Menu
Zo nu en dan is het jammer dat een tijdperk op zijn einde loopt. Neem nu het einde van de ambtsperiode van de Amerikaanse president Barack Obama. Ongeacht of je het eens bent met zijn politieke beslissingen, bracht de op Hawaï geboren Commander in Chief een flair, charme en levenslust naar het wereldtoneel zoals we dat nog niet eerder zagen. Ongetwijfeld krijgen wij aan deze kant van de oceaan een beperkt beeld van de Obama's te zien, maar de kans is groot dat we ooit met weemoed terugdenken aan die energieke, mediagenieke man die danste in The Oval Office, zijn hand niet omdraaide voor een spontaan potje basketbal en met het grootste gemak Al Greens 'Let's stay together' inzette.
Aan de andere kant is weemoed een wat gemakzuchtige emotie, want wie weet wat de komende vier jaar zullen brengen? Het is een begrijpelijke menselijke trek om zaken bij het oude te willen houden, want die gewenning geeft comfort en dat vinden wij nu eenmaal prettig. Zo kunnen we vrij eenvoudig een parallel trekken naar autoliefhebbers: nu de mobiliteitsindustrie op één van de meest significante kruispunten uit haar historie staat ('gaan we straks allemaal elektrisch?'), lijken petrolheads met een steeds groter wordende nostalgie vast te houden aan de verbrandingsmotor.
Dat blijkt wel tijdens het maken van deze test: zodra we met de Mustang en Camaro ten tonele verschijnen, kun je er donder op zeggen dat geïnteresseerde voorbijgangers vragen of 'dit de V8 is'. Antwoord je vervolgens dat beide ponycars een viercilinder hebben, dan volgt veelal een teleurgestelde reactie. 'Tja, het is toch niet de real deal!' Maar hoe terecht is dat gevoel? Hoe fijn zo'n V8 ook is in een Camaro of Mustang, in ons land is de keuze om voor de viercilinder te gaan feitelijk al voor je gemaakt. Door de belastingdienst welteverstaan, want waar de Camaro Turbo en Mustang Ecoboost voor ongeveer € 60.000 van de hand gaan, kosten hun achtcilinder evenknieën meer dan een ton. Dan is de keuze snel gemaakt! Claimen dat je in dit klimaat 'gewoon voor de V8 moet gaan', is hetzelfde als blijven verkondigen dat Bernie Sanders of Marco Rubio in de race voor het Witte Huis had moeten zitten; ze zijn ongetwijfeld populair in bepaalde kringen, maar de kans dat dit realiteit zou worden, was nihil. Amerika zit voorlopig vast aan Donald Trump, realistische Nederlanders gaan voor de viercilinders.
