Opel Astra GTC 1.6 Turbo Sport (2012)

Wie had het ooit kunnen denken: een driedeurs Kadett of Astra met zo'n gelikte carrosserie en wielen die qua grootte onder een koets niet zouden misstaan? Wil je als fabrikant een driedeurs hatchback aanbieden, maak er dan een feestje van en noem het vooral geen driedeurs, maar een coupé. Bij de transformatie naar GTC pakte Opel ook het onderstel aan. De GTC kreeg de Hiperstrut- voorwielophanging, een aangepaste variant van de McPhersonveerpoot. Die moet voorkomen dat je de aandrijfkrachten in het stuur voelt.

We rijden de Astra GTC met 180 pk, afkomstig uit een 1,6-liter turbomotor. Zo'n vermogen was nog niet zo lang geleden genoeg om aan te treden in de GTI-brigade. Toch valt de GTC op dat vlak niet mee. We halen de opgegeven sprinttijd van 0 tot 100 km/h lang niet. De auto staat op joekels van wielen met breed rubber. Zo veel weerstand en zo'n rolomtrek, dat kost gewoon tijd. We zitten 0,7 seconde boven de fabrieksopgave. Over de prestaties van de GTC zijn we sowieso niet te spreken. Ondanks de 180 pk lijkt het alsof de aandrijflijn iets lamlendigs over zich heeft. Omdat deze auto beschikt over Flex Ride, een systeem dat demping, besturing en gasrespons aanpast, kun je dat deels oplossen. In de sportstand reageert hij iets gretiger op het gas, maar dan nog voelt het alsof je met maximaal 150 pk onderweg bent. We scoren een brandstofverbruik van 1 op 9,7. Schrik niet, we zijn tijdens de fotografie tot het uiterste gegaan. Daartoe nodigt de auto uit en het levert spectaculair beeld op, maar het heeft wel gevolgen voor het verbruik.

Elke bocht vol gas

Een Astra heeft van zichzelf al een goed onderstel, maar de GTC voelt inderdaad strakker aan. We waren al enthousiast bij de eerste kennismaking, de GTC ligt eenmaal in de bocht als een blok en je voelt amper aandrijfkrachten in het stuur. Je kunt bij wijze van spreken elke bocht vol gas nemen. De GTC heeft echter niet de speelsheid die je van zo'n auto verlangt. Bovendien heeft hij last van een toefje onderstuur bij het insturen. De besturing voelt prettig aan, met een goede dosis tegendruk, al is de installatie rond de rechtuitstand weer wat vager. Op de snelweg moet je af en toe corrigeren. Een druk op de sportknop zorgt voor een wat beter gevoel, maar door de straffer wordende demping levert dat weer gedribbel op.

De bediening van de zesversnellingsbak doet niet echt top aan. Die schakelt wat hakerig en de slag is vrij lang. Achterin zitten is zeker geen probleem. Je hebt genoeg been- en hoofdruimte. Je zit erg diep en doordat ook de stuurkolom zeer riant verstelbaar is, krijg je al direct een sportief gevoel.

Een Opeldashboard ziet er anno 2012 hartstikke voornaam uit en dat komt mede door het indrukwekkende knoppencluster op het dashboard. De bediening spreekt voor zich en wanneer je de motor start, springen toerenteller en snelheidsmeter uitnodigend naar het eind van hun schaal en terug. Het tot leven wekken van de Opel-motor gaat met een sleutel. Afbreuk aan het fraaie Opel-interieur doet het centrale display tussen snelheidsmeter en toerenteller. De gehoekte cijfers en letters daarin doen denken aan de displays van rekenmachines uit de vorige eeuw.