Praktijkervaring Honda Civic: zo bevalt de tiende (!) generatie

Nu verwachten we niet meteen een duidelijk antwoord. De relatief prijzige Civic lijkt geen volledig rationeel te verklaren aankoop, en dan moet je zijn opvallende uiterlijk ook maar net kunnen omarmen. De Civic speelt dus vooral in op de harten van liefhebbers en dat doet hij met verve. Als er iets opvalt aan de gebruikersreviews is het namelijk wel het aandeel verstokte Honda-fans. Meerdere rijders refereren aan hun vorige Honda en een enkeling zelfs aan de volgende. 

Dan de techniek, die net als het voorkomen best opvallend is. Honda levert de tiende Civic onder meer met 1,0-liter of 1,5-liter i-VTEC-turbomotor, optioneel gekoppeld aan een CVT-automaat. Wie een diesel prefereert, krijgt de 1.6 i-DTEC en voor sporters is er de loeihete Type R. Jawel, ook die komt in dit stuk aan bod. Wil je overigens alles weten over élke generatie Civic? Lees dan zeker onze terugblik. 

Zo rijdt de tiende Civic 

Laten we beginnen met het rijden, wat voor veel Civici een belangrijk aankoopargument lijkt. “Het onderstel is ten opzichte van de vorige Civics een stuk comfortabeler en brengt meer rust”, schrijft een doorgewinterde Civist over zijn 1.5 i-VTEC Sport Plus. “Hij filtert alles heel mooi weg en eet de oneffenheden op.” Ook over de wegligging is deze chauffeur te spreken. “Hij ligt en voelt goed op de weg; het onderstel geeft veel vertrouwen bij het aansnijden van bochten. Achter heeft hij nu weer multi-link, waardoor hij op snel genomen fly-overs bij de overgang van wegdelen niet meer de achterkant laat schuiven.” 

Ook een tweede 1.5-rijder maakt de vergelijking. “De Civic stuurt als een Civic, strak, maar is toch comfortabel. Hij is ontzettend koersvast en laat zich gemakkelijk door de bochten sturen. Deze generatie is wat minder stug geveerd dan de vorige, negende generatie, maar dat doet niets af aan het rijplezier.” Wat wel opvalt, is dat meerdere rijders de beschikking hebben over een adaptief onderstel, maar dat liefst in de Comfort-stand laten staan. In Dynamic lijkt het aan de harde kant. “Dan is de demping iets steviger dan in mijn Type R in de normale stand!”, schrijft een ietwat verbaasde eigenaar. We kunnen nog wel meer rijders aanhalen, maar ze zeggen zonder uitzondering hetzelfde. De balans tussen comfort en dynamiek heeft Honda blijkbaar goed gevonden. 

Het verbaast vast niet dat de Civic Type R er nog een schepje bovenop doet. Dat zie je terug in de door eigenaren gebruikte woorden. “Het rijden: tja dat is echt fenomenaal en ook comfortabel tegelijk”, schrijft de eigenaar van een witte Civic Type R GT uit 2018. “Voor de wegligging heb ik maar één woord: fenomenaal. De vorige had ook een geweldige wegligging, maar hier is toch nog een extra aan toegevoegd. Het zal wel aan de dubbele wishbones achteraan liggen”, meent de rijder van een vergelijkbaar uitgevoerde auto. Dat zal de verklaring overigens niet zijn, want zoals een andere rijder eerder aangaf, beschikt deze generatie Civic over een multilink-achteras. 

Kunnen we concluderen dat de Civic de perfecte auto moet zijn? Nee, klein smetje op het blazoen is de beperkte rust aan boord. Meerdere rijders geven aan dat hun Civic wat stiller zou mogen zijn, waarbij met name het geluid van de banden doordringt in het interieur. 

Motoren en aandrijflijn 

Over de aandrijflijnen wordt door eigenaren behoorlijk wat geschreven, dus verdienen ze een apart hoofdstuk. “Het hart van de Civic is uitgevoerd met een 182 pk sterkte 1.5-turbomotor die is gekoppeld aan een CVT-transmissie. Dat blijkt een gouden combinatie te zijn!”, ervaart een enthousiaste rijder. “Optrekken is werkelijk waar een feest. Je zit binnen no-time op snelheid zonder een gierende motor, wat mensen nog steeds verwachten bij het woord CVT. Honda heeft dit behoorlijk weten te verfijnen en dat merk je aan alle kanten.” Een gimmick: “Via de flippers aan het stuur kun je een (virtuele) versnelling omhoog en omlaag schakelen.” Dat de transmissie zich goed gedraagt, benadrukt ook een andere 1.5-rijder. “Deze CVT is niet zo’n gierend vliegtuig als de CVT’s die ik in de 2016-HR-V’s heb gereden, of zoals de Logo van mijn eega.” 

Het is niet alleen de krachtige 1.5 die weet te imponeren, ook de 1.0 blijkt van wanten te weten. “Het is dus een 1,0-liter driecilinder turbomotor met 129 pk en een CVT”, licht een eigenaar toe. “Nou, wat heeft deze wagen een kracht en wat klinkt die motor lekker als je even het gas erop hebt. Je voelt de CVT terugschakelen en weg is hij. Even inhalen of invoegen op de snelweg is een fluitje van een cent.” En voor wie het nog wil weten: de Type R doet er uiteraard een schep bovenop. “Een juweel van een blok, 320 pk en 400 Nm koppel tussen 2.500 en 4.000 tpm. Wat sleurt dit blok er ongelooflijk hard aan als je gas geeft. Tot 4000 tpm gaat het zeer vlot en daarna breekt de hel los. Wat gaat dit blok er als een hazewindhond vandoor”, schreeuwt een blije eigenaar van de daken. 

Maar kun je er ook iets mee? 

Dat de tiende generatie Honda Civic fijn rijdt, mag duidelijk zijn, maar is hij ook nog een beetje bruikbaar in de dagelijkse praktijk? Het antwoord daarop blijkt een volmondig ‘ja’ te zijn. “Ruimte heb je in overvloed”, vindt de eigenaar van een Civic 1.0 i-VTEC. “De kofferbak met de dubbele laag is groot, achterin zit je prima en achter het stuur ook goed.” Een dieselrijder onderschrijft deze bevindingen. “De ruimte achterin is fors. De beenruimte is meer dan prima voor iemand van 1,80 meter en de hoofdruimte is ook keurig. We zijn al een paar keer op vakantie geweest en dat ging met drie personen moeiteloos en met vier zou ook nog goed gaan. De kofferbak is ruim genoeg en gemakkelijk toegankelijk.” 

Een derde rijder over zijn 1.0 i-VTEC: “De mensen op de achterbank hebben het goed voor elkaar. De stoelen zijn comfortabel en er zijn zeeën aan beenruimte. De hoofdruimte is ook goed, ondanks het elektrische dakraam. Ik ben bijna 1,90 meter lang en ik raak het plafond niet als ik op de achterbank zit.” Eigenlijk geldt voor het ruimteaanbod hetzelfde als voor de rijeigenschappen: we kunnen best meer ervaringen aanhalen, maar ze zijn stuk voor stuk even positief. 

Zoeken naar perfecte zit 

Kijken we naar het meubilair, dan zijn de ervaringen voor het eerst echt wisselend. Ook merken enkele rijders op dat de zitpositie niet meteen goed is. “Uiteindelijk, na zes (!) maanden van proberen en wisselen van standen, zit ik nu een stuk hoger dan voorheen en dat in de op één na achterste stand”, schrijft de rijder van een Civic 1.5 Sport Plus. “Nu pas voel ik me daarmee een beetje thuis in de stoel, die overigens qua zijdelingse steun wel veel te wensen overlaat. Toch best raar voor zo’n sportmodel dat daar niet beter in is voorzien; een betere zijdelings steun was erg welkom geweest.” Hij krijgt bijval van een tweede rijder. “De stoelen zitten goed, ook op lange afstanden, alleen deel ik wel de kritiek dat je in snelle bochten iets schuift op de met leer beklede zittingen. De zijwangen hadden iets hoger gemogen.” 

Ook een derde 1.5-rijder zat niet meteen goed. “De perfecte zit achter het stuur heb ik wat moeten zoeken, maar is nu wel oké. Wat me enorm pleziert, is de extreem lage zit in de auto.” Toch voerde hij eigenhandig een kleine modificatie uit om de zit nog beter te maken. “Er is toch één maar en dat is dat de steun in de knieholten beter kon, iets waar meer Honda's last van hebben. Ik heb het perfect opgelost door 3 mm ringen onder de voorste rails te schroeven. Dat was voldoende om mijn langere benen voldoende steun te geven, ook op langere ritten.” 

Onderhoud, storingen en irritaties 

Het doorspitten van de reviews levert één structureel probleem op: onderdelen van het aircosystemen blijken kwetsbaar. Het gebeurt meer dan eens dat rijders na het oplossen van een aircoprobleem nog eens terug moeten voor de vervanging van een tweede onderdeel. Na vervanging van de aircocondensor bleek bij de Civic 1.0 van deze eigenaar ook een slang te zijn gescheurd, waardoor het aircosysteem zo goed als leeg was. De volgende rijder heeft er nog maar weinig vertrouwen in. “Het probleem is dat dit model beschikt over een zeer slechte airco. Bij de aankoop was de condensor lek en nu is de verdamper lek. Na onderzoek, vooral op Amerikaanse forums, blijkt dat zowel de condensor als de verdamper erg zwak is.” Een 1.0-rijder trof het nog iets slechter. Hij kreeg te maken met een naar verluidt zeldzame motorstoring, waarna de auto een flinke operatie moest ondergaan. “Ik heb een nieuw onderblok en een nieuwe turbo gekregen en een week later kreeg ik de auto weer terug.” Ook nog een positief geluid: “De betrouwbaarheid was perfect. Op 100.000 km is alleen een door steenslag getroffen voorruit stukgegaan en ben ik nooit ongepland bij de verdeler op bezoek geweest”, laat een Belgische 1.5-rijder weten. 

Wat rest is het beeld van de Honda Civic als een praktisch inzetbare auto met een bijzonder goed onderstel en aansprekende aandrijflijnen. Eigenaren zijn bovengemiddeld unaniem in hun bevindingen en het zou ons niets verbazen als zij na de tiende ook een elfde, twaalfde en dertiende generatie Civic zullen aanschaffen. Laten we hopen dat Honda het aircosysteem tegen die tijd wel heeft verbeterd, want dat lijkt dé achilleshiel van deze auto. Afgezien daarvan blijft het de vraag waarom we niet meer Civics op de weg zien, want maar zelden zien we in deze rubriek positiever gestemde gebruikers.