Opel Vectra Stationwagon 1.9 CDTi 150pk Cosmo (2006)

Sinds Opel de diesels bij Fiat inkoopt, kan het merk zich ook op dieselgebied meten met de concurrentie. In het vooronder van dit 'slagschip', want zo kun je de gigantische Opel Vectra SW  met de extra lange wielbasis gerust noemen, ligt de 150 pk sterke 1,9-liter. De Vectra Stationwagon is een lel van een auto met zijn lengte van 4,84 meter. Dat komt doordat hij op de verlengde bodemplaat staat die ook voor de Signum wordt gebruikt. Wie voor afmetingen gaat, zal dan ook gecharmeerd zijn van de 2,83 meter lange wielbasis. De achterlichten hebben het formaat van 'n flink aquarium en maken de auto er niet kleiner op.

530 liter bagage gaat er in het ruim, met de achterbankleuning omhoog en het afdekzeil op zijn plaats. Wanneer je het afdekzeil en de achterbank platgooit – alleen de leuningen gaan plat – loopt de bruikbare ruimte op tot 1.850 liter! Het afdekscherm bestaat uit twee delen, het 'hondennet' moet je apart verwijderen. Leuk detail: met een druk op de knop kun je de achterklep elektrisch openen en sluiten! Overigens is dat pas standaard vanaf de Cosmo-uitvoeringen. De afwerking van de laadruimte is dik voor elkaar.

Het Vectra-dashboard kreeg nieuwe materialen. De bovenlaag ziet er duurder uit en de rollertjes waarmee je de ventilatoren open of dicht zet, moeten met 'n chroomlook hetzelfde effect bewerkstelligen. De cruise control laat zich makkelijk bedienen. Met een knop op de linker stengel regel je heel simpel de snelheid. De Vectra heeft nog altijd die wat vreemde bediening van de richtingaanwijzers; die hendels werken als tiptoetsen. De middenconsole van de Opel oogt nogal druk en is niet zo logisch van opzet. De knoppen zijn her en der verspreid, daardoor je niet blindelings de juiste vindt.

Prettige zitpositie

In de Vectra missen we opbergruimte voorin. De portierbakken zijn krap en ook de sleuf onder aan de middenconsole biedt weinig ruimte. Onder de middenarmsteun is een bakje voor klein grut. Bestuurders die wijdbeens zitten, worden geconfronteerd met de brede middenconsole. Verder geen klachten over de zitpositie. De stoelen laten zich desgewenst in een hoge positie stellen. In deze Vectra zit ook nog de optionele, elektrisch achtvoudig verstelbare bestuurdersstoel. Wie dan nog geen prettige zitpositie vindt, mo et zich laten onderzoeken.

Achterin biedt de Vectra Stationwagon veel ruimte – niet zo vreemd gezien zijn enorme wielbasis. Wie lange mensen op de achterbank meeneemt, zal er dankbaar voor zijn, dan kun je als bestuurder en voorpassagier ook riant zitten. De turbo van de Vectra klinkt bescheiden; geen kenmerkend dieselgeklop. Zelfs als je de motor tot ver boven de 4.000 tpm doortrekt, en dat vindt de 1.9 CDTi nog prettig ook, blijft hij op de achtergrond. Je moet de motor echt  boven de 2.000 tpm houden. Zakt de naald van de toerenteller daaronder, dan heeft de zware Stationwagon het moeilijk.

De transmissie van de Vectra heeft lange overbrengingen. De testauto beschikt over het IDSPlusonderstel. Daarbij past de actieve demping  zich in de sportstand aan en wordt het onderstel straffer. De besturing werkt bovendien directer na een druk op de sportknop. Wanneer je er even lekker voor gaat zitten, is de actievere betrokkenheid bij het rijden wel zo prettig.