Test: Suzuki Cappuccino (1995)
Kleintje rijplezier
Als je hem voor het eerst ziet, lijkt het wel een speelgoedauto. Maar achter het stuur voelt hij aan als een kruising tussen een kart en een sportscar. Want de driftige Cappuccino is heel wat mans.
Hoewel de Japanse automerken dagelijks bewijzen dat ze als geen ander inspelen op de wensen van de doorsnee-automobilist, kunnen ze soms verrassend creatief zijn. Helaas krijgen we in Europa niet alles te zien wat er aan leuks in Japan wordt ontwikkeld, maar een enkele keer glipt er eentje door de mazen van het net. Dat is gebeurd met de Suzuki Cappuccino, die een paar jaar geleden op de Tokyo Motor Show te pronk stond. Via Engeland kwam hij uiteindelijk naar Nederland.
Het is alleen jammer dat al dat heen-en-weer sjouwen met een paar van die kleine autootjes plus de onvermijdelijke voorraad onderdelen een hoop kosten met zich meebrengt. Want als zo'n Cappuccino na al zijn omzwervingen eenmaal een Nederlands kenteken heeft, moet hij zo'n 48 mille opbrengen. Gezien de beperkte gebruiksmogelijkheden is dat erg veel geld, zelfs voor een hoogst exclusieve mini-sportwagen die overal de show steelt.
Voor je investering krijg je echter wél vier auto's voor de deur: een Hardtop, een T-bar, een Targa en een Cabrio. Want door middel van uitneembare dakpanelen en een vernuftig wegzakkende achterruit-met-rolbeugel kan de kleine Cappuccino in een paar handomdraaien worden veranderd in één van die vier gedaanten. De keerzijde van de medaille is helaas dat de piepkleine kofferruimte tot de nok toe vol zit als de dakpanelen zijn opgeborgen. En het is niet mogelijk om bagage te verplaatsen naar de achterbank, want die is er niet. Wie met deze tweezitter op vakantie wil, moet òf alleen reizen òf de kap omhoog laten òf genoegen nemen met een tasje tussen de voeten van de passagier.
Nu is de Cappuccino sowieso geen auto voor lange ritten, want zijn motor is flink rumoerig, de vering is zeer oncomfortabel en voor de westerse anatomie is de zitruimte aan de krappe kant. Daar komt nog bij dat topsnelheid volgens de Japanse voorschriften is begrensd tot 140 km/h en dat kan vooral bij het inhalen op de buitenlandse snelweg knap hinderlijk zijn.
Zo'n opsomming wekt de indruk alsof de Cappuccino het alleen van zijn leuke gezichtje moet hebben, maar pas op: als je er eenmaal in gereden hebt, raak je er met huid en haar aan verslingerd. Want met al zijn beperkingen biedt die kleine Suzuki een hoeveelheid rijplezier die je bij weinig hedendaagse GT's aantreft. In nuchtere cijfers uitgedrukt is de Cappuccino helemaal niet zo'n snelheidsmonster, maar op de korte baan is dit sublieme rijmachientje onverslaanbaar. Tot zo'n 80 km/h trekt hij op als een waanzinnige, met z'n directe besturing laat hij zich als een ware slalomspecialist over bochtenrijke trajecten sleuren en in het grensbereik is hij als rechtgeaarde achterwielaandrijver bijna intuïtief en speels met het gaspedaal te corrigeren.
Japans speelgoed
De Japanners hebben altijd al een voorkeur voor dit soort speelgoed gehad. De Cappuccino doet dan ook onweerstaanbaar denken aan de Honda S800 van zo'n 25 jaar geleden. Maar de Cappuccino bewijst wel dat de techniek niet heeft stilgestaan. Zo is zijn motorgedrag veel gezeglijker dan dat van de zeer 'piekige' Honda. De turbo zorgt voor een heel gelijkmatige vermogenstoename en 'onderin' is de Suzuki-dwerg zò soepel dat je in de vijfde versnelling onbekommerd met 50 km/h kunt voortpruttelen. Bovendien heeft de Cappuccino een voorbeeldig weggedrag.
Wat bij de Cappuccino de meeste bewondering afdwingt is zijn superieure miniatuurtechniek. Zoals het 657 cc driecilinder turbomotortje mèt interkoeler en vier klepjes per cilinder, dat zich vrolijk tot 8000 toeren laat opjagen. Samen met het ultrakort schakelende vijfbakje en de flitsend reagerende besturing geeft dat snerpende mini-bromtolletje de sensatie alsof je een formulewagen bestuurt. En hoewel het rijden door de bank genomen een Spartaanse belevenis is, ontbreekt het niet aan toegevoegde luxe, zoals elektrisch bediende zijruiten en een heuse airco van poppehuis-afmetingen.
Zowel wat zijn rijgedrag als zijn uitrusting en zijn kameleon-eigenschappen betreft, is de Suzuki Cappuccino een uniek stukje automobilistisch speelgoed, dat weinig gemeen heeft met welke hedendaagse auto ook.
- +Verslavend karretje
- +Superieure techniek
- +Speel rijgedrag
- -Begrensde topsnelheid
- -Nauwelijks bagageruimte
Signalement
Merk | Suzuki |
---|---|
Model | Cappuccino |
Carrosserie | 2-deurs, cabrio |
Transmissie | 5 versnellingen, handgeschakeld |
Aandrijving | achterwielaandrijving |
Nieuwprijs | € 21.779 |
Specificaties
Brandstof | benzine |
Motor | 3-cil. in lijn |
Cilinderinhoud | 657 cc |
Maximaal vermogen | 47 kW / 64 pk bij 6.500 tpm |
Maximaal koppel | 85 Nm bij 4.000 tpm |
Inhoud brandstoftank | 30 l |
Lengte / breedte / hoogte | 3.295 mm / 1.395 mm / 1.185 mm |
Wielbasis | 2.060 mm |
Massa leeg | 700 kg |
Laadvermogen | 195 kg |
Banden | 165/65HR14Prijzen |
Topsnelheid | 140 km/h |
Acceleratie 0-100 km/h | 11,5 s |
Acceleratie 80-120 km/h in 4/5 | 11,5 s |
Brandstofverbruik | 8,6 l/100km |
Lees ook
Suzuki Cappuccino (1995) - Liefhebber Gezocht
Test: Mercedes-Maybach SL 680 – Ultieme luxe in de overdrive
Test: Skoda Elroq RS - snel, maar de beleving mist
Test: Lexus GX 550 - 'Lexus Land Cruiser' is mild G-klasse alternatief waar we niks aan missen
Is een Mitsubishi L300 als klassieke camper een goed alternatief voor een Transporter?
Lezersreacties (1) (gesloten)
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.