Mercedes-Benz C-klasse

De nieuwe C-klasse is er één met een januskop, de auto heeft twee gezichten. In standaarduitvoering heeft hij net als in Elegance-trim een ster op de motorkap, met het Avantgarde-pakket is de ster prominent aanwezig in de grille, net zoals bij het sportieve deel van Mercedes' modelgamma, zeg maar de coupés en cabrio's. Maar uiterlijk vertoon is niet de hoofdzaak bij de nieuwe C. Het draait veel meer om hetgeen er onder z'n strakke huidje zit. Op een enkel budgetmerk na gaat iedere presentatie van een nieuwe auto gepaard met een opsomming van innovaties en nieuwe technieken. Mercedes-Benz is het aan z'n stand verplicht om bij iedere nieuweling te komen met een lijstje dat net even langer is dan bij de rest. Dat is bij de nieuwe C-klasse dan ook het geval. Veiligheid, infotainment, klimaatbeheersing, onderstel, aandrijflijn, geen enkele onderdeelgroep ontsnapt in Stuttgart aan de aandacht als het gaat om verbetering en innovatie. Hebben de Teutonen nu dan ook de beste auto gebouwd? Ach, ze komen in elk geval een heel eind.

Vijfentwintig jaar geleden kwam Mercedes-Benz met een voor het merk kleine auto, de 190-serie, vanwege z'n compacte formaat destijds ook wel de baby-Benz genoemd. Inmiddels hebben we kunnen kennismaken met de vierde generatie van dit (al bij de eerste modelwisseling C-klasse gedoopte) model. Volwassen als nooit tevoren is deze auto al lang geen baby meer. We weten namelijk dat de Teutonen met de A- en B-klasse en niet te vergeten met de Smart in staat zijn om nog veel kleinere auto's te maken. Maar ook in absolute zin is de auto gegroeid. De jongste editie is ten opzichte van z'n voorganger 5,5 cm langer en 4,2 cm breder geworden, terwijl de wielbasis is toegenomen met 4,5 cm. Dit alles ten gunste van de inzittenden, zowel voor- als achterin. En het aardige is dat de auto ondanks z'n forsere afmetingen niet of nauwelijks zwaarder is geworden. Een C 180 van de vorige generatie woog 1.385 kg en de C 180 van het nieuwe model weegt exact evenveel. Gezien het eerdergenoemde feit dat de auto voorzien is van tal van innovaties en toegevoegde systemen betekent dit dat de auto zelf in wezen een fikse afslankkuur heeft ondergaan. De carrosserie is voor een groot deel (70 procent) opgetrokken uit staal met een grotere sterkte. Hierdoor kan er bij gelijkblijvende sterkte minder materiaal gebruikt worden en dus gewicht bespaard worden. En het mooie is, de auto is evengoed nog een stuk stijver geworden, maar liefst 13 procent.

Wanneer je instapt heb je niet de indruk dat de auto is afgevallen, integendeel, hij maakt een solide indruk, maar een ook ruimere. Bestuurders met een lengte van twee meter kunnen zonder problemen een plekje vinden, sterker nog: het eind van de stoelrail is dan nog lang niet in zicht. Of dat het vermelden waard is? Eigenlijk niet; het is niets meer en niets minder dan wat we bij dit merk verwachten. Net als de hoogwaardige materiaalkeuze, het afwerkingsniveau en de ergonomie. Er valt allemaal weinig op aan te merken. Hoewel, een paar kleine dingetjes zijn toch wel het vermelden waard. Na BMW's iDrive en Audi's MMC zagen we bij Mercedes in de S-klasse plotseling ook een centrale knop om het multimediasysteem te bedienen en nu vinden we hem ook terug in de C-klasse. Jammer dat met deze op de middentunnel geplaatste knop de airconditioning niet is te bedienen. Het klimaat moet nu geregeld worden via een bedieningspaneel dat laag op de middenconsole zit, verstopt achter de versnellingspook. Vrij lastig bereikbaar en net een beetje te veel uit het zicht. Maar eerlijk gezegd hebben we hiermee wel het belangrijkste ergonomische minpunt aangestipt. Voor het overige laat de auto zich intuïtief bedienen en zit alles logisch en overzichtelijk rond de bestuurder gegroepeerd. Overigens, wie niet uit de voeten kan met de controller kan het infotainmentsysteem ook met spraak besturen. De ervaring leert dat dit een geinige ontwikkeling is, maar in de meeste gevallen niet gebruikt wordt, omdat het meer spraakverwarring dan gemak oplevert. Zo niet bij de nieuwe C-klasse. Mercedes heeft het systeem serieus onder handen genomen, waardoor het (als je de juiste standaardtermen kent) probleemloos werkt.

Maar goed, met alleen een verbeterd interieur ben je er niet. Mercedes heeft het daar dan ook niet bij gelaten. Een BMW 3-serie is nog altijd het ijkpunt als het gaat om ondersteldynamiek en Audi schurkt daar met de A4 een beetje tegenaan. De Mercedes C-klasse was de comfortabelere van dit Duitse trio, meer gericht op een bedaard publiek (uiteraard zijn er AMG-versies die de regel bevestigen), maar daar lijkt Das Haus verandering in te willen brengen. Het moet temperamentvoller. De auto wordt dan ook meer gepresenteerd als rijdersauto. Het onderstel is daartoe uitgerust met schokdempers die zich aanpassen aan de rijomstandigheden. De eerste rij-indrukken met de C-klasse deden we op in een 350 en een 320 CDI, beide voorzien van een zogenaamd Advanced Agility-pakket. Dit betekent meer rij-dynamiek, een auto die lichtvoetiger reageert. Het uit zich in een directere besturing (een stuuroverbrenging van 13,5:1 in plaats van 14,5:1) en met een druk op de knop ook in een directer onderstel en dito aandrijflijn. En met resultaat: in een fractie van een seconde lijkt de auto een metamorfose te ondergaan, ook in dit opzicht heeft de auto een januskop. Is het daardoor meteen een afgetrainde atleet? Nee, dat niet. Het Mercedes-onderstel vangt oneffenheden in het wegdek zonder problemen op. Topklasse. Alleen in het laagfrequente gebied blijft de demping een beetje achter, waardoor de auto soms net iets meer deint dan nodig is. Termen als lobbig en zompig vliegen even door m'n hoofd, maar maken al snel weer plaats voor gerief en comfort. Heel nauwkeurig is de C de hoek om te zetten, zonder dat dit de geringste inspanning vraagt. Maar vergeleken met een BMW 3-serie is hij ook een beetje gevoelloos. Wie er als een wilde vandoor gaat, zal merken dat de auto vrij veilig in onderstuur is te brengen en dat de auto alleen met bruut geweld tot een overstuurneiging verleid kan worden. Inderdaad, neiging, want de jongste generatie ESP maakt er al vroegtijdig een eind aan.

De C-klasse zal weer met een keur aan benzine- en dieselmotoren geleverd worden. In eerste instantie komt hij er als C 200, C 280, C 350 en C 220 CDI, vervolgens zullen daar vanaf de zomer de C 180, de C 230, de C 200 CDI en C 320 CDI aan toegevoegd worden, en niet veel later de stationcar en de versies met vierwielaandrijving. En voor wie meer wil, komt er in een later stadium weer het nodige AMG-geweld. Naar verluid gaat het daarbij om een C 63 AMG met een slordige 450 pk, genoeg om het de nieuwe BMW M3 moeilijk te maken. Standaard wordt de C-klasse uitgerust met een handgeschakelde zesbak, behalve de C 350, die krijgt meteen een zeventrapsautomaat mee, een transmissie die bij de overige typen optioneel ook verkrijgbaar is.

We hebben zowel met de C 350 als met de C 320 CDI kunnen rijden, allebei overigens met de automatische versnellingsbak. Op de 272 pk sterke benzinemotor valt eigenlijk niets af te dingen, deze erg prettige machine doet gewoon keurig wat er van hem verwacht wordt, en als je eens een keer wat meer wilt hebben, blijkt dat ook geen enkel probleem te zijn. Geen moment heb je het gevoel dat je iets tekort komt. Ogenschijnlijk onvermoeibaar is deze machine bezig om je rap op tempo te brengen en te houden. Doe je het rustig, dan hoor je hem niet. Geef je flink gas, dan laat hij er een attractieve snerp bij horen. Dit laatste vormt het belangrijkste onderscheid met de grote diesel, die snerpt namelijk niet.

Met de C 320 CDI heb je niet of nauwelijks in de gaten dat je met een zelfontbrander op pad bent. Een geweldig beschaafde loop heeft die zescilinder. Maximaal 224 pk bij 3.800 toeren, van 1.600 tot 2.800 tpm een indrukwekkend maximumkoppel van 510 Nm en geen enkele ongewenste trilling of vibratie. In combinatie met de zeventrapsautomaat die zonder horten of stoten z'n werk doet, heb je bijna het gevoel alsof je met een gigantische elektromotor te maken hebt. In zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk kilometers afleggen gaat erg comfortabel, kilometer na kilometer, uur na uur. Al heeft de auto hier en daar wat meer temperament gekregen, het is nog steeds het comfort wat overheerst. Absoluut geen schande.