Ford Transit Custom Plug-in Hybrid - Eerste Rijtest

Met de elektrificatie van zijn bestelauto’s en personenbussen wil Ford niet te hard van stapel lopen. Dat komt mede doordat de Britten – de ontwikkeling van de Europese bedrijfswagens is een puur Engelse aangelegenheid – kijken naar onder meer de situatie in eigen land, dat al een enorme afzetmarkt op zich is. Daar zien ze dat elektrisch rijden überhaupt nog amper in de belangstelling staat, uitgezonderd in gebieden met milieuzones, zoals het centrum van Londen. Daarom heeft Ford voor een hybride bestelauto gekozen, waarmee je zonder uitstoot kunt rijden waar dat moet en met een draaiende hulpmotor waar het mag. En uiteraard waar je niet anders kunt; laadpalen moet je in elk geval in het Verenigd Koninkrijk voorlopig nog met een lampje zoeken.

De oplossing om een range-extender toe te passen is daarom begrijpelijk: het maakt een auto als de Transit Custom voor veel meer klanten geschikt dan een puur elektrische versie. Wat die laatste betreft: een 100 procent elektrische aandrijflijn komt er ook, maar alleen in de grote Transit, typisch een voertuig voor stadsdistributie. De keuze voor een benzinemotor als rangeextender is minder vreemd dan misschien gedacht. Zo bleek de 1,0-liter EcoBoostdriepitter uit de Fiesta (120 pk) de enig Custom paste. Daarvoor moest hij nota bene worden aangepast voor montage in lengterichting, terwijl zo’n EcoBoost (en ook de dieselmotoren in de Custom) aldoor overdwars staat. Het was echt passen en meten, zo vertellen de ingenieurs van dit project. Het accupakket is geleend van de Amerikaanse Ford Explorer Hybrid. De laadruimte is met zes kuub onaangetast gebleven; het laadvermogen is een bruikbare 1.130 kg. Ook dit laatste was een reden om voor de lichte EcoBoost-motor te kiezen; een dieselblok is een stuk zwaarder en zou het laadvermogen derhalve verkleinen.

BESCHAAFD BRULLETJE

Ford organiseerde de persintroductie met de Custom PHEV rondom Stockholm, waar de voorgeschreven route ons eerst over een stuk snelweg voerde en we aansluitend over lange binnenwegen reden. In de modus Auto EV (een van de vier modi die je kunt kiezen), waarbij de bestelauto zelf berekent of de benzinemotor moet gaan bijklussen, was het accupakket na pakweg 40 van de te rijden 92 kilometer (wat neerkwam op drie kwartier, op een rit van twee uur) leeg. Dat komt aardig overeen met de 41,7 km die Ford op basis van WLTP-cijfers in het vooruitzicht stelt (de vaker gecommuniceerde waarde van 56 kilometer is volgens NEDC).

Met de range-extender erbij kan de auto zo’n 500 kilometer afleggen. De driepitter slaat na het leegraken van de accu nagenoeg onmerkbaar aan om de stroomvoorziening te verzorgen. De boordcomputer liet na de rit een gemiddelde van 8,0 l/100 km zien, terwijl Ford als WLTP-waarde 3,1 l/100 km opgeeft. Een rit door de stad, met veel stop-and-go-verkeer, was de testrit en het verbruik zeer ten goede gekomen. Tijdens de rit kun je ook de modus puur elektrisch rijden selecteren of kiezen voor het bewaren van 15 procent accucapaciteit voor later. Je kunt ook kiezen voor continu opladen van de accu door de benzinemotor. De 92 kW en 355 Nm sterke elektromotor laat de voorwielen bij vol gas niet doorslippen, maar de 2,2 ton zware bestelauto schiet voor zijn doen toch erg vlot uit de startblokken. Met het gaspedaal helemaal omlaag laat de EcoBoost met een beschaafd brulletje weten dat hij voor je aan de slag is.

Dat neemt niet weg dat je de Transit Custom Plug-in Hybrid gerust de stilste bestelauto van het moment mag noemen. En als je hem al hoort – een grote Custom met het kleine stemmetje van een Fiesta – is dat best geinig en sowieso een bijzondere sensatie. Los van het bovenstaande is de Transit Custom PHEV vanwege zijn comfort, stille aandrijflijn en moeiteloos geleverde prestaties een ontzettend fijne bestelauto. Zo fijn dat je er een diesel voor zou laten staan, ook wanneer dat gezien de totale kosten niet eens een goed idee is.