Fiat Punto 1.2 (1999)

Het nieuwe model is onmiskenbaar Punto, maar dan volgens de nieuwe stylingstroming: hoekiger en met scherpe vouwen. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: jammer dat de basisversie (23 mille) die wij voor deze test in huis haalden nu net het aardige smoel mist van het nieuwe design. Hij heeft saai-zwarte bumpers in plaats van de tweekleurige die je op alle andere Punto-modellen tegenkomt. Minder vatbaar voor beschadiging, dat wel.
Zoals gezegd is de Punto hoekiger geworden. De vouw op de zijkanten loopt door over de achterklep. De opvallende vertikale achterlichten zijn n-g meer geprononceerd en de neus heeft twee vouwen naast de platte koplampen. De praktische stootstrips aan de zijkanten van de Punto zijn standaard.
Het dashboard is strak maar beslist niet saai. Het simpele instrumentenpaneel geeft alleen de kilometerteller en benzinemeter te zien en mist helaas een toerenteller en watertemperatuurmeter. Gelukkig is het met de ergonomie puik in orde met de bedieningsknoppen onder handbereik en een hooggeplaatste radio. De toegepaste materialen voor het dashboard zijn niet armetierig en voelen zacht aan. Het stuur heeft de juiste dikte en ligt goed in de hand. Een fraaie stof is gebruikt voor de bekleding van stoelen én portieren. Overigens is het ventilatiesysteem niet denderend.
Het zitmeubilair van de Punto is van volwassen afmetingen. Met lange leuningen en zittingen, flinke hoofsteunen en een semi-kuipvorm waardoor je genoeg zijdelingse steun hebt. Kortom: uitstekende stoelen. Op deze basisversie zijn twee airbags standaard, terwijl voor de zijbags zo'n f 500 extra wordt gerekend. De voorste gordels hebben zowel hoogteverstelling als gordelspanners. Achterin onze testauto zitten drie hoofdsteunen en drie driepuntsgordels. Ook dit zijn opties. Hoofd-, been- en elleboogruimte zijn prima voor elkaar voor mensen van een normaal postuur. De rugleuningen zijn traploos instelbaar.
De ontgrendeling van de leuning zit hoog en dat is praktisch. Net als trouwens het feit dat beide voorstoelen zijn voorzien van een geheugen. Wat betreft opbergmogelijkheden biedt de Punto het 'ouderwetse' vakje in de middenconsole en brede portiervakken met een middenschotje.
De lange wielbasis van de Fiat is terug te vinden in een royale bagageruimte. De achterbank is weliswaar neerklapbaar, maar alleen in zijn geheel.

De weg op!
Na het bekijken van de al dan niet praktische zaken, kunnen we eindelijk de weg op. Benieuwd natuurlijk naar de gedragingen van de 'aloude' achtklepper van Fiat. De conventionele 1,2-liter levert een vermogen van 60 pk en een koppel van 102 Nm bij 2500 tpm. Daarmee komt de Punto goed vooruit. Al moet de inhaalproef 80-120 km/h in 5 worden afgeraden. Hij loopt met gemiddeld 1:14,0 redelijk zuinig.
't Is trouwens geen straf, noch een schande om je met de 1.2 Punto op de grote weg te begeven. Hij rijdt met gemak zijn verboden topsnelheid van 155 km/h en je komt vlot met het normale verkeer mee, als je maar op tijd schakelt. De wegligging van de Punto was al goed, maar de Italianen hebben hem nog beter gemaakt. Hij is mooi stabiel en gedraagt zich uitermate gewillig en betrouwbaar in de bochten. Hij vraagt niet om een sportieve zware voet op het gas, maar kan er best mee omgaan. Het geluidsniveau is in de Punto, ook tijdens het accelereren en op een kruissnelheid van 120 km/h niet opvallend hoog.
Op deze goedkoopste uitvoering ontbreken stuurbekrachtiging en ABS, maar dat kun je er voor schappelijke bedragen bijnemen. ABS kost zo'n 900 piek en de slimme Dual Drive elektrische stuurbekrachtiging staat voor f 750 in de prijslijst. Die stuurbekrachtiging is met de City-knop op het dashboard zelfs extra bekrachtigd tot 30 km/h; voor moeiteloos in- en uitparkeren.
De nieuwe Punto 1.2 is een lekkere auto. Wij zouden er graag ABS en stuurbekrachtiging bij kopen en komen dan op een bedrag van zo'n f 24.650. Daarmee is het prijstechnisch nog steeds een sterke aanbieding. Ook is het luxueuze interieur een pre.