Subaru B9 Tribeca 3.0R Executive (2007)

Wanneer we de Tribeca voor de eerste keer aanschouwen, zijn we in elk geval allesbehalve enthousiast over de koets. Eigenzinnig is hij wel, en dat begint al met de neus. Opvallend zijn ook de hoge flanken in combinatie met de lage zijruiten,
die de auto een gespierd voorkomen geven. Net na de voorste portiergrepen begint een scherpe vouw, die via de merkwaardig kleine achterlichtunits doorloopt
op de achterklep. Er zullen zeker liefhebbers te vinden zijn voor dit ontwerp,
maar geheid dat het ook veel kritiek zal krijgen.
Een stuk lichter verteerbaar is de vormgeving van het interieur. Symmetrische, vloeiende lijnen in hightech zilverkleuren voeren de boventoon. Mooie details zoals de temperatuurregeling met display middenin en knoppen met rood oplichtende pictogrammen trekken je aandacht. Nadeel aan het golfvormige paneel is dat de knoppen aan de rechterkant van de bult in het midden moeilijk afleesbaar zijn. In het vakje tussen de stoelen zit een aansluiting voor een iPod, met daarnaast twee 12-voltsbronnen. Ook het meubilair van de Tribeca ziet er goed uit. De stoelen zijn lekker stevig en overtrokken met een goede kwaliteit leer. Het profiel is weliswaar wat aan de vlakke kant, maar met SUV's ga je meestal toch niet snoeihard de bochten door. Een dikke tegenvaller is de positie van het stuurwiel.
Juist in dit soort auto's ben je geneigd een wat relaxtere houding aan te nemen, verder naar achteren dus. Het stuur zit dan te ver van je af en tot onze verbazing is het wel in hoogte maar niet in diepte verstelbaar. Een ander minpuntje wordt gevormd door de driehoekige ruitjes in de A-stijlen. Ze zijn erg klein, met flinke dode hoeken als gevolg.

Hoge laadvloer
Hoewel Subaru concessies heeft gedaan aan het lijnenspel en de Tribeca minder gunstige binnenmaten heeft, scoort de Japanner in de duurste uitvoering goed op het praktische vlak. Dat komt door zijn derde zitrij, die zich buitengewoon gemakkelijk
laat in- en uitklappen, maar ook doordat de achterbank in de lengterichting
verschuifbaar is. Overbodige laadruimte kan eenvoudig aan de beenruimte
worden toegevoegd. Toch heeft het bedieningsgemak van de derde zitrij ook een groot nadeel. Doordat 't mechanisme zo eenvoudig is gehouden, hebben de beide stoelen ook ingeklapt veel ruimte nodig. Dit heeft weer tot gevolg dat de laadvloer bij ingeklapte stoelen onhandig hoog is. Het kost niet alleen vele liters laadruimte, je moet ook erg hoog tillen, wat het inladen van zware lasten er niet gemakkelijker op maakt.
De drieliter zescilinder boxermotor roffelt er lekker op los. De standaard vijftrapsautomaat laat zich via de keuzehendel ook sequentieel bedienen en schakelt bijzonder soepel, waardoor je de verzetswisselingen amper merkt. Onderin lijkt de motor even wat moeite te hebben met het gewicht van de auto, maar eenmaal op toeren komt de B9 vlot van zijn plaats. Een vlijmscherpe bochtenvreter kan een auto van dit formaat natuurlijk nooit worden, maar de Tribeca is opvallend koersvast en hoewel het stuur wat licht aanvoelt, doet de besturing vlot en direct wat je ervan verlangt. Toch speelt de hoge carrosserie de stabiliteit parten. Iets wat je ook merkt in stevige bochten op nat asfalt, waar de Tribeca zijn gereguleerde vierwielaandrijving ten spijt neigt tot onderstuur. Op droog wegdek daarentegen
blijft de Subaru, ondanks het lichte overhellen, verrassend goed op koers.