Test: Citroën ë-C4

Opvallen doet de C4 zeker. De achterste zijruitjes doen denken aan legendarische Citroëns van weleer, de spoiler die de achterruit in tweeën deelt, verwijst naar de wat minder legendarische (driedeursversie van de) eerste generatie C4. De achterlichten zijn een wilde mix van lijnen en lopen over in de spoiler. Aan de voorkant zien we overeenkomsten met meer actuele modellen van Citroën. Let vooral op de wijze waarop de Double Chevron deel uitmaakt van de sierstrips, die op hun beurt weer weglopen als ledverlichting. Het is een gewaagd geheel en precies dat maakt deze C4 zo leuk om naar te kijken. Zelfs de naam is een beetje maf, want waarom zou je hem e-C4 noemen als het ook ë-C4 kan zijn? Dat dit een elektrische C4 is, zie je, behalve aan de typeplaatjes, ook aan de omlijstingen van de mistlampen, die bij de ë-C4 blauw zijn. Diezelfde kleur komt terug bij de dorpels en in twee sierpaneeltjes in de voorportieren.

Mooi compromis

Het voordeel van die langere wielbasis zit vooral in de interieurruimte en dan met name op de achterbank. Zelfs de hoofdruimte van de C4 is ondanks de schuine daklijn niet eens zo heel beroerd, maar de beenruimte daar is echt goed. Ook de kofferruimte is met 380 liter op het gemiddelde niveau van het C-segment. Het dashboard is een mooi compromis tussen rust en extravagantie. De klokken bestaan uit een vrij klein, trapeziumvormig scherm, dat iets naar voren staat en zodoende wordt omlijst door backlight. Het is tamelijk eenvoudig en sober wat betreft de indeling, die je door middel van enkele presets zelf kunt samenstellen. Erboven staat een head-up display met de meest essentiële informatie. Op de middenconsole prijkt een lekker breed infotainmentscherm. Daarmee is bijna alles te bedienen, maar we zijn vooral erg blij dat Citroën voor de meest essentiële zaken eveneens fysieke knoppen heeft toegevoegd. Binnentemperatuur en volume van de muziek kun je ouderwets hands-on instellen, in plaats van geswipe en gescrol door allerlei menu’s. Op de middenconsole zitten twee usb-aansluitingen, een klassieke en een usb-c. Een pook heeft de C4 niet, kiezen tussen P, D, R en N doe je met een aluminium knop, waardoor de middentunnel nagenoeg vlak is gebleven. Ernaast zitten nog knoppen voor de rijmodi (Eco, Sport en Normal) en een knop om over te schakelen van D naar B, waarbij het regeneratief remmen wat wordt versterkt. Een opmerkelijk detail aan het dashboard is de lade die boven het dashboardkastje zit. Die biedt plaats aan een tablet, maar daar zit ook een uitschuifbare houder voor die tablet, zodat je onderweg films kunt kijken. Een extra slim detail is dat het hoesje dat in die houder past is voorzien van een folie die voorkomt dat de bestuurder mee kan kijken. Wel zo veilig in het verkeer én voor degenen die wel eens genieten van films waarvan je liever niet wilt dat je partner weet dat je ze kijkt. De stoelen hebben wat korte zittingen, maar zitten verder erg prettig. Citroën heeft keurige materialen uit de kast gehaald. Een minpunt is dat het zicht naar achteren nogal wordt belemmerd door de dikke achterspoiler. Daardoor was er ook geen ruimte voor een wisser, waardoor dat beetje zicht bij slecht weer al snel verder afneemt.

Zijdezacht

Citroën heeft natuurlijk een naam hoog te houden als het aankomt op comfort en ook deze nieuwe C4 doet dat met verve. De hydropneumatische vering mag dan in de geschiedenisboeken zijn verdwenen, met een soort hydraulische dempingskussens die eerder debuteerden in de Cactus weet Citroën dat spreekwoordelijke zwevende-tapijtgevoel nog steeds redelijk waar te maken. De C4 voelt zijdezacht aan en ook matig of zelfs slecht wegdek krijgt het
onderstel niet gek. Tegelijkertijd voelt de auto deinerig noch zweverig aan. De besturing is erg licht en nogal afstandelijk, maar dat past eigenlijk uitstekend bij het karakter en het comfort van deze auto. Wat daar ook aan bijdraagt, is dat het lekker stil blijft aan boord. Natuurlijk komt dat vooral door het ontbreken van een verbrandingsmotor, maar ook windgeruis en afrolgeluiden van de banden worden goed buiten gehouden. Ondanks de lichte besturing luistert de auto met voldoende precisie naar de teugels. Met zijn 136 pk en 260 Nm is de elektromotor ruim bemeten voor een auto als de C4. Het is niet zo’n EV waarmee je auto’s met verbrandingsmotor het snot voor de ogen rijdt en de 10,1 seconden die we klokten (koud, nat wegdek) van 0 naar 100 km/h is voor een elektrische auto weinig indrukwekkend, maar op tussensprints is de motor kwiek en alert genoeg.

Het zal je door de foto’s niet zijn ontgaan dat deze test zich onder winterse omstandigheden afspeelde en dat heeft zijn weerslag op de prestaties van de accu. Citroën belooft optimistisch dat je met een volle accu een rit van ruim 300 kilometer kunt maken, maar de resterende actieradius slonk bij de lage temperaturen aanzienlijk sneller dan de kilometerstand opliep. Dat gaat bovendien niet bepaald lineair, waardoor je genoodzaakt bent een forse
reserve over te houden en dat betekent weer veelvuldig aan de laadpaal of snellader staan. Laden op wisselstroom gaat met maximaal 11 kW, aan de snellader op gelijkstroom slurpt de auto’s maximaal 100 kW naar binnen. De auto heeft zijn laadaansluiting op het linker achterscherm, waardoor je op krappe plekken toch achteruit kunt inparkeren zonder te veel gehannes met de laadkabel.