Test: Nissan 350Z (2004)

Toen de 300ZX in 1996 afscheid nam, werd het stil rondom de roemruchte Z-serie van Nissan; blijkbaar hadden andere zaken prioriteit. De inmiddels gewijzigde koers heeft zich ondertussen vertaald in Nissans meest recente kunststukje, de 350Z. Die staat model voor het nieuwe elan van Nissan. Met z'n strakke, gedrongen postuur straalt de Nissan kracht uit. De tekenaars van Nissan mogen trots zijn op deze auto. De 350Z heeft een heel eigen karakter met uitgestrekte koplampen en nóg verder 'uitgesmeerde' achterlicht­units.

'Best engine'
De Japanner heeft een zesbak en er is slechts een korte polsbeweging nodig om van verzet te wisselen. Dit onderdeel heeft Nissan goed voor elkaar. Met het bouwen van V6-en zijn ze ook niet onbekend. De 3,5-liter staat sinds z'n debuut in 1994 elk jaar in de toptien van 'Best engines in the world' van een gerenommeerd Amerikaans autoblad. De 350Z heeft 280 pk (het maximale in Japan toegestane pk's) en een koppel van 363 Nm. Aan het geluid van de uitlaat hebben de Japanners een ware studie gewijd: een club 'uitlaatdoktoren' is net zo lang aan het experimenteren geweest totdat er een snerpende brom uit de twee pijpen gerocheld werd. Roaarrrr... De Nissan reageert lekker gretig op de bewegingen van het gaspedaal. Hij is wel te porren voor tussensprintjes.

Overgewicht
Achter het stuur voelt het allemaal prettig stevig aan. Voor superdirect sturen moet je echter niet bij de Japanner zijn, we kennen betere stuurmachines in dit segment. Waar de 350Z ook hinder van ondervindt, is z'n gewicht. Tijdens het bochtenwerk voelt de auto wat log aan. Het zou aardig zijn als Nissan ergens zo'n 150 kilo wist te sparen, dan zou de Z een stuk lichtvoetiger zijn. De bochtenridder die we dachten dat de 350Z was, blijkt 'ie dus niet te zijn. Geef de Nissan maar snelle, flauwe bochten, daar doe je 'm een groter plezier mee dan met het korte stuurwerk.

Omarmd
In een coupé verwacht je geen riante binnenruimte. Dat gegeven logenstraft ook de 350Z niet, waarin het licht claustrofobisch aan toegaat. Het verstellen van je stoel gebeurt bij de Nissan elektrisch met knopjes rechts voor in de zitting. Daarin zit je overigens prima en omdat het portier best hoog is, krijg je het gevoel omarmd te worden door auto. Nissan gaat in de 350Z flink op de retro-toer: het van de 240Z afgekeken driespaaksstuurwiel staat 'vast' voor de drie klokken, waarvan de toerenteller de middelste is.
Met 'vast' bedoelen we dat als je het stuur verstelt, de meters ook op of neer gaan. Boven op het dashboard treffen we nog drie kleine klokjes aan (ook à la 240Z) voor oliedruk, accuspanning en eentje waarbij je diverse gegevens kunt oproepen, waaronder snelheid. Het ziet er in de Nissan allemaal verzorgd en strak uit, maar het boort verder weinig emotie aan, ook omdat er riant gebruikgemaakt wordt van kunststof.
En die immense klep boven de radio is zeker geen toonbeeld van esthetiek. Schakelen gaat probleemloos, maar een echte stuurmansauto is de Nissan niet. Daarvoor is 'ie gewoon te log. Een afslankkuurtje zou zeker geen kwaad kunnen en dan kunnen de mecaniciens meteen even een nieuwe blik op onderstel en besturing werpen.