Honda Accord 2.0 Sport (2003)

U weet wat dat is, carbon-look? Glimmend houtskool, dat eruitziet als lichtgewicht koolstofvezel dat veel gebruik wordt in de autosport. Dus hoort het kennelijk ook in de Accord Sport... De complete middenconsole is ermee bekleed. Naar onze smaak kan een strookje van dat spul hier of daar best wel, maar hele planken is te gortig.
Toch heeft Honda het interieur van de Accord goed voor elkaar. Het dashboard is overzichtelijk en de aan-/uitknop voor de autoradio bijvoorbeeld, die is lekker groot. Net als de snelheidsmeter, die in het midden van de klokkenwinkel zit. Wie te hard rijdt, kan niet aankomen met het smoesje 'ik kon het niet goed zien'; zelfs de kippigste diender kan deze klok nog op twaalf meter afstand aflezen.
De voorstoelen zitten goed. Ze hebben een 'sportieve' vorm met lekker dikke wangen die goed op het lichaam aansluiten. Ze zijn ook goed verstelbaar, net als het stuur dat ook bijzonder prettig vastpakt. Ook op de achterbank zit je prima: lekker diep en je komt nergens tegenaan met je voeten of benen.
Bijna alles wat je van auto's in deze klasse verwacht, is er: automatische airco, cd-speler, verwarmde buitenspiegels, 'alles elektrisch', lichtmetaal en een regensensor. De Accord heeft standaard een alarminstallatie, maar géén cruise control.
De lijst met veiligheidsvoorzieningen is zoals je 'm verwacht: dubbele airbag voorin, zij-airbags en hoofdairbags. Uiteraard ook ABS met remassistent, maar
geen traction control of stabiliteitssysteem.

Ideale middenklasser
Onder de kap vinden we een tweeliter viercilinder lijnmotor, voorzien van i-VTEC, een moderne versie van Honda's systeem voor kleptiming en kleplichthoogte. Aan de motor hangt een vijfbak, die het vermogen van 155 pk naar de voorwielen overbrengt. Wij klokten de Accord op een topsnelheid van 217 km/h en de sprint van 0 naar 100 km/h legt ie af in 9,4 seconden. Dat is wat trager dan de fabrieksopgave. Toch maakt de Accord indruk. Honda gaf 'm een tikje sportiviteit mee en dat staat hem goed. De motor houdt van toeren maken, dan is ie simpelweg op z'n best, maar ook bij lage toeren heeft de motor wat in de melk te brokkelen.
De besturing is heel direct, de minste beweging van de knuistjes van de persoon aan het stuur zetten de Accord in beweging. De tegendruk van de stuurbekrachtiging is ook prettig, dus op de besturing kunnen we niet veel aanmerken.
De Accord is absoluut een topper op de weg. De bestuurder heeft goed contact met de auto én met het asfalt daaronder. Korte oneffenheden in het wegdek geeft de Accord echter nadrukkelijk door aan de inzittenden. En in lange bochten neigt hij tot onderstuur, maar even gas lossen lost dat probleem op. Bij plotseling uitwijken blijft de Accord goed controleerbaar; het is geen drama dat hij alleen zonder stabiliteitssysteem verkrijgbaar is. Ook de remmen doen hun werk heel fatsoenlijk, ze zetten de Accord in no time en zonder mankeren stil. Het schakelen van de Honda-bak gaat ook zonder problemen. De geluidsmeter verraste ons ook aangenaam: de Accord is zeer stil!
De vormgeving blijkt spraakmakend, maar gelukkig is Honda bij de les gebleven, want de techniek en de afwerking zijn van topniveau, maar dat waren we van eerdere Accords al gewend. Maar om een klasse te stijgen, moet je béter zijn dan de rest. De Honda Accord presteert op alle gebieden bovengemiddeld en verzaakt eigenlijk nergens.