Lancia Thesis 3.2 V6 24v Emblema (2005)

"Wazdannou?", mompelt onze 'buurman' aan de benzinepomp. Het is wennen als je in de limousineklasse geen Audi, BMW, Volvo of Mercedes rijdt. In deze klasse praat je niet over de aanschaf- maar over de leaseprijs. Ze worden immers door zakelijke rijders gekozen. En als je de leasebedragen ziet, blijkt het kostenplaatje helemaal niet raar. De keuze voor een dergelijke auto, met zijn eigenwijze karakter, levert aan de bar nog gespreksstof op ook.
De Thesis talmt niet wanneer je op het gaspedaal leunt. De prestaties van de 3,2-liter V6 zijn niet gering. Met 230 pk is hij goed bedeeld, al weegt de Lancia dik 1.800 kilo. Dat neemt niet weg dat hij bij een stoplichtsprint prima van zijn plaats komt. Dan komt de Italiaanse krachtbron met een diepe grom in actie. Het contrasteert een beetje met de gedistingeerde uitstraling van de auto, maar het is ook genieten! Diezelfde twee gezichten heeft de Thesis wanneer hij al op tempo is. Normaal versnelt de Lancia gracieus, maar trap het gas vol in en de grote V6 zingt het uit van vreugde. De inhaalsprint van 80 naar 120 km/h is een kwestie van 'n paar tellen.
Het is verbazingwekkend hoe de Thesis met zijn comfortabele onderstel in een bocht zijn hakken in het zand zet. Hij is geen liefhebber van snelle koerswisselingen, maar op grote verkeerspleinen duldt hij niemand in zijn spiegels. De Thesis leunt de bocht in en gaat in een tempo dat we doorgaans alleen met sportieve modellen halen. Op de grote weg zoef je ontspannen en stabiel voort, dat zal niemand verbazen. Des te merkwaardiger is het dat de auto op een rukje aan het stuur reageert alsof er een zware aanhanger aan hangt. Dat is wennen, maar aan de andere kant hebben we zelden een auto gereden die de uitersten – soepel veren, licht sturen en toch hard een bocht om gaan – zo goed met elkaar verenigt. Het enige dat je hem kunt aanwrijven, is de werking van zijn automaat. Vooral koud gedraagt die zich weerbarstig en het komt voor dat de bak bij uitrollen niet terugschakelt. Ook als daar toch alle aanleiding toe is.

Verfijnd
Je zit rondom in het leer, elk hoekje van zijn interieur klopt. Van de zadelvormige hoofdsteunen, de plooitjes in de bekleding, de afwerking van het dashboard, de Bose-installatie, tot de unieke, diffuse verspreiding van koele lucht via een geperforeerde strip over het dashboard. Zodat de lucht niet voelbaar blaast, maar beschaafd naar binnen zweeft. Alles werkt in de Thesis onopvallend, oogt fraai en laat zich als vanzelf bedienen.
De voorstoelen bieden een subliem comfort en hebben een geperforeerd middenvlak dat het klimaat op zithoogte verbetert. Ook achterin fraai afgewerkte meubels, veel beenruimte en redelijk wat hoofdruimte. Je zit daar in voorgevormde kuipstoelen met dezelfde zadelvormige hoofdsteunen als voorin. Met een druk op de knop kun je vanaf de achterbank de rechtervoorstoel wegschuiven. Een accessoire dat meneer de directeur zeker zal waarderen. Net als de afstandsbediening voor het infotainmentsysteem dat we in de armsteun aantreffen. Ook achterin is er een bedieningspaneel van de airco.
De Thesis heeft een grote, vooral diepe, bagageruimte, die alleen een skiluikje meekrijgt. Aan de pluskant noteren we een bagagenet en – pure luxe – een afstandsbediening voor de achterklep. Je moet van de retro-uitstraling van de Lancia houden, maar het valt niet te ontkennen dat hij klasse ademt. Nóg zo'n wonderlijk contrast dat de Italiaan in zich verenigt.