Mini Cooper Cabrio (2016)

Inmiddels is de Mini zo ver gegroeid dat wielbasis veel dichter bij die van een Austin Maxi zit dan van de oorspronkelijke Austin Mini. Daar profiteren alle inzittenden van. Met gesloten kap biedt hij behoorlijk wat ruimte. De achterbank is nog steeds niet bedoeld om er twee flinke volwassenen op mee te nemen naar de Côte d'Azur, maar twee kinderen kun je er zonder problemen op vervoeren. Voorin heb je gewoon een zee aan ruimte, ook met een bovengemiddeld postuur. De kofferruimte is relatief ruim, daarnaast kan de achterbankleuning in delen worden neergeklapt. De naar beneden scharnierende achterklep geeft vrij beperkt toegang tot de laadruimte. Je kunt de onderkant van het cabriodak een stukje optillen, waardoor er plotseling veel grotere stukken bagage naar binnen gaan. Het dashboard is nog altijd speels opgezet, maar dat staat een eenvoudige bediening absoluut niet in de weg. Verder zijn de afwerking en de gekozen materialen van hoog niveau.

De blauwe testauto is een handgeschakelde Cooper met dwars voorin een 136 pk sterke 1,5-liter driecilinder die de voorwielen aandrijft. De krachtbron reageert lekker spontaan op het gas, zeker als er wat meer toeren worden gemaakt. Voor een dakloze auto is de Mini lekker stijf. Sturen is dan ook absoluut geen straf, al moet er wel 120 kilo extra de hoek om vergeleken met de hatchback. Hard vooruit en de bocht door is leuk, maar snel tot stilstand komen is minstens zo belangrijk. Ook dat zit bij de Mini wel goed. Om bij een noodstop van 100 km/h tot stilstand te komen, heeft hij 37,1 meter nodig. Dat is een keurige score. Behalve een adaptief onderstel biedt Mini nog een serieuze lijst met opties en pakketten waarmee je de auto kunt personaliseren. Het moet wel gek gaan wil je niet iets vinden wat naar je zin is. De Mini Cooper Cabrio heb je zonder die extra's al voor €27.990.