Lamborghini Diablo Roadster (1997)

Een Diablo maakt indruk op omstanders. Zijn opvallende vorm met de als vleugels van een reuze-insekt openslaande portieren levert veel ah's en oh's op. De imposante lijnen van de slechts 112 centimeter hoge bolide stralen pure, onverhulde kracht uit. Van opzij zie je pas goed dat bijna de halve auto is gereserveerd voor de techniek; de cockpit met uitneembaar dakje zit erg ver naar voren. Het vederlichte dakpaneel pak je er zo uit, maar waar laat je het dan? Slimmigheidje van Lamborghini: leg het maar gewoon vast op de motorkap. Bovendien brengt de dak-op-je-rug-constructie harmonie in de imposante achterpartij van de Diablo.
Een Lamborghini is geen Lamborghini als er niet een onvoorstelbaar sterke krachtbron in huist. De eerste Lambomotor was een fraaie, aluminium V12 met vier bovenliggende nokkenassen, waar deze Diablo-krachtbron nog veel van wegheeft. Naast wat meer cc-'tjes' (een riante 5707 in plaats van 3929) bedient tegenwoordig het kwartet nokkenassen vier in plaats van twee kleppen per cilinder. Vroeger stonden zes kanjers van dubbele Webercarburateurs garant voor een voedzaam maaltje voor de 12 hongerige cilinders; de moderne tijd vereist een geavanceerd multipoint injectiesysteem. Dat gaat zeker niet ten koste van de oerkrachten: de V12 stampt er maar liefst 530 paardekrachten en 607 Nm uit. Die machtige machine neemt even de tijd om wakker geschud te worden, maar dan barst het staccato van mechanische geluiden in volle glorie los. Via vier enorme stortkokers vult een diep bruin uitlaatgeluid de ruimte om je heen. De V12 draait ongeduldig zijn stationaire toeren, wachtend op het startschot voor powerplay. De enorme koelventilatoren achterin bemoeilijken het spreken met je passagier. We trappen de loodzware koppeling in en zetten met straffe hand de pook in 1. Die zit linksachter want de Diablo heeft een sportbak met omgekeerd schakelpatroon.

Raaaazend snel
Vloer het rechter pedaal en de 12-cilinder beul lanceert 1625 kg Diablo in 4 tellen naar de 100 km/h. Je voelt de motor trillen in je billen; de Diablo leeft als geen ander. De meest fantastische mechanische symfonieën hameren op je trommelvliezen. Even weer op het gas leunen wordt onmiddellijk beantwoord met een enorme jump richting horizon. Dit snelste in serie geproduceerde solarium heeft een sensationele top van 335 km/h. Snel achteruit rijden kan-ie ook: maximaal 106 km/h!
Frappant is dat je al rijdend hoegenaamd niets merkt van zijn ruim twee meter breedte. Met de bekrachtigde besturing laat de Diablo Roadster zich precies op koers houden. De standaard vierwielaandrijving verdeelt de gigantische trekkracht zodanig dat de vier rubberwalsen altijd optimale grip houden. Dat maakt de beresterke Diablo tot een onverwacht soepel te rijden supercar, al kost de bediening wel kracht. De elektronische schokdemperregeling is variabel van keihard tot heel comfortabel. Met verkeersdrempels in zicht kan de Lamborghini- koets 4,5 centimeter hoger worden gezet.
De Diablo huisvest zijn twee geluksvogels in halfliggende positie. De het lijf omklemmende kuipstoeltjes worden gescheiden door de immense middentunnel, waaronder de versnellingsbak is weggewerkt. Met de zijramen omhoog zit je opvallend goed uit de wind. Recht voor de Diablo-piloot bevindt zich het compacte instrumentenpaneel met zes meters en alle controlelampjes. Alpine ontwikkelde een speciale geluidsinstallatie voor de Diablo: zonde van de moeite, want het motorgeluid is van zo'n onnavolgbare schoonheid, dat we hem niet eens hebben geprobeerd. Op de middentunnel schreeuwt de pook met open schakelcoulisse om aandacht. Uit elk detail blijkt Lamborghini's liefde voor het vak: de Diablo zit goed in elkaar en het merkembleem duikt veelvuldig op. De Diablo bruist van de dynamiek en vitaliteit, net zoals de gespierde stier in het merklogo. Wie een Roadster wil hebben, moet wel dik een half miljoen ophoesten. Waanzinnig veel geld, maar je krijgt er wel iets heel bijzonders voor.