Nissan Micra 1.2 Tekna (2003)

De Micra gaat het gevecht om het marktaandeel in de compacte klasse met frisse moed aan. Het sterkste punt van het design van deze auto is de neussectie, waarin de grille de familieband met de grotere Nissans onderstreept. De koplampen zijn hoog gemonteerd en geven de Micra een guitige oogopslag. Het koplampglas vertoont aan de bovenzijde een bult. Leuk als je in het donker met de Nissan rijdt, want dan zie je twee lichtkoepeltjes die de neus markeren. Het ronde dak doet denken aan dat van de New Beetle. De hoekiger vormgegeven flanken knipogen op hun beurt naar de Ford Ka en geven de Micra iets eigens. Deze Nissan oogt
vertrouwd, maar toch nieuw.
De nieuwe Micra laat zich gemakkelijk berijden. De snelheidsafhankelijke, elektrische stuurbekrachtiging geeft de bestuurder voldoende gevoel over wat er allemaal met de voorwielen gebeurt. Alleen is er rond de middenstand wat weerstand te voelen. Over het schakelen zijn we niet onverdeeld enthousiast. De bak is het beste te omschrijven is als enigszins weerbarstig en hakerig. Wie normaal toert, wordt de beste maatjes met de Micra, maar wie een wat sportiever rijgedrag heeft, krijgt te maken met een achterhand die licht in onbalans raakt. Dat is het gevolg van een te soepele onderstelafstemming achter. De sterkste 1,2-litermotor die in de Micra leverbaar is (80 pk), voldoet prima. De Nissan kan goed meekomen in het dagelijkse verkeer. Geluiden uit het motorruim dringen uiteraard wel door tot het interieur, maar irriteren nooit.
Het geruis van het mechaniek is door de Japanners goed ingekapseld. Maar bij zo'n 120 km/h en een bepaalde windrichting ontstaat er wel een irritant gebrom. We vermoeden dat de bovenkanten van de portieren op die snelheid iets naar buiten wijken en wind vangen.

Okidoki
Nissan heeft een frisse kijk op interieurdesign, dat is duidelijk. Een vrolijk stuurtje, kunstig vormgegeven deurpanelen en crèmekleurige draaiknoppen voor de verwarming. Het geheel doet heel verzorgd aan, maar helaas stemt de materiaalkeus niet altijd even gelukkig: de stoelbekleding van de Tekna-uitvoering is gedeeltelijk uit skai opgetrokken. Skai, da's van vroeger!
De 'boord-pc' geeft informatie over verbruik, rijtijd, gemiddelde snelheid en dat soort dingen. Een en ander kan zelfs worden opgeluisterd met een grafiekje. Ook de binnenverlichting is een minuutje studie waard. Aan het plafond zit een draaibare lamp die afwisselend als plafonnière en als leeslamp kan dienen.
In de Micra kun je het stuur in hoogte verstellen, maar diepteverstelling is er helaas
niet bij. En ook de veiligheidsgordels zijn niet in hoogte verstelbaar. Voor mensen met een gemiddelde lengte geen enkel bezwaar, maar kleinere of juist erg lange mensen komen in de problemen. De stoelen zijn vrij klein en de steun aan de zijkant is minimaal. Desondanks hebben wij ze als comfortabel ervaren, ook op lange stukken. Het overzicht vanuit de auto is goed. Met de bediening is het wel okidoki.
De knoppen zitten op bekende plaatsen en alles werkt zonder morren. Op veiligheidsgebied heeft de Micra nog hoofdairbags te bieden en ook ABS is bij de Micra standaard. Op de achterbank is het prima toeven en twee volwassenen voelen zich er niet opgesloten. De bank is verschuifbaar, en dat is eigenlijk een must, om zo te kunnen schipperen tussen de kleine kofferbak en de toch beperkte ruimte op de achterbank.