Seat Leon 1.8 20VT Cupra R (2004)

De knalgele koets schreeuwt om aandacht. Dikke bumpers en overmaatse luchtinlaten geven net als de fraaie 18-inchwielen – waardoorheen de Brembo-remklauwen prachtig zichtbaar zijn – aan dat we hier niet met de eerste de beste Leon van doen hebben. De Seat heeft in de basis al een sportief uiterlijk, dus zonder al te veel aanpassingen heeft de fabrikant hem een puur agressief voorkomen gegeven.
Binnen overheerst de kleur zwart, en dat voor een merk dat er juist alles aan doet een vlammend imago te bewerkstelligen. Witte wijzerplaten en een rood baantje boven op het stuurwiel vormen de enige kleurrijke contrasten in het interieur. De Recaro-stoelen zitten er niet minder om. Ze zijn wat vlak, maar ze verlenen prima steun. De combinatie van een meervoudig te verstellen bestuurdersstoel en een zowel in hoogte als axiaal verstelbaar stuurwiel – dat in de Spanjaard lekker dik is – staat garant voor een formidabele positie achter het stuur. De achterbank van de Leon is, net als de voorstoelen, sterk geprofileerd. En dat kost ruimte, iets waarin de Seat achterin toch al niet uitblinkt. Airco is standaard, evenals een radio/cd-speler en zij-airbags.

Schijn bedriegt
Auto's als de Leon Cupra R rijd je tóch het liefst alleen, om volledig te kunnen genieten van de machine. Seat heeft de toch al niet kinderachtig gemotoriseerde Cupra nog wat extra spierballen gegeven door het vermogen van de 1,8-liter turbomotor met 15 pk te verhogen. Nu staan er 225 paarden paraat.
In de Leon líjkt het allemaal rustig te gaan, maar de schijn bedriegt. Start de motor en een vertrouwenwekkende, geruststellend donkere brom klinkt van onder de motorkap. Niets wijst erop dat de Leon tot zeer aansprekende prestaties in staat is. Zolang het toerental onder de tweeduizend blijft, gebeurt er niets spectaculairs. Het vuurwerk ontbrandt pas daarboven. Rond de 2.500 tpm doet de turbocompressor uitdrukkelijk van zich spreken. De gele schicht schiet er dan vandoor alsof Lucifer zelf hem op de hielen zit. Met het grootste gemak passeert 'ie vervolgens de scheidslijn tussen de hier te lande geaccepteerde en illegale snelheden. Dat levert een top van 242 km/h op en een 0-100-sprint in 7,1 seconden. En dat in relatieve rust. De geblazen achttienhonderd schreeuwt het nooit uit, maar blijft donkere klanken produceren, ervan blijkgevend dat tempo maken hem geen enkele moeite kost. Da's meteen ook het gevaarlijke van deze Seat – vooral voor je rijbewijs. Veel eerder dan je door hebt, gaat het al veel te hard. In de eerste vijf verzetten zijn vrachtladingen trekkracht beschikbaar. Pas in de zesde versnelling begint de fut er een beetje uit te raken.

Communicatief onderstel
De Seat is onderstuurd. Wanneer de voorkant de buitenzijde van de bocht opzoekt, levert het liften van het gaspedaal een Cupra op die weer keurig bijtrekt en in het gewenste spoor gaat rijden. ESP en traction control zijn aan boord; die kun je uitschakelen, maar als de elektronica een noodsituatie detecteert, grijpt het toch onverbiddelijk in. De besturing is nauwkeurig en communicatief genoeg om voor heel fijn door te gaan. Het onderstel is weliswaar behoorlijk hard, maar niet keihard. De Leon doet wat concessies aan het comfort. Het is eigenlijk meer een compromis tussen sportief en comfortabel. Communicatief is de afstelling echter meer dan voldoende; het onderstel laat je exact weten wat de Cupra R doet. Maar toch: de Leon is een auto waar niet mee te spotten valt.