Kia Sorento 2.5 CRDi EX X-clusive (2006)

Het dashboard van de Sorento zit keurig in elkaar, maar er is wat bespaard op de materialen. Wat overigens niet wil zeggen dat je tegen rommel aankijkt. Er zijn lichte kleuren gebruikt; niet zo licht dat je na enige tijd elk vlekje ziet, maar licht genoeg om een prettige sfeer te creëren. Het geheel is afgemaakt met geborsteld-aluminiumachtige panelen op de middenconsole en de portierbekleding, zoals dat inmiddels gewoonte is bij Kia. Gewoon keurig allemaal; fris en ingetogen. De brede middenconsole biedt veel verschillende vakjes om telefoon, pda, pennen en andere benodigdheden binnen handbereik te houden zonder dat ze door de auto vliegen. De stoelen zijn sober, maar bieden een prima zit, die ook tijdens lange ritten goed uit te houden is. Ook achterin is het goed toeven, hoewel de beenruimte wat minder is dan je van een auto met deze afmetingen verwacht.
Het spreekt voor zichzelf dat de auto een riante kofferruimte biedt. Om de Sorento te beladen, moet je weliswaar wat hoog tillen, maar daar staat tegenover dat Kia goed heeft nagedacht bij de constructie van de klep. Van de Sorento kun je de ruit namelijk apart openen, wat gemakkelijk is als je wat kleine spulletjes kwijt moet. Ook het sluiten van de Sorento-klep gaat gemakkelijk, omdat die fatsoenlijke grepen heeft.

Zelf schakelen?
De dieselmotor in de Sorento is geen krachtpatser, maar hij komt keurig mee. Wij kregen voor deze test een versie met automaat. Deze transmissie schakelt lekker soepel, maar soms lijkt hij wat te twijfelen. Een sportstand is er niet, maar de Sorento biedt wel de keuze om – met de pook – zelf te schakelen. Maar doe je niet wat de bak zou doen, dan grijpt hij alsnog in. En dat moment komt zo snel, dat je eigenlijk nog nauwelijks kunt spreken van zelf schakelen.
De Sorento staat op een klassiek ladderchassis, dat een auto stijver en terreinwaardiger maakt, maar ook zwaarder dan een zelfdragende carrosserie. Kia heeft het chassis speciaal voor de Europese markt laten fijnslijpen door ingenieurs van Porsche, maar die konden niet verhelpen dat de Sorento veel te deinerig is. Na een stevige bocht krijg je het gevoel dat je op zo'n speeltuinbeest zit, zo'n houten ding met een dikke veer eronder. De Sorento helt flink over en heeft na de bocht nogal moeite zijn balans terug te vinden. Wat ook niet meewerkt, is de besturing. Je moet flinke slagen maken om van koers te veranderen, en het werkelijk spekgladde stuurwiel kan bij een plotselinge uitwijkmanoeuvre het verschil tussen 'oeps' en 'boem!' uitmaken.
De Sorento heeft 'n starre achteras, maar weet dat goed te verbloemen. Hij regelt in normale stand van de 4WD zelf de krachtverdeling over voor- en achteras. In het terrein kan de bestuurder met elektronische bediening kiezen voor permanente vierwielaandrijving of, als het echt moeilijk wordt, een gesperde vierwielaandrijving
met lage gearing. Ondanks het deinerige gevoel is de Kia beheerst door bochten te sturen, wat hij te danken heeft aan de vierwielaandrijving. De Kia Sorento met diesel is standaard voorzien van vierwielaandrijving. Onze uitvoering, de Adventure Automaat was ook voorzien van ABS, gordijnairbags voor en achter, klimaatregeling, lichtmetalen wielen en cruise control.