Kia Sorento vs. Mazda CX-5 - Vergelijkende Test

Ooit was de Kia Sorento het model waarmee Kia de stap van no-nonsense naar ‘wow!’ maakte. Die dikke, maar nog steeds gunstig geprijsde cross-over was dan ook een groot succes. Inmiddels is ons belastingsysteem echter voor een aanzienlijk deel CO2-gedreven en dat heeft de Sorento beetje bij beetje uit de markt gedrukt. Gelukkig liet Kia dat uiteindelijk niet over zijn kant gaan en daarom gaat de nieuwe Sorento van start als hybride. Dat levert een aanzienlijk lagere uitstoot op (theoretisch tenminste) en dan is die Sorento ineens een stuk gunstiger geprijsd. Eerder al hadden we hem kort in huis voor een eerste rij-impressie, ditmaal blijft hij wat langer en dat stelt ons in staat hem aan een vergelijkende test te onderwerpen. We ontzien hem niet en daarom zetten we de Sorento tegenover één van de betere auto’s van nu in dit segment en dat is wat ons betreft de Mazda CX-5.

Maar laten we eerst een rondje om de nieuwe Sorento lopen. Subtiel is het ontwerp misschien niet, eigenzinnig en stoer des te meer. We kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat de ontwerpers tijdens het tekenen vooral aan de Amerikaanse markt dachten. Deze auto zou niet misstaan in de remake van roadmovie-klassiekers als Breakdown of Joy Ride. Met name de hoekige, verticale achterlichten zijn markant, net als het front, met een motorkap die als een soort petklep over de grille en koplampen ligt. En wie beweert dat concept-cars alleen bedoeld zijn om op shows de aandacht te trekken, moet zich ons rondje om de nieuwe Sorento, de ProCeed Concept die in 2017 op de IAA stond, maar eens voor de geest halen. Die haaienvin in de C-stijl en de bedrieglijk coupéachtig gevormde raampartij vormen samen een probaat middel om deze koets te behoeden voor bedaagdheid. Een mooi detail is de manier waarop de wisser van de achterruit vrijwel volledig door de spoiler wordt opgeslokt.

LIMOUSINE

Toch moet het echte feest nog beginnen en dat doet het zodra je instapt. Ook hier is alles groot en veel; size does matter. Vanbuiten is de Sorento een kolossale auto, maar vanbinnen bekruipt je het gevoel dat je in een nóg grotere auto bent gestapt. Zowel hoofdals beenruimte is achterin van limousine-niveau en zelfs de derde zitrij, die op deze topuitvoering standaard is, blijkt meer ruimte te bieden dan we gewend tainmentscherm één geheel vormt met het klokkencluster (met een toerenteller als opvallende afwezige), doet denken aan dat kenmerkende dashboard dat Mercedes-Benz vanaf de S-klasse over het gamma heeft uitgestrooid (en met de nieuwe S weer de deur uit heeft gebonjourd).

De Sorento heeft in deze uitvoering zo goed als alles aan boord wat je maar zou kunnen wensen en dat zie je terug op het dashboard. Een feest voor gadgetfreaks, maar wie van rust en overzicht houdt, kan beter meteen door naar de Mazda. Het is in de Sorento een drukte van belang. Een leuk hulpmiddel vormen de dodehoekcamera’s in de achteruitkijkspiegels, waarvan het beeld in de linkerof rechterklok wordt getoond zodra je richting aangeeft. Verder strooit Kia royaal met usb-aansluitingen. Zelfs aan de derde zitrij is gedacht. Daar krijg je overigens ook je eigen ventilatiesysteem, 12V-aansluiting en knoppen om de rugleuning voor je gemakkelijk om te klappen. Ook het inen uitklappen van die derde zitrij gaat snel en gemakkelijk. De verschuifbaarheid van de tweede zitrij biedt volop onderhandelingsruimte tussen de passagiers op de rijen twee en drie. De kofferruimte, ten slotte, is met 902 liter gigantisch en met het meubilair vlak zelfs ruim 2.000 liter.

VERFIJNDER

De Mazda CX-5 is in alle opzichten van een heel andere orde en mochten we hierboven wat te lyrisch zijn geweest over de Sorento, dat ‘andere orde’ bedoelen we geenszins negatief. Integendeel: de Mazda valt veel beter op het netvlies. Hij is misschien een tikje anoniem, maar in elk geval veel meer een allemansvriend en bovendien verfijnder getekend en meer eigentijds. Het is vooral zijn enorme grille die indruk moet maken. Dat doet ook het interieur op diegenen die een beetje klaar zijn met de kermis aan boord van de Kia.

In de Mazda is het een oase van rust. Hoewel ook dit een behoorlijk complete versie is, heeft Mazda het aantal knoppen en andere bedieningsorganen minimaal weten te houden en het geheel is mede daardoor een stuk overzichtelijker en intuïtiever. Hoewel de Sorento op het gebied van materialen en afwerking zeker niet slecht scoort, is de CX-5 hier toch heer en meester. Het ziet er niet alleen prachtig uit, maar voelt ook erg goed en hoogwaardig aan. Zachte materialen en mooi, welhaast ambachtelijk gestikt leer: dit schurkt tegen de top van het segment aan. De klokken zijn analoog en daarom niet zo hightech als die in de Kia, maar het maakt ze wel beter afleesbaar. Minpuntje is het infotainmentscherm, dat voor deze tijd aan de kleine kant is. Evenmin is het mooi geïntegreerd. Het touchscreen is bovendien niet tijdens het rijden te bedienen, maar je kunt er nog wel bij via de knoppen achter de pook. Dat werkt sowieso prettiger, juist tijdens het rijden. Opsteker is verder het kleine, sportief aanvoelende stuur. De usbaansluitingen zitten in het vakje onder de middenarmsteun om het rondslingeren van laadkabels en apparaten te voorkomen.

VOETRUIMTE

Achterin is de zitpositie ook erg goed. Ondanks de ranke daklijn is de hoofdruimte prima en de beenruimte meer dan dat. Dankzij de vorm van de voorstoelen kun je achterin je voeten er een eind onder schuiven, wat het zitcomfort verder verbetert. Helaas is Mazda minder kwistig met usblaadpunten. De kofferruimte meet 477 liter en is uit te breiden tot 1.620 liter. Dat steekt weliswaar magertjes af tegen de Sorento, maar dat zegt meer over de Kia dan over de Mazda, want voor het segment zijn dat prima waarden.

De Kia mag dan Amerikaans ogen, het onderstel is duidelijk voor Europa bedoeld. Dat zomperige van de eerste Sorento is er door de generaties heen steeds verder uitgehaald en bij deze vierde is Kia wellicht zelfs iets te ver doorgeschoten. Over het algemeen zijn demping en vering redelijk comfortabel en zelfs een vleugje sportief, maar met steviger hobbels heeft het onderstel toch wat moeite en dan krijg je weleens wat bonken voor je kiezen. Niettemin stuurt de Sorento licht maar toch scherp genoeg door de bochten. Zeker als je bedenkt dat dit toch echt een enorme lel van een auto is, kun je niet anders dan concluderen dat hij prima stuurt.

Kia heeft eerder hybrides gebouwd en die tak van sport heeft het merk inmiddels prima onder de knie. Het duo motoren werkt goed samen. Bij rustig rijden kun je flinke stukken puur elektrisch uit de voeten en wanneer de benzinemotor zich ermee begint te bemoeien, komt hij bijna ongemerkt de kamer binnensluipen. De optelsom gaat via een zestraps automaat naar de voorwielen en ook dat gaat keurig en vloeiend. Het is geen razendsnelle transmissie, maar hij is zeker goed genoeg. Hij kiest zijn schakelmomenten vrij laag in het toerengebied, maar daar hebben de motoren geen moeite mee. Aan boord blijft het lekker stil en dat past mooi bij het comfortabele karakter van de Sorento.

BAAS BOVEN BAAS

Toch houd je baas boven baas, en de baas heet in dit geval Mazda. Zoals de CX-5 met zijn uiterlijk meer verfijnd is, zo is hij dat ook met zijn rijkarakteristiek. De auto staat op een uitstekend afgesteld onderstel met een geweldig goed gevonden balans tussen sportiviteit en beleving enerzijds en comfort anderzijds. Wij hebben ook nog eens de AWD-versie bij ons, en dat maakt de Mazda extra neutraal in snelle bochten. Al net zo enthousiast worden we van de motor.

Zoals bekend is Mazda niet zo van de turbo’s; de Japanners zien meer in slagvolume. Dat mag je koppig of conservatief noemen, het levert wel een tegenwoordig zeldzaam grote 2,5-liter op met een heerlijk lineaire opbouw van koppel en vermogen. Wellicht is het daarom dat de automatische zesbak op veilig speelt en pas vrij hoog in het toerengebied opschakelt. Ook met terugschakelen wacht hij nogal lang en dat maakt deze automaat niet helemaal wat je ervan verwacht. Gelukkig weten we dat de handgeschakelde zesbak van Mazda juist heel lekker schakelt en die is ook leverbaar in de CX-5. Dan moet je overigens wel genoegen nemen met de 165 pk sterke tweeliter. Beide blokken zijn overigens voorzien van cilinderuitschakeling. Het feit dat je dat echt moet weten, zegt alles over hoe soepel het proces verloopt.

De Sorento in dit verhaal is een ExecutiveLine, de duurste van het gamma. Met een prijs van € 55.995 lijkt het zo op het eerste gezicht misschien geen koopje, maar een blik op de standaarduitrusting zal je op andere gedachten brengen: 360-gradencamera, dodehoekcamera’s, parkeerassistentie, zelfnivellerende achteras, uitvoerige elektrische stoelverstelling met geheugen voor de bestuurder, stoelventilatie ... het zit er allemaal op en aan. Zelfs de minder luxe versies zijn al afgeladen, want prettige zaken als het glazen schuif-kanteldak, leren bekleding, een Bose-audio-installatie, sfeerverlichting, een automatisch te bedienen achterklep en stoelen stuurverwarming kom je op die uitvoeringen al tegen. De optielijst telt dan ook welgeteld één regel: metallic lak. Daarvoor moet je € 995 reserveren.

VERWARREND

De Mazda CX-5 in dit verhaal is uitgerust als Luxury en dat is een verwarrende naam, want dit is – met deze motor – de eenvoudigste versie. Wie nog meer luxe wil, gaat voor een Signature. Die stap is echter amper nodig, want ook de Luxury doet zijn naam aardig eer aan. Leren bekleding, Bose-audio-installatie, een schuif-kanteldak, adaptieve ledkoplampen, stoelverwarming en -ventilatie, stoelverwarming achter en adaptieve cruisecontrol, het zit er standaard op voor € 55.540. Alleen de metallic lak op onze testauto is meerprijs, van € 900 om precies te zijn, zodat de getoonde Mazda op in totaal € 56.440 komt.