Kia Niro PHEV vs Toyota Prius Plug-in - Vergelijkende Test

Sinds het wegvallen van het bijtellingsvoordeel op plug-in hybrides is de rage in ons land wel zo'n beetje voorbij. Dat wil echter niet zeggen dat deze tussenvorm van elektrisch en conventioneel rijden niet meer relevant is. Een laag verbruik is immers altijd prettig, en vergeet niet dat steeds meer werkgevers als auto van de zaak een model met een A- of B- label voorschrijven. Kansen genoeg dus nog voor de stekkerhybride. Dat is reden voor Kia om deze variant van de Niro aan de Nederlandse prijslijst toe te voegen. Voor onze eerste gedegen testronde confronteren we hem met de aartsvader van het hybride tijdperk, de Toyota Prius. Deze auto is sinds vorig jaar ook in een stekkeruitvoering leverbaar.

De Niro zette in maart 2016 voor het eerst wiel op Europese beursgrond (salon van Genève). Vier maanden later kwam hij naar ons land; hij begon zijn carrière als hybride met de aandrijflijn die Hyundai ook in de Ioniq stopt. Over die auto gesproken: de Niro is feitelijk de Ioniq van Kia, want ook hij biedt straks de keuze uit een hybride, een plug-in hybride en een volledig elektrische uitvoering. Laatstgenoemde laat nog tot de jaarwisse- ling op zich wachten; afgelopen zomer werd hij in Korea al gepresenteerd en vorige week in Parijs. Zo ver is het dus nog niet; we gaan eerst aan de slag met de plug-in hybrideversie.

CONSERVATIEF

Dat Kia bij zijn ‘milieumodel’ anders dan veel andere merken kiest voor een conventioneel ontwerp, is wel opmerkelijk. Door het ontbreken van de veel geziene designfoefjes bij de C-stijl doet de Niro zelfs een beetje conservatief aan. Of dat erg is? Ach, er zijn genoeg mensen die niet zitten te wachten op meerkleurige koetsjes met vreemde krullen rond de raampartij. Nee, de Niro is een strak getekende, onopvallende cross-over. Aan de voorkant heeft hij de ‘tigernose grille’ die het familiegezicht van Kia bepaalt, en koplampen die ver over de spatborden heen naar achteren toe doorlopen. De achterkant wordt gekenmerkt door vrij kleine lichtunits, waardoor het geheel daar nogal massief overkomt.

Het interieur van de Niro is al even conservatief als de buitenkant. Het dashboard is klassiek van opzet, zij het dat de toerenteller is vervangen door een klok die de energiestromen weergeeft. Op het instrumentenpaneel is het een grote drukte aan knoppen, maar alles is logisch en overzichtelijk gerangschikt, waardoor de bediening eenvoudig blijft. Ook tellen we veel knoppen op de spaken van het stuur. Het dashboard is opgebouwd uit nette materialen, waarbij het zwart wordt door aluminiumkleurige panelen onderbroken. Achterin valt meteen op hoe ruim de Niro is. De been- en hoofdruimte zijn royaal, de kofferruimte is praktisch ingedeeld en heeft een ruime toegang.

RUIMTESCHIP

Terwijl Kia zijn hybridetechniek in een anonieme koets verstopt, loopt Toyota er juist graag mee te koop. En hoe: de gewone Prius is al een statement, de plug-in ziet er nog een stuk uitgesprokener uit. Naast de Niro is het een ruimteschip! De koplampen bestaan uit een reeks schijnwerpers die als door een schietgat de wereld in turen; het doet wat denken aan de ‘oogopslag’ van de Alfa Romeo SZ van eind jaren 80. Ook aan de achterkant wijkt de plug-in af van de reguliere Prius. Hij moest toch een stukje langer worden vanwege het grotere accupakket en die gelegenheid is aangegrepen om het ontwerp te veranderen. Waar de hybride Prius sterke gelijkenis vertoont met de Mirai, zijn bij de plug-in de typerende, verticale lichtunits vervangen door een horizontale, golvende lijn. Het maakt de auto zo mogelijk nog opvallender. Het is wellicht niet ieders smaak, maar een indrukwekkende verschijning is de plug-in beslist.

FUTURISTISCH

De kwalificatie ‘indrukwekkend’ geldt in onverminderde mate voor het interieur van de stekker-Prius. Alle informatie komt tot je via twee grote schermen, die helaas enige vorm van logische cohesie ontberen. De ruimte voor je is leeg, zodat je alle primaire gegevens op het overvolle bovenste, centraal geplaatste scherm moet zien te ontcijferen. Het leidt je blik te ver en lang af van de weg. Daar staat tegenover dat het geheel er futuristisch en zelfs regelrecht spannend uitziet. Dit is een groot feest voor hightechliefhebbers.

Het interieur is mooi ruim opgezet en biedt goed zicht rondom. Achterin krijg je, anders dan in de gewone Prius, slechts twee zitplaatsen: mooie, gescheiden zetels met ertussen een praktische middenarmsteun met bekerhouders en een bergvak. De beenruimte is heel behoorlijk, maar je hoofd komt als gevolg van de glooiende daklijn algauw tegen de hemelbekleding. Maar, eerlijk is eerlijk: we vergelijken hier een hatchback met een cross-over. Door de grotere accu is de kofferruimte van de plug-in nogal ondiep geworden. Wel erg praktisch aan de Prius is dat de aansluiting voor de laadkabel aan de achterkant van de auto is geplaatst. Daardoor kun je gemakkelijker de laadpaal bereiken wanneer je achteruit hebt ingeparkeerd. Bij de Niro is de kabel in zo’n geval al gauw te kort of hindert deze de twee linker portieren en de achterklep.

ZONNEPANELEN

Wat de Prius in deze vergelijking bijzonder maakt, is zijn dak met zonnecellen. Waar dit, als het al aanwezig is, doorgaans is bedoeld om randapparatuur (airco, audio, verlichting) te voeden, gaat de zonneenergie bij deze Prius daadwerkelijk naar de accu’s die de motoren aandrijven. Daardoor is deze auto ook echt op de meest duurzaam denkbare bron te rijden. Toegegeven, een wereldreis op zonnestralen zit er niet in, maar we wisten op een zonnige dag de reikwijdte met zeven kilometer te vergroten. Dat is op z’n minst een leuk idee. Wel een duur idee, want het kost € 2.500 extra. Maar dan krijg je er wel meteen een inductielader voor je smartphone bij. Toyota claimt dat je per jaar zo’n 1.000 kilometer zuiver uit zonnestralen kunt halen en dat is natuurlijk prachtig. Maar dan moet je niet de fout begaan om daar een berekening op los te laten.

Laten we er even van uitgaan dat de kilometerclaim reëel is. Bij het praktijkverbruik van deze test (4,3 l/100 km) zou je dus, uitgaande van een benzineprijs van € 1,70 per liter, op jaarbasis € 73 besparen. Dat betekent dat je ruim 34 jaar nodig hebt om de investering terug te verdienen, waarbij we nog geen rekening hebben gehouden met de op termijn afnemende capaciteit van de zonnecellen en de rente over zo’n lange periode. De eerste de beste boekhouder stort op basis hiervan huilend ter aarde. Maar goed, hart voor het klimaat mag best wat kosten en het idee dat duizend van je jaarlijkse kilometers zo zuiver zijn, is ook wat waard. Toyota heeft bovendien een samenwerkingsverband met OpdeZon, een bedrijf dat zonnepanelen op het dak van je woning monteert die, afhankelijk van omstandigheden, tussen de 8.000 en 12.000 zonnekilometers per jaar in je Prius kunnen pompen. Wij konden maximaal 39 kilometer volledig elektrisch rijden, dus wanneer je niet al te ver van je werk woont, kan die combinatie een wel heel duurzame manier van vervoer zijn. Leuk om te weten is in dit verband dat er bij aanschaf van die zonnepanelen ook allerlei fiscale stimuleringsmaatregelingen van toepassing zijn.

STILTE

We noemden het al even: een volledig opgeladen Prius Plug-in kan zichzelf 39 elektrische kilometers van de benzine afhouden. Dat geldt voor een traject met een mix aan binnenwegen, stadsverkeer en snelwegen, waarop we gedoseerd, maar zeker niet krampachtig zuinig hebben gereden. Dat is niet alleen goed voor je ecologische geweten, de Prius rijdt dan ook gewoon prettiger. Het veercomfort vormt een erg prettige combinatie met de stilte en de souplesse van de elektrische aandrijving. Wanneer de benzinemotor bijschakelt, merk je dat bijna alleen maar aan het geluid.

De naadloze overgang is de vrucht van de enorme staat van dienst die Toyota als geen ander heeft op het gebied van hybridetechniek. Ten opzichte van de gewone Prius merk je wel dat de benzinemotor wat meer gewicht heeft mee te zeulen, 155 kg om precies te zijn. Daardoor draait hij wat meer toeren. Zo vaak mogelijk elektrisch rijden, luidt dus het devies. Dat laatste kan je ook afdwingen met de EV-knop. Er is ook nog de EV-city-modus, die het vermogen van de elektromotoren van 68 naar 53 kW terugschroeft, zodat je in de stad meer over hebt om volledig elektrisch te rijden. Is de accu uieindelijk helemaal leeg, dan kost het zo’n twee uur aan een standaard openbare paal om hem weer vol te krijgen.

TIKJE SPORTIEF

De Niro heeft een prettige rijkarakteristiek. Hij voelt volwassen aan, met een duidelijke hang naar comfort. De besturing is niettemin scherp genoeg om een tikje sportief aan te voelen. Maar als je na een snelle bocht weer een recht stuk inzet, voel je dat de achterkant even waggelt voordat hij zich kan zetten. Daar wreekt de combinatie van accugewicht en relatief zachte vering zich. Bij normaler gebruik communiceert de Niro beduidend meer met de bestuurder dan de Prius.

De transmissies verschillen: bij de Prius is deze traploos, terwijl de Niro een zestraps automaat met dubbele koppeling heeft. De Niro schurkt wat betreft rijbeleving wat dichter aan tegen een conventionele auto. De perfectie van de Toyota wat betreft overgang tussen benzine en elektrisch heeft hij nog net niet, maar gezien de relatief korte ervaring van Kia met hybridetechniek is het beslist knap gedaan. Op het traject waar we eerder met de Prius reden, reden we de Niro puur elektrisch van vol naar leeg over een afstand van 38 km. Net een kilometer minder dan de Toyota dus, maar gezien de wisselende verkeersomstandigheden is dat minimale verschil niet keihard te maken en kunnen we het erop houden dat de twee testauto’s erg aan elkaar zijn gewaagd. Het opladen duurt daarna 2 uur en 20 minuten, net wat langer dus dan de Prius.

De Kia Niro PHEV is leverbaar in twee uitvoeringen: DynamicLine en BusinessLine. Wij reden de BusinessLine, de meest riante van de twee. Dat levert je bovenop de Dynamicuitvoering onder meer een startknop, smart key, donker glas achter, leren bekleding en stuur- en stoelverwarming op. Sowieso heeft de Niro PHEV een erg complete uitrusting, met onder meer standaard navigatie, actieve rijbaanassistentie, adaptieve cruisecontrol, klimaatregeling, 16-inch lichtmetalen wielen, licht- en regensensor, infotainment met Bluetooth, stuurbediening en parkeersensoren achter.

De Toyota Prius is evenmin een sobere bedoening, al mis je ten opzichte van de Niro de leren bekleding. Voor de rest houdt hij wat betreft uitrusting gelijke tred met de Niro. Extra’s op ons exemplaar zijn de zonnecellen ter waarde van € 2.500, het Luxury Pack (inductielader telefoon, JBL speakers, parkeersensoren rondom, actieve parkeerhulp) voor € 1.500 en de ‘Emotional Red’ lak (€ 1.150), zodat deze Prius compleet voor € 43.145 in de boeken staat.