Menu
99 reacties
Helaas kunnen wij deze video niet weergeven, omdat je niet akkoord bent gegaan met de
cookie voorwaarden.
Onze video speler heeft rechten nodig voor de "Social Media".
Wijzig je cookie instellingen
Familieleden die ondanks de vele overeenkomsten toch elkaars concurrent worden, dat is het thema van de Franse arthousefilm ‘Conseil de famille’ uit de jaren 80. Wij hebben vandaag onze eigentijdse variant voor het voetlicht: twee Franse EV’s die zoveel gemeen hebben, maar desondanks elkaar de loef moeten afsteken.
Citroën speelde de afgelopen jaren balletje-balletje in het schemergebied tussen B- en C-segment. Je had de C3 Aircross in B, de C4 in C, maar ook de C4 Cactus die – zijn naam ten spijt – technisch een C3 was en wat betreft formaat een beetje tussen beide klassen in zweefde. Dat was belangrijk, want in 2018 verdween de C4 zonder opvolging. Stel je voor dat Volkswagen de Golf zonder opvolger uit het gamma zou nemen, of Ford de Focus. Nu staat ook de C4 Cactus op de nominatie te worden geschrapt. De betekent dat de nieuwe C4 op termijn beide moet vervangen. En hoewel zijn plekje aan de bovenkant van het B-segment de naam C3 zou rechtvaardigen, heet hij toch weer C4. Het is een ingewikkelde modellenstrategie, die met deze nieuwe C4 weer terug naar eenvoud moet worden gebracht. Alhoewel, eenvoud: wat staat hier nu? Een coupé of een cross- over? Of een cross-over van een coupé en een cross-over?
Citroëns klassieke eigen- zinnigheid lijkt weer helemaal terug en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Helemaal nieuw is het idee uiteraard niet, want in 2005 al rolden we over elkaar heen van het lachen toen SsangYong met de Actyon op de proppen kwam, een jaar later staken we de loftrompet toen BMW hetzelfde deed met de X6 en inmiddels is er van veel dikke SUV’s een coupé-versie. In dit segment daarentegen is zo’n variant minder vanzelfsprekend en dat maakt de nieuwe C4 een welkome speler op de markt.
Opvallen doet de C4 zeker. De achterste zijruitjes doen denken aan legendarische Citroëns van weleer, de spoiler die de achterruit in tweeën deelt, verwijst naar de wat minder legendarische (driedeursversie van de) eerste generatie C4. De achterlichten zijn een wilde mix van lijnen en lopen over in de spoiler. Aan de voorkant zien we overeenkomsten met meer actuele modellen van Citroën. Let vooral op de wijze waarop de Double Chevron deel uitmaakt van de sierstrips, die op hun beurt weer weglopen als ledverlichting. Het is een gewaagd geheel en precies dat maakt deze C4 zo leuk om naar te kijken. Zelfs de naam is een beetje maf, want waarom zou je hem e-C4 noemen als het ook ë-C4 kan zijn? Dat dit een elektrische C4 is, zie je, behalve aan de typeplaatjes, ook aan de omlijstingen van de mistlampen, die bij de ë blauw zijn. Diezelfde kleur komt terug bij de dorpels en in twee sierpaneeltjes in de voorportieren.
Concurrent van de dag is onze inmiddels welbekende duurtester van Peugeot, de e-2008. Die doet wat minder gek dan de Citroën, maar dat maakt hem nog geen saaie verschijning. Met zijn hoekige, hoge bouw onderscheidt hij zich duidelijk van de 208 en mede dankzij de (min of meer) verticale ledverlichting oogt met name het front hoog en indrukwekkend. Hoewel beide auto’s (net als onder meer de Opels Corsa en Mokka en de DS 3) zijn gebaseerd op hetzelfde CMP-platform, heeft de Peugeot een kortere wielbasis dan de Citroën. Hij is bovendien korter, smaller en net iets hoger. Waarmee maar weer wordt onderstreept dat de Citroën eigenlijk tegen het C-segment aan schurkt.
Lezersreacties (99) (gesloten)
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.