Test: Kia Sorento Hybrid

Dat levert een aanzienlijk lagere uitstoot op (theoretisch tenminste) en dan is die Sorento ineens een stuk gunstiger geprijsd. Maar laten we eens een rondje om de auto lopen. Subtiel is het ontwerp misschien niet, eigenzinnig en stoer des te meer. We kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat de ontwerpers tijdens het tekenen vooral aan de Amerikaanse markt dachten. Met name de hoekige, verticale achterlichten zijn markant, net als het front, met een motorkap die als een soort petklep over de grille en koplampen ligt. Een mooi detail is de manier waarop de wisser van de achterruit vrijwel volledig door de spoiler wordt opgeslokt.

Limousine

Toch moet het echte feest nog beginnen en dat doet het zodra je instapt. Ook hier is alles groot en veel; size does matter. Vanbuiten is de Sorento een kolossale auto, maar vanbinnen bekruipt je het gevoel dat je in een nóg grotere auto bent gestapt. Zowel hoofd- als beenruimte is achterin van limousine-niveau en zelfs de derde zitrij, die op deze topuitvoering standaard is, blijkt meer ruimte te bieden dan we gewend zijn van derde zitrijen. De stoelen zijn gemaakt voor de lichamen van mensen die blindelings de weg weten te vinden naar KFC, McDonald’s en andere caloriegroothandels. Veel zijdelingse steun hoef je onder de 150 kg niet te verwachten, maar los daarvan zit je prima. Eksters komen hier ook aan hun trekken, want op het dashboard glimt en schittert bijna alles. De brede middenconsole vergroot het ruimtelijke gevoel en herbergt draaiknoppen voor de rijmodi en de transmissie. Jazeker, Jaguar zal in 2007, toen het de XF onthulde, nooit hebben durven dromen dat zijn draaipook zoveel navolging zou krijgen.

Over navolging gesproken: de manier waarop het infotainmentscherm één geheel vormt met het klokkencluster (met een toerenteller als opvallende afwezige), doet denken aan dat kenmerkende dashboard dat Mercedes-Benz vanaf de S-klasse over het gamma heeft uitgestrooid (en met de nieuwe S weer de deur uit heeft gebonjourd). De Sorento heeft in deze uitvoering zo goed als alles aan boord wat je maar zou kunnen wensen en dat zie je terug op het dashboard. Het is in de Sorento een drukte van belang. Een leuk hulpmiddel vormen de dodehoekcamera’s in de achteruitkijkspiegels, waarvan het beeld in de linker- of rechterklok wordt getoond zodra je richting aangeeft. Verder strooit Kia royaal met usb-aansluitingen. Zelfs aan de derde zitrij is gedacht. Daar krijg je overigens ook je eigen ventilatiesysteem, 12v-aansluiting en knoppen om de rugleuning voor je gemakkelijk om te klappen. Ook het in- en uitklappen van die derde zitrij gaat snel en gemakkelijk. De verschuifbaarheid van de tweede zitrij biedt volop onderhandelingsruimte tussen de passagiers op de rijen twee en drie. De kofferruimte, ten slotte, is met 902 liter gigantisch en met het meubilair vlak zelfs ruim 2.000 liter.

Voetruimte

De Kia mag dan Amerikaans ogen, het onderstel is duidelijk voor Europa bedoeld. Het zompige van de eerste Sorento is er door de generaties heen steeds verder uitgehaald en bij deze vierde is Kia wellicht zelfs iets te ver doorgeschoten. Over het algemeen zijn demping en vering redelijk comfortabel en zelfs een vleugje sportief, maar met steviger hobbels heeft het onderstel toch wat moeite en dan krijg je weleens wat bonken voor je kiezen. Niettemin stuurt de Sorento licht maar toch scherp genoeg door de bochten. Zeker als je bedenkt dat dit toch echt een enorme lel van een auto is, kun je niet anders dan concluderen dat hij prima stuurt.

Kia heeft eerder hybrides gebouwd en die tak van sport heeft het merk inmiddels prima onder de knie. Het duo motoren werkt goed samen. Bij rustig rijden kun je flinke stukken puur elektrisch uit de voeten en wanneer de benzinemotor zich ermee begint te bemoeien, komt hij bijna ongemerkt de kamer binnensluipen. De optelsom gaat via een zestraps automaat naar de voorwielen en ook dat gaat keurig en vloeiend. Het is geen razendsnelle transmissie, maar hij is zeker goed genoeg. Hij kiest zijn schakelmomenten vrij laag in het toerengebied, maar daar hebben de motoren geen moeite mee. Aan boord blijft het lekker stil en dat past mooi bij het comfortabele karakter van de Sorento.

De Sorento in onze test is een ExecutiveLine, de duurste van het gamma. Met een prijs van € 55.995 lijkt het zo op het eerste gezicht misschien geen koopje, maar een blik op de standaarduitrusting zal je op andere gedachten brengen: 360-graden­camera, dodehoekcamera’s, parkeerassistentie, zelfnivellerende achteras, uitvoerige elektrische stoelverstelling met geheugen voor de bestuurder, stoelventilatie ... het zit er allemaal op en aan. Zelfs de minder luxe versies zijn al afgeladen, want prettige zaken als het glazen schuif-kanteldak, leren bekleding, een Bose-audio-installatie, sfeerverlichting, een automatisch te bedienen achterklep en stoel- en stuurverwarming kom je op die uitvoeringen al tegen. De optielijst telt dan ook welgeteld één regel: metallic lak. Daarvoor moet je € 995 reserveren.