Peugeot 3008 ST 2.0 HDiF (2010)

Eigenlijk is de Peugeot 3008 geen honderd procent MPV, maar een MPV-achtige; hij deelt met andere vertegenwoordigers van dit autotype bijvoorbeeld zaken als een hoge instap en een hoge zit. Instappen in de 3008 moet je met enige prudentie doen, omdat de A-stijl ver in het dak doorloopt. Je stoot dan al snel je hoofd. Die ver achterover hellende A-stijlen zorgen wel voor een platliggende voorruit, die het opmerkelijke ontwerp enige 'snelheid' geeft. En dat kan de 3008 best gebruiken, want het koetswerk straalt niet zo bar veel dynamiek uit. Het lijkt wel of Peugeot de hatchback, de MPV en de SUV heeft willen combineren, met de enigszins wonderlijk ogende 3008 als resultaat. Imposant is de voorzijde met de grote, glimmende grille. De achterkant met de wat vreemd gevormde achterlichten is zeker niet ieders smaak. Zo 'ongewoon' als de 3008 van buiten oogt, zo fraai is z'n interieur. Het dashboard welft zich om je heen en stuurwiel en versnellingspook zitten mooi onder handbereik in een hoge tunnelconsole. Het dashboard zit vanuit bestuurdersoogpunt ergonomisch goed in elkaar en de kwaliteit van de gebruikte materialen is boven iedere twijfel verheven. Je kunt gemakkelijk een fijne zitpositie vinden in de Peugeot. Het stuurwiel, dat een aangenaam dikke rand heeft, laat zich over een grote afstand verstellen en dat geldt evenzeer voor het meubilair. Eén ding is jammer en dat is dat de zittingen van de stoelen iets te kort zijn.
De bagageruimte van de 3008 meet 432 liter en heeft een verplaatsbare bodem; zwaardere spullen laad je onderin, op de plank erboven vinden lichtere zaken een plek. Verder heeft de Peugeot een in twee delen te openen achterklep. De onderzijde klapt naar beneden en kan dienstdoen als zitbankje tijdens een picknick onderweg. Bovendien is de tildrempel daardoor laag.

Bekoorlijke krachtbron
Onder de kap van de test-3008 huist de vernieuwde 2,0-liter HDiF-motor van PSA. Het is een krachtbron die ons buitengewoon kan bekoren. Met een vermogen van 150 pk en een hoogste koppel van 340 Nm is het niet de allersterkste, maar desondanks weet hij toch indruk te maken met z'n soepele sprints en het gevoel dat hij nog reserves heeft. Bovenal heeft hij echter een verfijnde en stille loop; je hoort nauwelijks dat er een diesel in het vooronder ligt en dat doet wonderen voor de atmosfeer aan boord.
Het comfortabele gevoel wordt versterkt door de rijeigenschappen van de auto. Het onderstel filtert oneffenheden in het wegdek adequaat, maar is niet soft. Ook de overhelneiging in bochten valt ondanks z'n hoge zwaartepunt mee. Die manifesteert zich pas als je een bocht erg hard aanvalt. Dan is de auto niet zo vertrouwenwekkend als je zou willen. Het contact met het asfalt wordt dan nogal vaag. Kapseizen doe je niet dankzij Dynamic Rolling Control (DRC). Deze voorziening pompt bij drukverschillen vloeistof in de dempers die het meest onder druk staan. Zo legt het overhelneigingen aan banden. De besturing is voldoende direct, maar werkt wel wat licht naar onze smaak. De versnellingsbak krijgt nu wel eens onze handen op elkaar. De pook voelt niet meer zo elastiekachtig aan als voorheen en werkt aangenaam zwaar.