Opel Astra Sports Tourer - Afscheid duurtest

De keuze is gevallen op de Coastal Route, die via de kust van Northumberland noordwaarts voert, en die je langs nogal wat toeristische bezienswaardigheden brengt. Even ten noorden van Newcastle, een mix van vergane glorie met half verzakte dokken, nog actieve industrie en huizen in Victoriaanse stijl, ga je van de snelweg af. Tijd om te wennen aan het links rijden krijg je niet, want meteen na de paspoortcontrole rijd je van rotonde naar rotonde. Nog voor het moment dat de klep van het autodek opent, zetten we de snelheidsweergaven via de variabele indeling van het instrumentenpaneel op mph (je kunt zelfs kiezen uit US of Imperial) in plaats van km/h. Reuze handig, zo hoef je niet continu uit te rekenen hoe hard je nu precies rijdt. Prettig dat Apple CarPlay in dat geval de navigatie-aanwijzigingen ook aanpast en kiest voor mijlen. Nadert er een afslag of rotonde, dan zie je in de centrale display hoeveel feet die nog is verwijderd.

Het gaat met maximaal 70 mph (112 km/h) richting Alnwick Castle, bekend van de Harry Potter-filmreeks waarin het Zweinstein heet, via Lindisfarne, oftewel Holy Island richting Edinburgh. De omgeving zit vol verplichte stops voor fans van historische televisiedrama’s als Vikings en The Last Kingdom. Het eiland waar je komt via een weg die bij vloed onder water loopt, speelt een rol in de avonturen van Ragnar; het is het eerste stuk Engeland waar hij samen met broer Rollo en al zijn ruige Viking-kornuiten de plaatselijke monniken over de kling jaagt. En als je toch in Lin disfarne bent, kun je ook net zo goed ook Bamburgh bezoeken, het vroegere Beb banburgh van Uthred van Bebbanburgh in The Last Kingdom. Ook al zo’n serie waarin Vikingen de Saksische bevolking van En geland teisteren.

LAATSTE GM-ASTRA

We zijn in e en nostalgische bui, ook al omdat dit de laatste GM-Astra is. De volgende generatie doet het met PSA-dna. Op Britse bodem voelt deze Astra zich duidelijk thuis. Niet alleen omdat hij net zo gemakkelijk mijlen aangeeft als kilometers, maar ook vanwege de enorme, tegen elkaar in zwiepende ruitenwissers. Die zijn gemaakt voor omstandigheden als deze. It’s raining cats and dogs, overigens al vanaf het moment dat we land in zicht hadden na een nachtje op de Noordzee. De wissers ontdoen een groot raamoppervlak van water en de intervalstand voelt perfect aan wat de intensiteit van de neerslag is. Een compliment is er ook voor de klimaatregeling. Ondanks de vier personen aan boord, die na het uittrekken van de regenjassen heel wat vocht het interieur inbrengen, en een bagageruimte die tot de nok toe is gevuld, weet het systeem de ruiten heel goed vrij van condens te houden. Door de grote buitenspiegels is het zicht naar achteren ondanks de volle bepakking nog steeds goed. Belangrijk voor als je wilt inhalen in een auto met het stuur aan de verkeerde kant. Wel missen we nu een dodehoekwaarschuwing in de rechterbuitenspiegel, iets wat je extra zekerheid geeft dat er geen auto naast je rijdt.

In het lieflijk glooiende landschap van Noord-Engeland heeft de 1.2 driecilinder turbomotor geen moeite met het hogere gewicht door de volle belading, zo lang je de krachtbron maar niet onder de 2.000 toeren laat komen. Maar zal dat gevoel blijven wanneer we richting het hoogste punt van het Verenigd Koninkrijk rijden, de 1.345 meter hoge Ben Nevis in het centrale deel van Schotland? Een paar dagen later weten we dat echt klimmen met de auto niet tot het programma van deze reis hoort. Al die bergen van de hooglanden kun je per auto niet bedwingen, want het asfalt dat we tegenkomen, loopt vooral door de dalen. Je hoeft hier geen haarspelden te verwachten zoals in de Alpen, maar het maakt het rijden niet minder feestelijk. Fantastische weggetjes zijn als mooie slingers gedrapeerd over de glooiingen aan de voet van de berg. Engelse autobladen zoeken deze regio graag op met snelle modellen en dat begrijpen we heel goed.

ZUINIG

Naast de hoogste berg van het eiland, in Glen Nevis, zetten we de Astra aan de kant voor een mooi plaatje. Schotser wordt het qua landschap niet. Je snapt dat hier filmopnames van Braveheart zijn gemaakt, de film waarin de Schotse vrijheidsstrijder William Wallace het opneemt tegen de Engelsen. Langs dit schitterende stuk asfalt is alleen voor de blockbuster uit 1995 een laatmiddeleeuwse nederzetting nagebouwd, waarvan nu niets meer rest. Dit is Schotland op zijn mooist, al twijfelen we enkele dagen later wanneer we de Astra over de A82 door Glencoe sturen of dat stukje van de hooglanden misschien nóg mooier is. Opschieten op zulke wegen zit er niet in, het zijn twee smalle rijstroken waarop je continu aan het sturen bent. Dat laatste vindt de Astra echt fijn, want de besturing biedt veel feedback en de auto houdt van nature van actie. Het betekent dat de neus zich snel in de richting manoeuvreert die jij bepaalt, en het helpt zeker dat de lichte driecilinder in de motorruimte redelijk naar achteren hangt.

Doordat de wegen vooral door de dalen voeren, ben je nauwelijks met de auto aan het klimmen en op tweederde van de trip kunnen we de gerealiseerde verbruikscijfers bijna niet bevatten: juist in de Highlands zakt het verbruik naar een verbluffend lage waarde van 1 op 19,2! Dat is indrukwekkend voor een auto in de compacte middenklasse, die het met een benzinemotor doet die niet wordt ondersteund door mild-hybrid techniek. Gemiddeld noteren we over de reis van ruim 1.900 kilometer een verbruik van 1 op 17,2, terwijl we in de drieënhalve maand daarvoor tot 1 op 16,7 gemiddeld kwamen. Dat maakte ook al indruk. Een spaarzaam type dus, dat nieuwe hart, dat ook nog eens prima presteert. Helaas komt het alleen in actie in de gefacelifte Astra, want als het doek voor deze modelgeneratie eenmaal is gevallen, waarschijnlijk ver in 2021, is het over en uit voor dit stuk GMtechniek. Het zuinige karakter van deze motor zal ons vooral bijblijven van deze laatste Opel Astra die tot stand is gekomen onder de regie van General Motors.

MEETELLEN

In de vier maanden durende duurtest zochten we met een Astra van voor de wijzigingen uit wat er veranderde tijdens de facelift van eind 2019 en we lieten de auto twee keer aantreden tegen concurrenten. Daarbij deed hij het prima voor een model waarvan de basis al meer dan vier jaar oud is. De Skoda Octavia Combi en de Kia Ceed SW wonnen nipt op punten, zijn concerngenoot Peugeot 308 SW, die uiteraard wel beschikt over een PSA-driecilinder, wist hij zelfs te kloppen. Op het punt van actieve rijhulpsystemen en rijgeluid aan boord merk je dat het niet meer de jongste auto in de compacte middenklasse is, maar het rijkarakter en de aandrijflijn plus het vorig jaar opgewaardeerde interieur (enkele zaken van de Insignia overgenomen) maken de Astra tot een auto die nog altijd meetelt.