comfortabel.

Bescheiden kofferruimte

De Aygo in deze test heeft een vijfdeurscarrosserie, maar er is ook een versie met drie portieren. Over de portieren gesproken: sommigen krijgen daar koekblik-associaties bij. Helemaal achterin heeft de kleine Toyota niet zoveel ruimte in de aanbieding, want met 139 liter is de Aygo-kofferruimte minstens 60 liter kleiner dan veel van zijn segmentgenoten. Bovendien voelt de glazen achterklep wat iel aan.

Driecilinders zijn momenteel zeer populair in kleine auto's. Nog niet zo lang geleden was de Aygo met z'n 1,0-liter driepitter een uitzondering. Bij z'n introductie waren we er al positief door verrast en er is sindsdien weinig veranderd. Het is zeker niet de stilste en meest trillingsvrije motor, maar die tekortkomingen vergoedt-ie deels met z'n enthousiaste prestaties. Omdat de Aygo met zijn 805 kilogram ook een lichte auto is, kom je met 68 pk prima mee met het overige verkeer. Moet je een tandje terug, dan is dat ook geen straf; de pook gaat ietwat hakerig, maar wel precies door het schakelpatroon.

Standaard staat de Aygo op rubber van 155 millimeter breed, en omdat het onderstel bij de facelift soepeler is gemaakt, houdt de grip niet over. Al vrij snel schuift de kleine Toyota beheerst over z'n voorwielen richting buitenkant bocht. Die soepelheid in het onderstel zorgt er dan wel weer voor dat je de auto gemakkelijk door de stad stuurt. In vergelijking met veel concurrenten laat de Aygo wat puntjes liggen, maar prijstechnisch zit de Toyota goed. In Aspiration-uitvoering is het namelijk een uitstekende aanbieding.