Praktijkervaring Alfa Romeo Stelvio: Giulia met ruimte

De Alfa Romeo Stelvio bevindt zich in een drukbevochten segment met een aantal geduchte premium-concurrenten. Verwacht dan ook geen verkoopcijfers die door het dak gaan, maar met tot nu toe 827 origineel Nederlands geleverde exemplaren doet de auto het zeker niet slecht. Het blijkt ook een populaire auto voor parallelle import, waardoor het totaal aantal Stelvio’s in ons land nu rond de 2.000 ligt. 

De koets mag verschillen, onder de motorkap vinden we alles wat we kennen uit de Giulia. Verschillende 2.2 JTD-diesels met tussen de 150 en 220 pk vermogen, 2,0-liter turbo-benzinemotoren met 200 of 280 pk en natuurlijk de 510 pk sterke Stelvio Quadrifoglio met 2.9-V6. Met uitzondering van een aantal dieseluitvoeringen zijn alle Stelvio’s vierwielaangedreven. 

Zo rijdt een Stelvio 

Bij de Alfa Giulia begonnen we met de rijbeleving, zoals we vaker bij de typische rijdersauto doen. De Stelvio deed ons even twijfelen, maar uiteindelijk won ook hier de emotie het van de ratio. Het blijkt een goede keuze, want het enthousiasme knalt ons tegemoet. “Man, wat is de wegligging fenomenaal!”, schrijft een Stelvio 2.0T 200 pk AWD-rijder. “Ongelooflijk dat je met zo’n hoge, grote auto zo asociaal hard een bocht kunt ronden. Je moet het zelf meemaken om je er een voorstelling van te kunnen maken.” Ook een 180 pk sterke diesel wekt enthousiasme op. “Het was en is een fantastische rijdersauto. Je kunt bochten loeihard nemen en hij geeft geen kik”, schrijft zijn bestuurder. 

De eigenaar van een Stelvio 2.0T 280 pk is eveneens lyrisch over het weggedrag. “Ik heb proefgereden in van alles, maar niets komt in de buurt. De directheid van de besturing is een feest, de wegligging is zeer overtuigend en de auto is en blijft serieus snel. Ook na 100.000 km wordt de 0-100 in 5,7 seconden afgeraffeld.” De bestuurder van een vergelijkbaar uitgevoerde auto benoemt graag het effect van Alfa’s rijmodi. “Bij normaal gebruik is de N-stand van de DNA-knop het fijnst”, meldt hij. “Gewoon lekker bij de les, maar je kunt er ook comfortabel mee cruisen. De A-stand gaat nergens over, maar wat er in de D-stand gebeurt, vind ik bizar: de auto verandert in een soort van hot hatch! Zoals anderen ook al hebben gezegd  'krimpt de auto om je heen' en vergeet je dat je in een SUV zit. De motor reageert zeer fel op het gas en een bochtige weg wordt echt een feest.” 

Ook een dieselrijder gebruikt de verschillende rijstanden graag. “Ik ben serieus onder de indruk van die DNA-knop”, laat hij weten. “Van een luie goedzak naar een gretige asfaltvreter in twee clicks. Bizar hoe de auto transformeert.” En over dat rijden? “Wat is dat toch een zaligheid met deze Stelvio. Sporen doet hij fantastisch, de directe besturing is precies zoals ik het graag heb, zonder dat die te precies of te zenuwachtig is. Bochten pakt hij met serieus groot gemak en hij geeft daarbij vertrouwen.” 

Ruimteaanbod en zitcomfort 

Dan nu het praktische gedeelte, want dat zou dé reden moeten zijn om te kiezen voor een Stelvio in plaats van een Giulia. Toch spreken maar weinig rijders zich uit over de praktische eigenschappen van hun Alfa-SUV, en dat is waarschijnlijk goed nieuws. Twee rijders nemen wel de moeite om hun ervaring neer te pennen.  

“Ik wil de Alfa niet tekortdoen, maar ik had stiekem op iets meer ruimte op de achterbank gehoopt”, aldus een 2.0T 200 pk-rijder. “ Maar ik denk dat mijn referentiekader van de Skoda Superb en Tiguan Allspace in dezen wellicht niet erg ‘objectief’ is.” Ten opzichte van een ander populair model scoort de Alfa Romeo wel punten. “Het is zeker niet slecht en iets beter dan de Lynk & Co 01. De bagageruimte is in elk geval significant beter dan bij de Lynk, maar die was ook relatief klein.” Ook de voetenruimte achterin blijkt kleiner dan verwacht. “Wat een negatief effect op de ruimte heeft, is dat er geen grote ‘bak’ is bij de passagiersplek. Bij elke andere auto die ik ken, kun je daar, zoals bij de bestuurder, lekker je benen strekken.” Een andere rijder meldt het volgende over de kofferbak: “De bagageruimte is wat beperkt, maar met passen meten kon alles erin voor drie personen.” 

Over de stoelen lezen we wisselende verhalen. De een zweert bij sportstoelen, terwijl de ander liever de standaard exemplaren heeft. “Het instellen van een goede stoelpositie heeft even geduurd, maar is uiteindelijk gelukt door middel van de uitgebreide elektrische verstelling. Ik herken wel de kritiek op de stoelen, namelijk dat de zitting iets te kort is en de zijdelingse steun beperkt. Ik zou iedereen aanraden om een model met de sportstoelen te proberen”, aldus de eigenaar van een Stelvio First Edition uit 2017. 

Een tegengestelde reactie komt van een Stelvio Super-rijder. “Vaak lees ik dat mensen de standaardstoelen niet optimaal vinden en de sportstoelen prefereren. Ik wilde juist geen sportstoelen omdat de hogere zijwangen daarvan snel slijtageplekken vertonen door het instappen. Daar komt bij dat dit voor mijn rug de fijnste autostoelen zijn die ik ken.” Ben je dus in de markt voor een Stelvio, dan is er maar één oplossing: uitgebreid proefzitten. 

Infotainment en bediening 

Als het om infotainment gaat, staat de Stelvio naast de meest geavanceerde systemen in de markt. Kan hij daartegen opboksen? “Oké, toegegeven, qua graphics en mogelijkheden loopt Alfa hier achter op concurrenten”, vindt de rijder van een Stelvio First Edition. “Het ontbreken van een touch-functie op de rotarypad alsook een app waarmee je adressen naar de navi kunt laden, vind ik zelf de grootste missers, zeker gegeven het prijssegment waarin de Stelvio opereert. Dat gezegd hebbende, werkt de navi verder heel fijn en vind ik de 3D-graphics eigenlijk best gaaf, net als de mooie plaatsing van het navi-scherm in het dashboard.” 

“Het multimediagedeelte is inderdaad niet de grafische top,” geeft ook een andere Stelvio-rijder toe, “maar het functioneert allemaal prima en voor mij persoonlijk is dat ondergeschikt aan het rijden. Functies genoeg, al weet ik dat de Duitse collegae daar stappen verder zijn.” Ook een andere rijder is duidelijk. “Kom op zeg, ik heb een auto om in te rijden. Als ik graag naar een schermpje wil kijken, trek ik mijn MacBook wel open. Het doet wat het moet doen, period. Meer heb ik niet nodig.” 

Onderhoud, storingen en irritaties 

De eigenaar van een auto met bijna 200.000 kilometer maakt na 15.000 eigen kilometers de balans op. “In juli moest de Stelvio een grote beurt hebben. Die beurt zelf was 850 euro, maar daar kwam ook aan het licht dat er lekkage was van koelvloeistof bij de radiateur. Reparatie was niet super noodzakelijk, maar wel wenselijk. Al met al was het een ingreep van bijna 2.000 euro.” Later meldt hij dat bij dit onderhoudsmoment ook de accu werd gewisseld. “Bij de vorige beurt was de accu vervangen, omdat de achterruitverwarming het niet meer deed. Dit schijnt een bekend Stelvio-probleem te zijn.” Een tweede occasionkoper meldt dit probleem al na 64.000 kilometer. “Het probleem met het uitschakelen van de spiegel- en achterruitverwarming bij een te lage accuspanning is een slordigheid die Alfa niet oplost. Jammer”, schrijft hij in een verder zeer beknopte review. 

Ook een andere rijder liep tegen de grenzen van de accu aan en trof zijn auto op een ochtend ‘plat’ aan. “Maar hoe kwam het nu dat mijn accu leeg was? Ook hier kreeg ik advies over: op de deurgrepen zitten kleine knopjes en die gebruik je om de auto af te sluiten. Deze priegeldingen willen wel eens blijven hangen en dan trekken ze je accu leeg. Voortaan dus de wagen maar op slot doen met de afstandsbediening.” 

Een dieselrijder laat weten dat zijn Stelvio zeker geen goedkope auto is om te onderhouden. “Bij de laatste beurt bleek de Stelvio qua onderhoud toch in de X5-categorie te vallen”, ervaart hij. “Nieuwe remblokken, olie en filters (hij twijfelde of bij de eerste verversing wel het filter was vervangen, schijnt a hell of a job te zijn;red.), goed voor 800-en-nog-wat euro.” Uitgesproken positieve geluiden zijn er ook. “Deze auto heeft het in die 115.000 kilometer perfect gedaan”, meldt de rijder van een 280 pk sterke Stelvio AWD Super. “Nooit is er iets geweest, geen teken van slijtage, geen gedoe met elektronica, laat staan mechanische malheur. De Stelvio is een zeer betrouwbare metgezel.” Een andere 280 pk-rijder neemt na vierenhalf jaar en dik 50.000 kilometer afscheid van zijn auto. “Reden van verkoop: er kwam een heel fraaie Stelvio Quadrifoglio op mijn pad met precies de juiste specs. Een zeer bijzondere wagen en ik wilde graag een keer een zescilinder voordat ik het elektrische tijdperk in zou gaan.” 

Zo lyrisch als over de Giulia zijn de rijders over de Stelvio niet, maar toch zijn rijders nog steeds bijzonder enthousiast over hun Italiaanse SUV. Afgaand op de reviews lijkt hij iets minder probleemloos dan zijn sedanbroeder, maar wel een stuk inzetbaarder. Maar het belangrijkste? Bestuurders geven nog steeds hoog op over de rijeigenschappen. Zo blijkt ook deze SUV vooral een echte Alfa.