Subaru WRX STI Sport Executive (2011)

Het was natuurlijk nogal een stap om die sedan weg te laten. Dat was immers de vorm die in de loop der jaren het imago van de Impreza naar grote hoogten heeft gestuwd. De vraag is daarom niet zozeer waarom de sedan nu ook verkrijgbaar is, maar eerder waarom Subaru die niet vanaf het begin in het programma heeft opgenomen. Er volgt nu echter wel een andere opvallende wijziging: de auto heet officieel geen Impreza meer. Het is nu 'slechts' de Subaru WRX STI.

Die WRX STI heeft een 2,5-liter turboboxermotor met 300 pk onder de kap en beschikt uiteraard over vierwielaandrijving. De Subaru heeft zowel tussen de voor- als de achterwielen een mechanisch sperdifferentieel en ook nog een tussendifferentieel. Je kunt vervolgens zelf instellen in hoeverre je dat middelste 'diff' wilt sperren. Ruwweg geldt: hoe gladder de ondergrond, hoe meer je richting full lock wilt gaan. Verder kun je je ook nog bemoeien met het gedrag van de motor. Je hebt een rustige stand voor een zuinig rijgedrag, handig in bijvoorbeeld woon-werkverkeer. Dan een sportstand voor het betere werk en als laatste 'Sportsharp', waarbij de motor supernerveus op het gas reageert. Op een positieve manier welteverstaan.

Aandrijfassen mishandelen

De Subaru levert prima prestaties. Hij moet de sprint van nul tot honderd officieel in 5,2 seconden afleggen, maar we kwamen uit op 5,6 seconden, omdat we de WRX anders redelijk moeten mishandelen. De aandrijfassen krijgen behoorlijk op hun falie als je een staande start doet. Dit dan omdat je de wielen vanwege de vierwielaandrijving niet kunt laten doorslippen om de motor in het goede toerengebied te houden.

Het schakelen vergt enige concentratie. De slag van de pook is extreem kort, maar je moet de versnelling heel goed inleggen: je legt hem niet met twee vingers in het volgende verzet. Een lakse houding wordt meteen bestraft met het wrede geluid van schurende tandwielen. Ook de koppeling is zwaar en weinig vergevingsgezind. Het merkwaardige is dat dit systeem bij rustig rijden op lange duur erg vermoeiend is, maar als je echt gaat knallen, voelt het juist vertrouwd en solide. De boxer knalt, bromt en gromt al zodra je hem start. De turbo moet zich flink opladen en pas boven de 3.000 tpm heb je echt veel kracht, maar voorbij de 6.000 is het snel over. De powerband van de Subaru is daardoor redelijk smal, maar binnen dit gebied is de STI echt extreem snel.

Wie denkt dat de vierwielaangedreven WRX STI neutraal stuurt, heeft het mis. Duik je te hard de bocht in, dan krijg je ouderwets onderstuur. Je merkt dat de auto rechtdoor schuift, maar in het stuurwiel voel je niet goed dat de wielen grip verliezen. Hoe dan ook is het beter om goed te remmen. Net als de koppeling is het rempedaal erg zwaar. Bovendien is de slag van het pedaal kort. Hierdoor kun je wel heel mooi tussengas geven, wat zelden zo leuk is geweest als in deze WRX. Afhankelijk van de stand van het middendifferentieel gooit de WRX-STI zijn kont naar buiten; tegensturen en gas erop houden is nu de truc: de voorwielen trekken de auto recht. Het ESP kent gelukkig een sportstand, zodat je met het vangnet aan kunt spelen.