Test Mazda MX-5 - Nog altijd het antwoord op de vraag: wat is rijplezier?

Zeker als het topje er nog op zit, moet je wat inspanningen verrichten om in het krappe interieurtje te komen. Vervolgens stel je de zitpositie in. Voor een MX-5 moet die zijn: zo laag mogelijk, stuur ver naar je toe. Dan druk je op de startknop rechts van de stuurkolom. Enthousiast morrelend komt de 1,5-liter viercilinder tot leven, met, als de krachtbron in de relatief lange neus nog koud is, een opvallend hoog toerental.  Meteen al dat karakter, hè! Vervolgens zet je de bak in één. Eigenlijk weet je dan al voor 50 procent hoe leuk de rit weer zal worden, want wat schakelt zo’n MX-5 toch met een heerlijk gevoel. Een lekkere klak, je voelt precies wat je wilt voelen, dus hoe de tandwielen in elkaar grijpen, maar zonder dat de schakelactie te veel weerstand oplevert. Zelfs de basisversie biedt op deze manier al plezier nog zonder dat je ook maar een meter hebt gereden!

Goed, je bent al een kilometer of vijf aan het rijden als de eerste leuke bocht opdoemt. Een minimale stuurbeweging volstaat, en wonderlijk snel voel je het kontje van de auto zich zetten. Aan de kant van het buitenste achterwiel merk je een zeker mate van lichtheid. Gaat het echt hard, dan vinden er sinds modeljaar 2022 ook ingrepen van de rem op het achterwiel aan de binnenzijde van de bocht plaats, waardoor er een vorm van torque vectoring optreedt. De MX-5 zoekt door dat losse kontje met zijn neus nog gretiger de binnenzijde op, terwijl de achterkant juist nog sneller naar buiten wil.

Zou je dan het ESP uitzetten en denken die achterzijde lekker te kunnen laten uitwaaieren op commando van het gaspedaal, dan stelt de 1.5 misschien wat teleur; zijn 132 pk’s zijn niet voldoende om tot een lekkere drift te komen. Maar alleen al het swingende gevoel dat de auto je geeft, is ontzettend fijn. De lichtvoetigheid waarmee hij van bocht naar bocht danst.  Het liefst doe je dat uiteraard met het dak open, wat al kan als het een graad of zestien is. Het hoeft dus niet loeisnel te gaan om door te krijgen dat de auto het ook lekker vindt om over bochtige dijkjes en andere weggetjes te rijden. Wil je meer, dan is er altijd nog de 184 pk sterke 2.0-benzine­motor. Daarmee heb je pas echt fun.

Mazda MX-5 weegt nog geen 1.000 kilo

Toch valt de 1.5-motor echt niet tegen. Zoals elke Mazda SkyActiv-G-benzine­motor loopt ook dit blok onderin niet over van trekkracht, maar omdat de MX-5 maar 971 kilo weegt, hoef je niet altijd terug te schakelen als het toerental onder de 2.000 komt. Natuurlijk doe je dat wel, omdat schakelen in deze Mazda zo leuk is. Haal je hem de eerste keer flink door, dan verrast hij met een lekkere uithaal boven de 6.000 toeren. Helemaal doortrekken tot 7.500 toeren levert voelbaar vermogenswinst op. Leuk, want het is een waarde die je anno 2022 nog maar zelden op toerentellers ziet staan. Alleen in de bovenste regionen van sportwagenland zijn er nog een paar atmosferische pk-monsters die meer toeren kunnen maken. De metingen bevestigen dat de 132 pk sterke motor doet wat hij moet doen: we klaren de 0-100-sprint een tiende van een seconde sneller dan hoe lang dat volgens de fabrieksopgave moet duren. Een tijd van 8,2 seconden is naar huidige maatstaven uiteraard niet meer snel, omdat bijna elke EV dat fluitend haalt. Maar man, wat moet je er in deze roadster hard voor werken, en wat is dat leuk!

1 op 18 haal je makkelijk

Besturing top, onderstel super speels en de motor van de instapversie mag er ook zijn. Nu het serieuze deel. Zal wel zuipen zeker? Nee, totaal niet, we halen bij rustig toeren, met de helft van de kilometers met de kap neer, gemakkelijk 1 op 18. Mede doordat je het kapje heel eenvoudig met de hand opent en er dus geen elektromotoren aan te pas hoeven te komen, kan de auto zo licht blijven. Je ontgrendelt de kap met een grote hendel en met een enkele armbeweging verplaats je hem achter de voorstoelen. Dan moet je nog wel even op de ingevouwen kap drukken om hem helemaal in te laten zakken. Kan rijdend! Het scheelt een hoop ruimtelijk gevoel als het dak open is, want we waren alweer bijna vergeten hoe klein een MX-5 is – hij kan bijna claustrofobisch werken. Toch hebben ze bij Mazda elke vierkante centimeter prima weten te benutten. Achter de stoelen vind je twee opbergvakken, waar je alleen goed bij kunt als je de leuningen naar voren zet. Je kunt daarin de uitneembare bekerhouders kwijt als je die niet nodig hebt. Ertussen zit nog een groter vak. In het kontje kun je niet veel spullen kwijt.

Dagelijks gebruik? Je moet je wat aanpassen

Open rijden kan ook op de snelweg goed. Er bevindt zich een klein windscherm tussen de hoofdsteunen. Dat stukje kunststof klik je er naar wens gemakkelijk uit. Met de kap dicht dringen geluiden van buiten overigens wel heel nadrukkelijk door in het interieur. Als de kap geopend is, zie je vrij grote gaten tussen de carrosserie en de opgevouwen kap; bij duurdere roadsters zit daar vaak een afdekplaatje boven. Maar goed, een zekere vorm van minimalisme is de MX-5 al ruim dertig jaar eigen. Daar staat tegenover dat je een keurig afgewerkt interieur hebt, met een nog altijd niet verouderd multimediasysteem.

Het scherm is niet groot, maar zoiets zou ook een beetje misstaan. De bediening met het centraal op het dashboard geplaatste console blijft top. Dit model gaat al acht jaar mee, maar komt nog niet heel verouderd over. Op de snelweg merk je wel dat de demping wat stevig is. De vering is daarentegen vrij soepel en ook dat draagt bij aan het vreugdedansje dat de MX-5 lijkt te maken op pretweggetjes. Drempels vormen geen probleem. Als je kunt leven met de moeizame instap en de kleine ruimte, dan is zo’n open Mazdaatje prima geschikt voor dagelijks gebruik. De cruisecontrol is er een van de klassieke soort en verder zitten er geen rij-assistenten op die zich met je bemoeien. Lane Departure Warning kan namelijk uit, en als je het knopje dat het deactiveert eenmaal hebt beroerd, blijft het altijd uit. Vaak zie je dat auto’s zich bij een herstart weer resetten en zulke systemen weer activeren, maar de MX-5 onthoudt dat je als enthousiaste bestuurder op geen enkele bemoeienis zit te wachten. Ook dat, beste lezer, is honderd procent rijplezier.