Test: Toyota Highlander

Ben je op zoek naar een auto met zeven zitplaatsen, dan kom je al snel terecht bij een SUV of het wordt iets in de hoek van de Citroën Berlingo of Opel Combo. In het rijk der zevenzits-MPV’s behoren de BMW 2-serie Active Tourer, Citroën Grand C4 Space Tourer, Dacia Lodgy, Renault Espace en Grand Scénic en de Toyota Prius+ tot de laatste der Mohikanen. Een uitstervend soort. Zo heeft ook de stationwagon met drie zitrijen ooit het loodje gelegd. Ken je ze nog, de Peugeot 505 Familiale en de Renault 21 Nevada? Toch valt er nog genoeg te kiezen als het om zevenzitters gaat, alleen is de verpakking anders. En er is nog altijd vraag naar. Voor een gezin met drie kinderen waar af en toe vriendjes of de opa’s en oma’s mee moeten, zijn die twee extra stoelen een uitkomst, maar ook voor de sportwedstrijden in het weekend. Een andere, niet te onderschatten categorie is die van de samengestelde gezinnen, met ineens vier of vijf kinderen bij elkaar. Die zitbehoefte had Opel eind jaren 90 al vroeg opgemerkt en de eerste generatie Zafira werd daarom standaard aangeboden met twee inklapbare stoelen onder de bagagevloer. Opmerkelijk is dat je ook in het duurste segment terecht kunt, meer nog dan in de betaalbare klasse. Denk aan de Audi Q7, de BMW X7, de Range Rover en de Mercedes-Benz GLS. Dan ben je al snel een ton of meer kwijt. Zo bont maken wij het niet met de hier geteste Toyota Highlander.

Twee elektromotoren

De Toyota Highlander is voor Nederland nieuw, want nooit eerder leverde onze importeur dit model. Deze generatie kwam in 2019 in de showroom en heeft op veel markten een 3,5-liter V6. Dat lijkt ons een zeer prettige krachtbron voor deze auto, maar het zou tot een astronomisch bpm-bedrag leiden. Vandaar de hybride aandrijflijn, gecombineerd met een extra elektromotor op de achteras. Wat ontwerp betreft zijn er sterke overeenkomsten met de huidige RAV4, die in 2018 debuteerde, zij het dat die nog iets meer scherpere vouwen en lijnen heeft. De Highlander heeft meer rondingen en oogt vriendelijker. Hoe verhouden deze twee zich in de lengte tot elkaar? De RAV4 is 35 centimeter korter dan zijn grotere broer en zeven centimeter smaller, waarmee de Highlander dus dik voorbij een breedte van 1,90 meter gaat. Dat merk je goed in parkeergarages, net als de lengte van bijna vijf meter. Dat is meer dan een BMW X5. Kortom, je bent echt met een bakbeest op pad en dat blijft niet onopgemerkt, zo maakten we soms op uit de reacties. Het mag dan een hybride zijn, met een SUV van dit formaat maak je niet overal vrienden. Voor de aandrijving zorgt de bekende 2,5-liter viercilinder, die ook in veel andere modellen wordt toegepast. Voorin werkt hij samen met een elektromotor die bijna net zoveel vermogen heeft als de verbrandingsmotor. Vierwielaandrijving dankt de Highlander aan een extra motor op de achteras, die onder normale omstandigheden niet meedoet. Het systeemvermogen is bijna net zo hoog als het maximale vermogen van de versie met V6. Dat is wel nodig ook, met een gewicht van net iets meer dan twee ton. Datzelfde gewicht mag aan de trekhaak. Tel daar nog eens zeven personen en een beetje bagage bij op en je bent met zo maar met 4,5 ton onderweg.

Brullende motor

Hoewel het interieur er keurig uitziet, moeten we toch opmerken dat de huidige generatie ‘Europese’ Toyota’s fraaiere interieurs heeft. Niet dat het behelpen is, maar de lat ligt tegenwoordig toch iets hoger. Wat ronduit goedkoop oogt, is de plastic behuizing van de JBL-tweeters in de A-stijlen. Ruimte is er in elk geval volop, ook op de tweede en derde zitrij, mits je de middelste rij dan iets naar voren schuift. De extra lengte komt verder tot uiting in de grote kofferbak die er zelfs met alle zetels in gebruik overblijft. Met de rijeigenschappen van de nieuwe Corolla en recent nog de nieuwe Yaris Cross in ons achterhoofd stappen we achter het stuur van de Highlander. Dat die totaal anders rijdt, laat zich niet zo moeilijk raden. Het is een grote, logge auto. De besturing is afstandelijk en de vering opmerkelijk soepel, maar de schokdempers leggen de koets weer vrij snel stil. Hier stond rijplezier niet voorop, dat merk je meteen. Het is vooral een lekker ontspannen reisauto, precies waarvoor je hem koopt. De aandrijflijn gooit een beetje roet in het eten. Zeker, er is kracht genoeg, maar de viercilinder zet het bij de kleinste beweging van het gaspedaal al op een brullen, een feit waar de traploze transmissie debet aan is. Je hoort dat er flink moet worden gewerkt en dat past niet in een auto van bijna 73 mille. Zelfs bij relatief rustig invoegen op de snelweg klimt de motor snel in toeren, ondanks de krachtige elektromotor. Eenmaal op snelheid gaat alles in de ruststand en dat de krachtbron geen topprestaties hoeft te leveren, blijkt uit het relatief lage brandstofverbruik. Laten we wel wezen: gemiddeld 1 op 14 is voor een auto van dit formaat en met dit gewicht ronduit netjes.

Overijverig

De testauto is voorzien van adaptieve cruisecontrol. Dat is heel fijn, maar in dit geval is het systeem wel heel erg ijverig. De Toyota gaat erg vroeg in de ankers en komt daarna heel traag op gang. Voorbeeld: je rijdt op de snelweg op de rechter rijstrook en wordt ingehaald door een sneller rijdende auto. Meteen daarna ga je zelf naar links om de voor je rijdende vrachtwagen in te halen. Dan gaat de Highlander eerst stevig in de ankers. Daarna concludeert het systeem dat de auto voor hem best ver weg is en ook veel harder rijdt, dus gaat de rekenmeester aan de slag en besluit dan om wat gas bij te geven. Intussen kleeft die BMW achter je al aan je bumper. Weliswaar kun je het systeem altijd overrulen door zelf het gas in te trappen, maar eigenlijk wil je dat alles volautomatisch gaat. Er valt verder op de standaarduitrusting niets aan te merken. Echt alles is aan boord, ook op het gebied van assistentie-systemen. Een panoramadak heeft hij dan weer niet, al is deze als optie leverbaar.