Suzuki S-Cross - Test

Suzuki hanteert de laatste jaren een opvallend beleid, waarbij het absoluut geen probleem is als bepaalde modellen elkaar overlappen. Onderaan de prijslijst staat de Celerio, in Europa de opvolger van de Alto, die aan alle basisbehoeften van het autorijden voldoet. Daarboven staat de Ignis, veruit de leukst gelijnde Suzuki van het moment. Wie groter wil, komt uit bij de bijna gelijk geprijsde Swift en Baleno, waarbij de laatste de nuchtere van het stel is. Sla je liever je geld stuk op een compacte hoogpotige? Ook in dit segment biedt Suzuki twee opties: de Vitara en de S-Cross. De Vitara is de meer SUV-achtige van die twee, met de S-Cross mikt Suzuki duidelijk op een ander publiek. Met deze auto (die toen nog SX4 S-Cross heette) zoekt Suzuki sinds 2013 het midden op tussen het B- en C-segment.

Het heeft even geduurd voordat het model zijn huidige naam kreeg. Aanvankelijk moest hij – net als zijn voorganger – gewoon weer SX4 gaan heten, maar omdat sommige importeurs besloten om ook die oudgediende te blijven voeren, werd de toevoeging S-Cross achter de naam geplakt. Twee jaar geleden kwam de auto onder die naam van de tekentafel, maar dat was niet de enige wijziging die Suzuki op dat gefacelifte model doorvoerde. In de periode dat de bijgewerkte S-Cross op de markt is, hebben we kunnen wennen aan zijn vernieuwde front, waarin een vrij prominent aanwezige grille de aandacht trekt.

De 1.6 DDiS-dieselmotor werd tijdens de bijpuntsessie in de container met gebruikte metalen gemikt en ook de atmosferische 120 pk sterke 1.6, de voorheen enige leverbare benzinemotor, heeft afscheid genomen van de S-Cross. Momenteel moet de auto het doen met een 112 pk sterke 1,0-liter driecilinder, die de 140 pk 1.4 Boosterjet boven zich kreeg. Die krachtbron debuteerde in de Vitara en mag zich nu bewijzen in diens verlegen broer S-Cross. Suzuki weet als geen ander dat het met de S-Cross een minder excentrieke doelgroep aanspreekt dan met de Vitara. De importeur levert de 140 pk sterke 1.4 Boosterjet in die auto alleen in combinatie met de S-uitvoering, de meest luxueuze versie binnen het Vitara-gamma. Die auto is zowel vanbinnen als vanbuiten aangekleed met fraaie zaken als een sportgrille, rode accenten en aluminium pedalen, allemaal spullen die op onze S-Cross 1.4 Boosterjet ontbreken. De S-Cross komt ingetogen voor de dag, maar dat is slechts één kant van zijn karakter.

SCHERP RANDJE

Suzuki levert de 1.4 Boosterjet in diverse uitvoeringen van de S-Cross, al is de basisversie Comfort alleen leverbaar met de driecilinder. De lijst begint bij de Exclusive en onze witte testauto is de variant die iets hoger op de statusladder staat: de High Executive. Allgrip-aandrijving is leverbaar, maar die variant heeft in Nederland weinig toegevoegde waarde. De 1.4 heeft zich in de Vitara al bewezen als een prettige machine en ook in de S-Cross is zo’n moderne turbomotor een hele stap vooruit ten opzichte van de atmosferische 1.6 die Suzuki voorheen in de auto lepelde. De krachtbron is een soepele vierpitter, die over een breed toerenbereik inzetbaar is. De geblazen 1.4 is standaard gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak, maar wij rijden hem met automatische transmissie. Nee, die automaat is niet meer de CVT die Suzuki voor de facelift op de prijslijsten had staan, maar een prettig schakelende volautomatische zesbak.

Die transmissie doet rustig zijn werk en laat de auto volwassener aanvoelen dan voorheen. Om het verbruik zo veel mogelijk te beperken, schakelt de bak vrij vroeg op. Wie in korte tijd wil versnellen, moet de automaat wat bedenktijd gunnen. Storend wordt het echter nooit en wie zich er toch aan ergert, kan het heft in handen nemen door de schakelflippers te gebruiken. De fabrieksopgave van 5,7 l/100 km halen we met 6,4 l/100 km niet, met daarbij de kanttekening dat we helaas veel kilometers in de file hebben afgelegd. Tel daarbij op dat Suzuki’s verbruik volgens de NEDC-methode is gemeten en opeens scoort de S-Cross een prima verbruik. We omschreven de S-Cross al als een auto met een tweeledig karakter en daar heeft de motor alles mee te maken. Met zijn gewicht van 1.145 kilo is de auto geen zwaargewicht. Een kleinere Renault Captur legt enkele tientallen kilo’s meer in de schaal.

De 140 pk hebben dan ook absoluut geen moeite om de S-Cross uit de startblokken te krijgen. Sterker, de Suzuki schiet bijna een volle seconde sneller naar 100 km/h dan de fabriek opgeeft. Opmerkelijk! Samen met een vrij directe gasrespons maakt die rappe acceleratie de S-Cross tot een auto met een enigszins lichtvoetig karakter. De Suzuki deelt veel van zijn techniek met de vorige generatie Swift en dat komt met name in de stad tot uiting. Met zijn directe besturing laat de S-Cross zich uitstekend door grotere plaatsen dirigeren, al heeft die besturing bij snelheden boven de 120 km/h een wat zoekerig karakter. Daarbij geeft de stuurinrichting op snelheid niet bijster veel feedback.

COMFORTABEL RECEPT

Dat sportieve rijeigenschappen niet de voornaamste aankoopreden van de S-Cross zijn, blijkt ook uit het onderstel. Volgens Suzuki zijn zowel de veren als de dempers bij de facelift onder handen genomen, maar de auto blijft trouw aan het originele en dus vooral comfortabele recept. De vering is vooral soepel, wat betekent dat de S-Cross zich in praktisch alle situaties kalm gedraagt. De achteras heeft minder de neiging tot nadeinen dan eerst en ook korte oneffenheden worden zonder horten of stoten weggewerkt. Comfort staat duidelijk hoog in het vaandel. In sneller bochtenwerk resulteert dat in een wat hellende koets en mocht het onverhoopt te hard gaan, dan zoekt de neus van de S-Cross in alle kalmte de buitenkant van de bocht op. Het past bij het goedmoedige karakter van de S-Cross, al had een sportiever afgesteld onderstel deze motorische topversie geen kwaad gedaan. De krachtbron nodigt namelijk wél uit tot steviger stuurwerk.

Ook vanbinnen laat de S-Cross zien dat functionaliteit en comfort belangrijkere steekwoorden zijn dan frivoliteit en hippigheid. Het interieur is immers vrij simpel van opzet en de toegepaste materialen zijn niet van de meest geraffineerde soort. De onderzijde van het dashboard en de deurpanelen zijn met hard kunststof bekleed, maar daarin is deze S-Cross heus geen uitzondering in zijn klasse.

INNERLIJK

De enige uiting van levensvreugde vinden we in de vorm van paarse ringen in het instrumentarium en de witte stiksels op de op deze High Executive-uitvoering standaard met leer beklede stoelen. Dat we de topversie rijden, blijkt wel uit de riante standaarduitrusting. Parkeersensoren rondom, leren bekleding, adaptieve cruisecontrol, lichtmetalen 17-inch wielen en een panoramisch schuif/kanteldak, het zit er allemaal op en aan. Het infotainmentsysteem is niet het mooiste in zijn soort. De lay-out is eenvoudig van opzet en de knopjes zijn vrij klein, maar de simpele doch heldere menustructuur zorgt voor een lage leercurve.

Minder te spreken zijn we over de geluidskwaliteit van het audiosysteem. Enkele minuutjes rommelen met de geluidsinstellingen veranderde daar helaas weinig aan. Verder zijn de drukknoppen links naast het stuur en de tussen de voorstoelen geplaatste tuimelschakelaars voor de stoelverwarming niet bepaald het toonbeeld van fraai design. Hetzelfde geldt voor het iel aandoende stengeltje waarmee je – inderdaad nog in de klokkenwinkel – de boordcomputer bedient.

Punten scoren doet de S-Cross op het gebied van interieurruimte. De bagageruimte meet 430 liter, wat gelijk is aan dat van de hoger gepositioneerde Nissan Qashqai. Daarmee laat de Suzuki niet alleen broertje Vitara (375 liter) achter zich, maar ook concurrenten als de de Renault Captur (377 liter) en de Peugeot 2008 (350 liter). Handig is de variabele laadvloer, waarmee je kunt wisselen van een hoge laadvloer met een kleine tildrempel naar een diepere laadvloer met een hogere tildrempel. Niet alleen de bagageruimte is riant, ook op de achterbank is het voor volwassenen goed toeven. De beenruimte is namelijk prima. Langere achterpassagiers zullen minder gecharmeerd raken van het fraaie en ver te openen panoramadak: het slokt hoofdruimte op en dat zorgt voor een tegen het plafond schurend kruintje. Fijn voor alle inzittenden: het zicht rondom is dankzij de grote raampartij dik in orde, iets waaraan de fors uitgevallen zijspiegels bijdragen.