Test: Mazda CX-3

Om aan de buitenkant te kunnen zien of je met de nieuwste editie van de Mazda CX-3 te maken hebt, is het noodzakelijk dat de auto in kwestie in de kleur Polymetal Gray Metallic is uitgevoerd. Buiten die nieuwe, staalblauwe tint verandert er uiterlijk namelijk helemaal niets aan de CX-3, die in 2018 wel een nieuwe grille en een stel led-lichtunits kreeg aangemeten. Nee, deze keer zijn de wijzigingen vooral onderhuids én op de prijslijst te vinden.

Om met dat laatste te beginnen: de CX-3 is vanaf heden alleen nog leverbaar met de 2.0 SkyActiv-G-motor van 121 pk. De versie met 150 pk verdwijnt dus uit het aanbod, net als de 1.8 Skyactiv-D-dieselmotor, die pas twee jaar leverbaar was. De reden laat zich raden: het gros van de kopers koos toch al voor de basis-benzinemotor en het opschonen van het leveringsgamma scheelt homologaties en vereenvoudigt het productieproces.

AFGELADEN

Tegelijkertijd verschijnt er wel een nieuw uitrustingsniveau op de prijslijst: de Signature. De toch al behoorlijk riant uitgeruste Luxury krijgt daarmee gezelschap van een compleet afgeladen CX-3, die onder meer donkerbruin nappaleer met witte accenten, Bose-audio en draadloze Apple CarPlay-connectiviteit biedt. Alle andere varianten profiteren wel van de bedrade versie van CarPlay en Android Auto, plus onder meer DAB+-radio, verbeterde stoelen en, jawel, een nieuwe sleutel. De basisversie heet nu simpelweg Mazda CX-3, gevolgd door achtereenvolgens Comfort, Luxury en Signature. De vier versies onderscheiden zich, behalve met hun uitrusting, ook door de in het interieur toegepaste kleuren en materialen. Toch is het interieur bij alle vier bijzonder hoogwaardig voor een B-segment-SUV. De algehele kwaliteitsindruk is uitstekend en de frisse, originele vormgeving blijkt de tand des tijds goed te doorstaan. Het enige waaraan wellicht te zien is dat de CX-3 in feite al sinds 2015 meeloopt, is het wat kleine infotainmentscherm. Het 7-inch display is duidelijk van een oudere generatie dan het systeem in de nieuwere Mazda’s 3 en CX-30. Toch blijkt het nog steeds prettig in de omgang te zijn. Wat natuurlijk ook blijft, is het gebrek aan interieurruimte. Achterpassagiers kunnen maar beter niet te lang van stuk zijn en de kleine deuren en ramen maken het er op dit vlak niet beter op.

SKYACTIV-G 121

Met één motor en vier uitrustingsniveaus is het aanbod overzichtelijk, maar er kan nog wél worden gekozen tussen een handgeschakelde of een automatische zesbak. Wij rijden de handgeschakelde variant en die biedt misschien wel het grootste nieuws van deze updateronde: cilinderuitschakeling. Door twee cilinders uit te schakelen als de omstandigheden dat toelaten, weet Mazda het theoretische verbruik met 14 procent terug te dringen. De automaat doet het zonder deze vondst, maar krijgt wel een geüpdatete motor met een iets betere en schonere verbranding. Hoewel vermogen en koppel ongewijzigd zijn, kiest Mazda ervoor de laatste versie van deze motor als SkyActiv-G 121 aan te duiden. Dat is wat accurater dan het oude SkyActiv-G 120.

HEERLIJKE HANDBAK

Dat Mazda de auto zuiniger heeft gemaakt, leidt onderweg niet tot nadelen. Wat heet: er is geen waarneembaar verschil tussen het oude en het nieuwe blok. In vergelijking met de kleine turboblokjes van de concurrentie heeft de 2.0 nog steeds wat meer toeren nodig om zijn volledige vermogen te kunnen leveren, maar het blijft een prettig ding. De motor klinkt goed, reageert voorspelbaar en lineair en biedt ruim voldoende pit. De zesversnellingsbak is en blijft een heerlijkheid: een precies schakelende, spelingvrije handbak, zoals alleen de Japanners die kunnen bouwen. Het past allemaal binnen Mazda’s filosofie, die dicteert dat mens en machine optimaal met elkaar verbonden moeten zijn. Nu gaat het wel wat ver om de CX-3 een echte rijdersauto te noemen, maar voor dit segment blijft het zonder meer één van de beste keuzes voor wie veel belang hecht aan een fijn rijgedrag. De precieze besturing biedt veel gevoel, de zitpositie is prettig en de auto voelt vlot en wendbaar aan. Toch is het onderstel meer op comfort dan op dynamiek gericht, wat gezien de doelgroep wellicht geen gekke keuze is. Het betekent dat de CX-3 duidelijk overhelt in een snel genomen bocht, maar ook dat oneffenheden netjes worden weggewerkt. Wel lijkt de demping wat aan de slappe kant, zodat de auto na een drempel net even te lang in beweging blijft. Wellicht iets voor bij de eerstvolgende bijpuntsessie?