Seat Leon 1.6 16V Executive (2004)

De Seat Leon is een bekende verschijning. Het op de Golf IV gebaseerde model loopt al vier jaar mee, maar is nog steeds een pittige verschijning. De neus smoelt sterk en de hoge kont maakt van deze hatchback een sportieve, enigszins gedrongen verschijning. En dat laatste geeft 'm een gespierde uitstraling. De waarheid is, indien er zoals bij ons een zestienhonderdmotor in het vooronder ligt, wel wat genuanceerder. Want veel spierkracht heeft de Leon dan niet. Hij komt heus wel vooruit, wie niet het onderste uit de kan wil, kan met de Leon 1.6 goed uit de voeten. 105 pk is toch niet niets, maar in deze configuratie behoort de Seat niet bepaald tot de snelle auto's. Dat de krachtbron wat moeite heeft met het mee te torsen gewicht is goed te horen. De zestienklepper is tamelijk rauw en geeft bij vollast een behoorlijke brom ten beste. In het begin klinkt het allemaal heel sportief, maar na verloop van tijd begin je het motorgeluid toch aardig beu te worden.
Wie zich laat opzwepen door het motorgeluid en de Leon de sporen geeft, vindt in de Seat nog altijd een auto die fijn stuurt. De besturing is op een aangename manier bekrachtigd en gaat voldoende zwaar. Verwacht echter geen GTI-achtige kwaliteiten, want daarvoor heeft de Leon een te zacht onderstel. Hij wil graag flink door z'n buitenste veren zakken in de bocht. Onderstuur is 'm niet vreemd, maar hij is tot overstuur te provoceren als je aandringt. Schakelen gaat traditiegetrouw direct, maar wel wat stroef in de Seat. Je moet enige weerstand in de pook overwinnen bij 't over- of terugschakelen. Het is bovendien even wennen aan de lange slag van de koppeling.

Hoge kont
De stoelen zijn vrij hard, maar niet té. Je houdt het er uren moeiteloos in uit en de geprononceerde wangen van de zetels houden je goed vast. De verstelbaarheid van het stuurwiel over een behoorlijke afstand in zowel hoogte als diepte draagt in niet geringe mate bij aan het bereiken van de beste zitpositie.
Gezeten achter het driespaaksstuurwiel, dat exact de juiste afmetingen heeft en waarvan de rand lekker dik is, kijk je uit op een tamelijk donker dashboard, zonder veel frivoliteiten. Functionaliteit speelt de hoofdrol. Alle bedieningsorganen zitten dan ook precies daar waar je ze verwacht; de Leon kent geen geheimen. De interieurdelen steken goed in elkaar; kwalitatief maakt de Leon telkens weer een goede indruk. Voorin heb je bewegingsvrijheid, maar op de achterbank is het passen en meten voor volwassen passagiers. De hoge kont, die het uitzicht naar achteren ernstig belemmert, maakt de suggestie van een klein interieur nog wat sterker. De bagageruimte is niet meer dan gemiddeld. Er zijn concurrenten waarvan de kofferbak meer kunnen slikken.
Op het vlak van uitrusting zijn er geen opmerkelijke zaken. ABS zit standaard op de Leon 1.6 Executive, een remassistent moet hij echter ontberen. Verder zien we een mooi in het dashboard geïntegreerde automatische airco en cruise control. De grote kracht van de Leon is nog altijd dat alles klopt; de bediening, het weggedrag, het comfort, het is allemaal in balans. Hij verliest punten op de ruimte die hij biedt en het zicht naar achteren. Maar ook de rauwe zestienhonderd verstiert het feestje
een beetje.