Honda CR-V (2014) - Kia Sportage (2015) - Occasion Test

De cijfers spreken boekdelen: in 2014 werden er in het segment van deze auto’s ruim 36.000 stuks op kenteken gezet, anno 2018 waren dat er bijna 110.000. Het geeft aan hoe populair de SUV is geworden en dat vertaalt zich in een goede restwaarde en daarmee in een stevige occasionprijs. De Mazda CX-5 is daar een goed voorbeeld van. Het lijkt erop dat vooral de goeie ouwe station wagon en de auto’s uit het Mondeo-segment het veld hebben geruimd voor de SUV en de crossover. De Japanse merken zijn al vrij lang actief op dat gebied. De Honda CR-V is er sinds de jaren negentig en Toyota was zelfs eerder met de RAV4.

Kia stapte in 1994 in met de eerste Sportage, maar in die jaren was het nogal een exotisch merk en qua design, afwerking en rijeigenschappen wist die auto niet te overtuigen. De versie voor Europa werd trouwens bij Karmann in Osnabrück gebouwd. De positie van Honda is altijd een lastige geweest in Europa (in de VS juist niet) en ook in Nederland. Dat heeft niets met de kwaliteit van het product te maken, die is namelijk top. Het komt eerder door de stevige prijzen en misschien ook wel door de vaak afwijkende vormgeving. Of het nu de Civic, Jazz, HR-V, FR-V of ook deze CR-V is, Honda kiest niet voor mainstream en dat valt bij het grote publiek niet zo in de smaak. Maar de echte Honda-fans prijzen de rijeigenschappen, goede bouwkwaliteit en de betrouwbare techniek. Misschien dat Honda met zijn nieuwe elektrische auto wat vastere voet aan de grond krijgt op onze markt. Het merk verdient het wel.

VEEL RUIMTE

We rijden de CR-V van de vierde generatie, die kwam in 2012 (in de VS al in 2011) op de markt en het is de eerste CR-V die ook met alleen voorwielaandrijving leverbaar is. Want geen mens gaat het terrein in met zijn SUV, dus kun je dat extra gewicht maar beter achterwege laten. Een forse auto, dat zie je meteen, met weer die brede lip onder de koplampen en dat typisch vormgegeven derde zijruitje. De keuze aan motoren is beperkt: een tweeliter benzine en in eerste instantie een 2,2-liter diesel. Die krijgt in 2013 gezelschap van een splinternieuwe dieselmotor, de 1.6 i-DTEC, die er alleen met handgeschakelde transmissie is. Net als de 2.2 is die door Honda zelf ontwikkeld, speciaal voor de Europese markt. Wil je een automaat in combinatie met een benzinemotor, dan wordt het een 4WD. Na de facelift in 2015 is de 2.2 DTEC vervangen door een 160 pk-versie van de 1.6, die er als 4WD ook met automaat is.

Na het instappen valt op dat de CR-V echt een grote auto is. De zitpositie is goed, maar het zitgedeelte van de stoel is te vlak voor iemand met lange benen. Het dashboard ziet er verzorgd en doordacht uit, met centraal in het instrumentenpaneel een grote snelheidsmeter en in het hart daarvan een klein display. Alles voelt degelijk aan en de pook staat direct onder handbereik.

De tweelitermotor is goed voor 155 pk en bijna 200 Nm koppel. Hij heeft geen turbo, dus hij heeft wat toeren nodig. Schakelen gaat met het grootste gemak, met korte klikjes en uiterst precies. De prestaties zijn goed en hard optrekken gaat niet gepaard met luid gebrul. Prima aandrijflijn. In een tijd dat auto’s steeds maar sportiever zijn en harder geveerd, valt het op hoe comfortabel de CR-V is. Niet week, maar aangenaam soepel. Hij is in staat om zich goed vast te bijten in bochten, waarbij de koets iets meer overhelt dan die van de Kia. Alles bij elkaar een prima reisauto, waarmee een gezin in alle rust naar de vakantiebestemming kan koersen. We noemen met opzet het gezin, omdat de binnenruimte daarvoor riant genoeg is, net als de kofferbak. Heb je meer laadruimte nodig, dan gaat in één beweging de achterste zitting omhoog en de rugleuning plat, waardoor een grote, vlakke laadvloer ontstaat. Echt zo’n Honda-handigheidje, zoals de bekende magic seats van de Jazz en de Civic.

TOERENMOTOR

Het is 2010 als Kia de wereld verrast met een nieuwe Sportage, die in niets meer doet denken aan zijn voorganger. Leverbaar met een 1,6-liter of 2,0-liter benzinemotor en met een 1,7- of 2,0-liter diesel, al dan niet met 4WD. Ook hier zijn de basismotoren niet in combinatie met automatische transmissie geleverd. Populairste versie in Nederland is de 1.6 GDI, zoals wij die ook rijden. De stoelen zijn wat kleiner van formaat, maar bieden een prima zit en zijn goed gevormd. Met zijn twee ronde klokken en zilverkleurige middendeel oogt het dashboard moderner dan dat van de Honda.

De materialen zijn van een wat goedkopere soort, dat zie en voel je. Niet dat het kapot gaat hoor, maar we komen wel eens mooier tegen. Ook de Kia heeft een zesbak; dan verwacht je een laag toerental op de snelweg. Helaas is dat niet het geval, de zesde versnelling is niet zo lang en daardoor is de motor alsnog hard aan het werk. Hoewel de geluids isolatie goed is, gaat zo’n hoog toerental toch storen. Ondanks de beperkte cilinderinhoud maakt de viercilinder een levendige indruk en heb je niet het gevoel iets tekort te komen, zolang je ’m maar goed op toeren houdt. Onderin is de trekkracht vanzelfsprekend niet zo denderend. Dat zie je terug in de tijd op de sprint van 80 naar 120 km/h in de vijfde versnelling.

Het schakelen gaat eveneens licht, maar doet wat kunstmatiger aan dan in de CR-V. De koppeling grijpt wel heel snel aan, dat is even wennen. De besturing is licht en biedt niet veel informatie over het gedrag van de voorwielen; het systeem van de Honda doet dat beter. Met de wegligging is niets mis, de Sportage doet zijn naam eer aan door net wat gretiger bochten, afritten en rotondes te verslinden. Hij is dan ook 140 kg lichter dan de Honda en stugger geveerd, wat tot minder duiken en overhellen leidt. Ook in deze auto vinden de passagiers een goede zitplek, ook al snoept het panoramadak een beetje hoofdruimte weg. De beenruimte achterin is iets minder dan in de Honda, de laadcapaciteit bijna gelijk. Voor de caravan fans is de Kia met deze motor minder geschikt, aangezien er niet meer dan 1.200 kg aan de haak mag, waar de Honda een halve ton meer mag trekken. Met een tweelitermotor mag de Kia ineens 1.900 kg achter zich aan sjouwen, een Honda met 2,2-liter diesel zelfs twee ton.

KWALITEIT EN DESIGN

Kia schermt niet alleen met zeven jaar fabrieksgarantie, maar ook wat betreft standaarduitrusting doet het merk er alles aan om het marktaandeel te vergroten. ‘Meer waar voor je geld’ luidt het devies en dat zie je in alle modellen terug. Zo ook in deze Sportage, de Dynamic PlusLine, niet eens het topmodel uit de reeks en toch al lekker volgeladen. Want voor een panoramadak (dat zelfs open kan), navigatie en automatische klimaatregeling betaal je bij veel merken flink extra. Hier is het alle maal standaard, net als een set fatsoen lijke wielen. En dat verpakt in een aantrekkelijk jasje, want zonder dat kom je er niet als Koreaans automerk. Sinds die designomwenteling rond 2010 kan niemand meer om Kia en Hyundai heen.

Van de Honda kunnen we ook niet zeggen dat hij karig is uitgerust. Ten opzichte van de Kia mist hij alleen het glazen dak. De nieuwprijs lag een stuk hoger, namelijk € 4.500. Wat je daarvoor terugkrijgt, is de bekende Japanse topkwaliteit. Een Honda kom je niet tegen in de pechstatistieken. Op dat vlak moet Kia zich nog bewijzen, maar ook dat merk scoort goede cijfers in klanttevredenheidsonderzoeken en naast de aandacht voor het design is er ook veel werk gemaakt van de kwaliteit. Op het gebied van veiligheidsen assistentiesystemen lopen deze auto’s uiteraard achter op de huidige generatie. De Honda CR-V scoorde een keurige vijf sterren bij Euro NCAP (2013), net als de Sportage in 2010.