Test: Nissan Qashqai met Propilot

Tesla heeft de wereld van rijhulp- systemen behoorlijk op z’n kop gezet. Aan de ene kant heeft het merk laten zien wat er allemaal kan. Het mag worden gezegd dat wat Tesla al een paar jaar terug voor elkaar heeft gekregen, door de meeste andere fabrikanten amper wordt geëvenaard, zelfs anno 2018. Aan de andere kant heeft datzelfde Tesla er de naam Autopilot opgeplakt en daardoor is de algemene indruk ontstaan dat een bestuurder bij wijze van spreken een krantje kan gaan lezen of rustig kan gaan internet-ten, terwijl z’n auto zelfstandig door het verkeer rijdt. Maar hoe geavanceerd het systeem ook is, het is géén automatische piloot en enkele verschrikkelijke ongeluk- ken die het wereldnieuws haalden, zijn daar het bewijs van. Of het nu Autopilot, Pilot Assist of ProPilot heet, het betreft een rijhulpsysteem, zoals cruisecontrol dat al decennia is. De bestuurder moet dus z’n aandacht er volledig bij houden.

DRUKKE SPITS

Nissan kan de Qashqai voorzien van Pro-Pilot, als je tenminste de dCi 130 automaat hebt in Tekna of Tekna+ uitvoering. De optie kost € 1.000 en hiermee kan de Nissan zelf de juiste afstand houden tot zijn voorganger, zelf optrekken en remmen, automatisch binnen de lijnen blijven en door niet al te scherpe bochten sturen. Op zich zijn er al behoorlijk wat auto’s die dat kunnen, maar een van de voordelen van het Nissan-systeem is dat je het met één knop in- en uitschakelt. Namelijk met dat blauwe knopje rechts op het stuur.

In de praktijk is de Propilot vooral geschikt voor rijden op de autosnelweg. Een drukke spits is ideaal, want dan versnelt en vertraagt het verkeer steeds. Je handen aan het stuur houden is dan het enige wat je hoeft te doen. Bovendien zijn op de snelweg de lijnen over het algemeen duidelijk zichtbaar en de bochten niet scherp. De afstand tot je voorganger kun je aan de hand van een paar stappen instellen, maar de ervaring leert dat de Nederlandse spitsrijder de kortste afstand die de Qashqai openlaat nog vaak ziet als een uitnodiging om ertussen te kruipen. Daar moet je een beetje tegen kunnen, want je ‘verliest’ op die manier wel een paar plekken op een ritje. Maar van wat rustiger aan doen, is nooit iemand slechter geworden, toch? Het tussen de lijnen houden gaat niet altijd even vloeiend en soms zigzagt de auto een tijdje voordat hij de juiste plek heeft gevonden. En motorrijders nemen je niet altijd in dank af dat je niet opzij gaat (maar stijf in het midden blijft rijden) als zij tussen de rijen auto’s door willen rijden. Het systeem kijkt tenslotte alleen vooruit, niet achteruit. En wie het systeem op de rechterbaan gebruikt, kan wel eens een nare ervaring hebben als hij of zij langs een uitvoegstrook rijdt, omdat de Nissan dan de doorgetrokken streep wil blijven volgen – een hevige ruk naar rechts is het gevolg. Op de provinciale weg kan het systeem z’n waarde ook wel bewijzen, maar je zult zien dat de bochten scherper zijn en dan schakelt het systeem ineens uit bij insturen. Dat is niet zonder gevaar, kunnen we melden, want je weet niet van tevoren welke krom- ming in de weg hij nog wél kan volgen en welke nadrukkelijk niet.

ONZEKERHEID

Onduidelijke strepen, wegwerkzaamheden en zelfs fel zonlicht kunnen een negatief effect hebben op de werking van het sys- teem. Het viel ons op dat het op hetzelfde traject veel vaker uitschakelde dan het PilotAssist-systeem dat op onze duurtest Volvo XC60 zit. De Nissan Propilot lijkt nog wat last te hebben van onzekerheid, en daar zit meteen het risico. Ja, je bent en blijft als bestuurder verantwoordelijk en je moet blijven opletten, maar je wilt met zo’n systeem het stuur toch iets minder strak vasthouden. Als het dan in een flauwe bocht plots aangeeft ‘zoek het zelf maar uit’, schiet het ineens keihard z’n doel voorbij en neemt de veiligheid eerder af dan toe. Maar in het spitsverkeer kan zo’n systeem echt wel iets bijdragen aan een rustigere rit, hoewel je nooit mag vergeten dat jij gewoon de ‘piloot’ blijft.