Renault Clio (RS Trophy) - Rij-impressie

De vierde generatie van de Renault Clio doet het goed. Erg goed. Nu is het model vanaf de eerste generatie al erg belangrijk geweest, maar op dit moment is de Clio niet alleen de best verkopende Renault, het is ook de best verkopende compacte auto in Europa. In Nederland scoort de auto eveneens goed. Bij de particuliere verkoop is het model zelf de nummer één. Voor Renault reden genoeg rustig aan te doen. Neus en kont werden wat aangepakt, waarbij vooral de lichtunits een upgrade kregen. Ze zijn nu meer in lijn met de stijl van de nieuwe Mégane en Talisman. Het interieur kreeg ook wat kleine updates, maar het basisdesign is hetzelfde gebleven. Wel heeft het merk wat extra kleuren en wielen beschikbaar gesteld om de auto naar wens te personaliseren.

Qua motoren blijven de twee benzineversie met 90 en 120 pk leverbaar, maar de 120 pk-sterke 1.2 TCe kan je nu ook met handbak krijgen. Nieuw is een 110-pk versie van de bestaande 1.5 dCi (die er al was met 90 pk) eveneens met handbak. Het pookje werd vernieuwd waardoor de bak iets kortere slagen heeft dan voorheen, en dat is prettig. De koppeling is bovendien erg licht, waardoor filerijden geen zware bezigheid is.

Wij gingen op pad met de nieuwe dieselmotor, en dit is simpelweg een juweeltje. De motor is extreem stil, zonder de toerenteller in beeld is aan de binnenkant bijna niet te ontdekken of je nu een benzine- of dieselversie rijdt. Buiten hoor je al iets meer gedreun, Renault heeft dus het isolatiegedeelte goed op orde. Het maximumkoppel is leverbaar vanaf 1.750 tpm en vervolgens kun je redelijk doortrekken zonder dat er krachtverlies is.

RIJDEN MAAR

Het onderstel is nog altijd erg prettig. De Clio is verre van oncomfortabel, maar heeft zeker wel dynamische eigenschappen. Je voelt de lichtheid van de auto en hij reageert zonder twijfel op je stuurcommando's. Hierdoor is de Clio een prettige stadauto, terwijl het op lange afstand ook goed vol te houden is. De besturing is licht en relatief direct. De fun die Renault met de auto wil uitstralen komt terug met het rijden en dat is goed. De auto scoort ook met zijn ruimte. Door de vorm van de koets is het op de achterbank goed vol te houden, ook voor wat grotere volwassenen. Je merkt wel dat de auto niet de verfijning heeft van concurrenten als de Peugeot 208 en de Volkswagen Polo. Ondanks leuke designgimmicks is het materiaalgebruik wat minder dan de genoemde concurrenten, net als de gebruiksvriendelijkheid van het multimediasysteem, ookal heeft dat wel veel mogelijkheden. Optioneel heeft Renault nu een Bose-audiosysteem met zeven speakers in de aanbieding, inclusief subwoover in de kofferbak. De prijzen van de auto blijven nog altijd aantrekkelijk, een punt waarmee Renault het gebrek aan verfijning moeiteloos goedmaakt. Zeker de dikke versie bieden erg veel voor weinig. De goede positie op de verkooplijsten lijkt daarmee voor de komende jaren veilig gesteld.

RS TROPHY

Het is al een aantal jaren gebruikelijk dat Renault Sport hun auto's pas na een facelift naar grote hoogten stuwt. Op een gegeven moment is dit patroon zo opvallend geworden, dat we de Fransen ervan verdenken bewust het een en ander achter te houden, zodat ze er na een model-update extra mee kunnen uitpakken. Hierdoor hadden we verwacht dat de Clio RS bij de facelift flink zou zijn aangepakt. Maar nee, Renault heeft het ditmaal enkel bij optische wijzigingen gelaten. Nieuw is dat je optioneel een heuse Akrapovic-uitlaat kunt laten aanbrengen. Die voegt zeker wat toe; het geluid was tot voor kort wel erg anoniem en zeker bij het opschakelen klinkt er nu een brutaal dreuntje. Al is het niet iets waarnaar de eigenaar van een getunede Honda Civic met brulpijp zal omkijken. De aandrijflijn en het onderstel blijven evenwel volledig gelijk. Er is keuze uit het standaard sportonderstel, de iets hardere cup-versie of het verlaagde onderstel van de Trophy-versie. Dat is de auto waarmee wij rijden. Het onderstel van de Clio RS is in deze klasse nog altijd ongeëvenaard; je kunt zo het circuit op met deze versie. Er is feitelijk niet één concurrent uit het B-segment die hem dat aantal ronden achter elkaar serieus kan nadoen. Nee, de pijn zit hem bij de RS in de aandrijflijn.

NIET HITSIG GENOEG

Wanneer we vragen waarom daaraan niets is veranderd, krijgen we een lange, Franse monoloog over de hoeveelheid pk's voor het geld en de snelle 0-tot-100-tijd. Daarover waren echter nooit klachten, maar wel over de 1.6 turbo­motor die gewoon niet hitsig genoeg is. En áls je dan besluit om je hot hatch een automaat te geven, dan moet die wel supersnel en agressief zijn. Maar de automaat van de RS haalt eerder lol weg dan dat hij dit toevoegt. De facelift was dé kans om daar iets aan te doen. Bovendien had Renault, desnoods optioneel, een fatsoenlijk mechanisch sperdifferentieel kunnen installeren, want dat mist de auto eveneens. We zijn niet teleurgesteld omdat de Clio RS slecht is; we zijn teleurgesteld omdat het waanzinnige onderstel ook een waanzinnige aandrijflijn verdient. Daarmee zou deze Clio RS met afstand de beste in z'n klasse zijn. Nu moet je daarvoor nog steeds shoppen bij Peugeot.