Kia Sorento PHEV - Duurtestgarage

Het is alweer even geleden dat we de nieuwe Kia Sorento als plug-in hybride aan onze duurteststal toevoegden, maar mede door alle beperkingen kregen we nog niet de gelegenheid om hem op een wat langere trip te sturen. Inmiddels is het allemaal wat versoepeld en dat is een mooie gelegenheid om onze PHEV mee te nemen op een klassieke, zomerse Zuid Europa-reis. Onze bestemming is Rosas, een vissersplaats in Catalonië, net over de Spaanse grens onder Perpignan. Dat betekent een stevig stukje sturen, meestal op benzine en soms op stroom, maar vooral een flinke aanspraak op wellicht het grootste unique selling point van de Sorento: ruimte. Want waar de helft van ons reisgezelschap het liefst aan het strand ligt en vooral eigen kussen en dekbed mee wil nemen, wil de andere helft in de achterliggende Pyreneeën de harde confrontatie aangaan met het gegeven dat wielrennen in de bergen bij temperaturen boven de 30 graden Celsius heel wat anders is dan een tochtje bij Nederlandse temperaturen door de Zuid-Hollandse duinen. Daar is nogal wat materieel voor nodig en dat betekent volle bak aan de bak voor de Sorento.

CHERRYPICKEN

Je kunt natuurlijk, wanneer je met zijn tweeën bent, de achterbank plat gooien en de auto tot aan het dak toe laden. Daarmee Alleen daarom al is het als het even kan wel zo slim om er zo op het eerste oog niet te ‘touristique’ uit te zien. Niet dat criminelen meteen hebberig worden van de monsterpakken Aldi-toiletpapier, opblaaskrokodillen en flessen Raak die vaak bij Nederlandse vakantiegangers vanuit de kofferbak het Franse landschap in turen, maar ze zijn wel een aanwijzing dat daaronder meer waardevolle spullen te verhapstukken zijn. Daarom is het een verademing dat de kofferruimte van de Sorento zo’n slokop is dat alles (en we travellen bepaald niet light) probleemloos onder de hoedenplank verdwijnt.

Alleen de racefiets blijft over, maar zelfs daar weet de Sorento beter weg mee dan de meeste andere auto’s. Hierbij vervangen we het begrip beenruimte door fietsruimte, want de fiets kan – met gedemonteerd voorwiel, maar dat kost enkele seconden – zijwaarts zo tussen voorstoelen en achterbank. Even een pakdeken er omheen om de bekleding te beschermen en de fiets uit het zicht te houden en dat scheelt weer gedoe met een dakdrager of Twinnyload, plus verbruik.

Sowieso heb je op het gebied van veiligheid een streepje voor met een PHEV, en natuurlijk ook met een EV, want daarmee mag je helemaal vooraan, net naast de invalidenplaatsen, aan de laadpaal gaan staan. Dan merk je meteen dat we in Nederland op dat gebied nog een stuk vooruitlopen op de Fransen. We stoppen voor een kop koffie op de Aire de Beaune Tailly en onder het motto ‘alle kleine beetjes helpen en we staan toch stil’ prikken we de Sorento aan de DC-lader voor de deur van de bistro. Dat is best even zoeken, want eerst lijkt de paal alleen een 220V-stopcontact te hebben (wel handig wanneer je voor de vakantie vergeten bent je tandenborstel op te laden), maar de Type 2-stekker zit verborgen achter een vaag klepje. Dat neemt overigens de tanden borstel-associatie niet weg, want eenmaal gekoppeld begint de accu met een indrukwekkende 0,5 kW te borrelen.

HAKEN EN OGEN

Nee, het zal niemand verbazen dat je op dit soort trips nagenoeg volledig bent aangewezen op het meer conventionele deel van de aandrijflijn en daaraan zitten een paar haken en ogen. Zo is de tankinhoud, teneinde ruimte te kunnen maken voor de grotere accu, bij de plug-in versie van de Sorento beperkt tot 47 liter en dat is niet overdreven groot voor een auto van deze afmetingen en met dit gewicht. Omdat je amper elektrische kilometers maakt (behalve dan bij rustig cruisen of bij uitrollen op eerder geregenereerde energie natuurlijk) is het gemiddelde benzineverbruik wat hoger dan bij dagelijks verkeer. Tot dusverre zaten we gemiddeld op 5,1 l/100 km (1:19,6) maar tijdens deze reis ligt dat op 8,0 l/100 km (1:12,5). Maar goed, dat is dan wel met een verwaarloosbaar aantal elektrische kilometers. Voor de volledigheid: bijna de hele reis hebben afgelegd over snelwegen, waarbij we ons hebben gehouden aan de geldende limieten (120 km/h in België, 130 in Frankrijk). In de praktijk ga je dan toch, zeker met een reisgenote die zelfs in een ouderwetse brandstofauto al lijdt aan range anxiety, elke pak ’m beet 500 kilometer naar de pomp.

Daarbij loont het de moeite om op de literprijzen te letten, want die schommelen langs de autoroute gigantisch. Zo noteerden we bij de Shell aan de A9 bij Béziers € 1,80 voor een liter E10 en een paar uur later, bij de BP aan de A6 bij Ambreuil, € 1,64 voor een liter van hetzelfde goedje. Nog slimmer is het om voor dit soort gelegenheden de snelweg even te verlaten. Je zou het bijna vergeten, maar buiten je vakantiebestemming en de tolwegen is er nog een hele lap Frankrijk die veel mensen sinds de péage een beetje vergeten zijn. Bovendien zijn daar de literprijzen veel lager, met name bij de supermarkten. Wij betaalden bij de Cora in Metz € 1,53 voor een liter. En wanneer je dat op de terugweg doet, is het leuk om de hypermarché even in te lopen en de resterende bagageruimte deel.

De automaat schakelt soepel en rustig en aan boord blijft het aangenaam stil. Dat wil zeggen, als je dat wilt. Want het Bosegeluidsysteem dat in onze uitvoering standaard is, schreeuwt om mooie muziek op concertvolume. Het is alleen jammer dat de ADAS nerveuzer zijn dan Hyacinth Bucket on speed. Al kijk je maar naar een streep, dan begint de rijbaanassistent al te piepen. De muziek hard zetten heeft geen zin, want die wordt tot overmaat van ramp dan gedempt.

Het royale interieur, het vele glas en de ruimte lijke indeling geven je het gevoel dat je vanuit je woonkamer dromerig naar het aan je voorbijglijdende Franse landschap kijkt. Door te zeggen dat de reis mooier is dan de bestemming, zouden we echter het gezellige vissersplaatsje Rosas tekort doen, maar dat de reis bij elkaar opgeteld bijna net zo lang duurde als ons verblijf, vonden we deze voor keer niet erg. Dat was niet de verdienste van de Franse tol wegen.

‘Péage, péage’, zou Desireless in een hedendaagse remake van haar wereldhit uit 1986 hebben kunnen zingen.