Honda Stream 1.7 ES (2001)

Honda heeft lang en intens naar Opel's Flex7-idee uit de Zafira gekeken en daar een eigen invulling aan gegeven. De Stream maakt in grote lijnen gebruik van de techniek onder de nieuwe Civic-generatie. De Honda staat op een forse wielbasis. Dat moet ook wel als je helemaal achterin mensen wilt vervoeren en nog een fatsoenlijke wegligging moet overhouden. Van binnen is de zaak netjes voor elkaar. De oplossing voor de derde zitrij is handig: via een schuif-en-klapsysteem klap je de stoelen als het ware voorover, plat op hun buik in de vloer. Het resultaat: twee extra zitplaatsen die je in luttele tellen als een soort goocheltruc tevoorschijn tovert... Toch is het jammer dat Honda niet voor een gescheiden oplossing heeft gekozen, zodat je desgewenst bijvoorbeeld met één extra passagier helemaal achterin op pad kunt en dan toch nog een halfvrije bodem van de laadruimte overhoudt. Want met alle stoelen omhooggeklapt blijft er namelijk niets over wat zelfs maar vaaglijk op een bruikbare bagageruimte lijkt. Pakweg 150 liter. Tikje weinig voor zes of zeven man. Weekendbood-schappen meenemen? Kun je vergeten. De instap naar de achterste bank is overigens prima voor elkaar. Deze derde zitrij is typisch het domein van kinderen. Desnoods vrij grote kinderen zelfs, want op zich is er ruimte zat. Zelfs volwassen personen passen daar in theorie best. Al zul je dan wel een handbreedte beenruimte van de middenrij moeten lenen. Omdat je voeten anders klem komen te zitten. De middenpassagiers kunnen dan echt nog steeds goed zitten. De echte problemen achterin liggen op een ander vlak. Zo komt die aflopende dakrand voor grotere achterste passagiers nogal gauw in beeld. En wat erger is: trek de mooie verzonken hoofdsteunen uit de bank omhoog en je zit precies met je schouderbladen tegen de overgebleven uitholling in de rugleuning aan. Verder zijn er kloeke armsteunen in de zijkanten. Links met twee bekerhouders en rechts met een afgesloten bakje en een soort telefoonvakje. Op de middenrij is het goed toeven. Een armsteun met bekerhouders, voldoende zitruimte en een heel redelijk comfort. In de deuren vind je vakjes voor een blikje. Wel is de armsteun zó breed dat het de zitruimte wat beperkt. Het dashboard is vrij diep, de stoelen zijn prettig groot en fraai met alcantara afgewerkt. De zitmeubels voelen lekker stevig aan en krijgen een bijna sportief profiel. Het hoge pookje levert een mooi vlakke vloer op. En dus lekker veel ruimte om je heen. De Japanse afwerking oogt strak, maar een tikje 'druk': drie verschillende oppervlaktestructuren, een stuk of vier donkere tinten kunststof, blauw op de vloer en blauwig met blauwgrijs op de stoelen.

Hard werken

De Stream haalt uit een cilinderinhoud van 1668 cc een vermogen van 125 pk, maar moet daar heel hard voor werken. Ondanks de fraaie VTEC-techniek (variabele klepbediening) is de trekkracht niet optimaal. Tel daarbij het gewicht van de auto op en je weet genoeg: de Stream 1.7i draait veel toeren. Bij 120 km/h nader je fluks de 4000 tpm. Overigens past dat karakter om een of andere reden wel wat bij een Honda. Dat neemt niet weg dat de VTEC viercilinder het prima doet. Hij komt overtuigend uit de startblokken en ook op het gebied van inhaalsprintjes en prestaties scoort hij goed. De opgegeven top is zelfs 190 km/h. Alleen is de motor dan wel erg nadrukkelijk aan het werk. Dat geldt in feite zelfs voor alle snelwegtempo's. Als je dat allemaal in karakter vertaalt, zou je de Stream nadrukkelijk sportief mogen noemen. De motor heeft pit en hij schakelt vlotjes. Ook de vering van de Honda doet stevig aan. Op korte dribbels neigt hij zelfs naar een iets te stoterig karakter. Daar staat tegenover dat de zaak kennelijk puik onder controle is. Hij gaat strak rechtdoor, laat zich heel makkelijk dirigeren en neemt met bijna speels gemak heel vlot een bocht. Een klaverblad kan zelfs een waar feest worden. Die kun je in een speelse bui vlotjes driftend pakken. De Japanner is in aanleg weliswaar wat onderstuurd, maar de achterkant sluit keurig aan zo gauw je het gas even minder induwt. In vrijwel alle opzichten rijdt hij gewoon als de sportief getinte luxe personenauto die hij is. Alles bij elkaar opgeteld een behoorlijk indrukwekkende auto dus. Die voor het overgrote deel uitstekend voldoet aan de opdracht van 'extra veel-zijdigheid binnen uitstekende rijeigenschappen'.