Citroen Xantia Break 2.0i 16V (1998)

De Xantia Break, sinds 1995 op de markt, kreeg begin '98 een bescheiden facelift: een gewijzigde neus (die aan die van de Xsara doet denken), dikkere bumpers, bredere spatborden, iets andere achterlichten. Binnen valt op dat het dashboard er anders uitziet. De karakteristieke 'stang' rechts is verdwenen. Er zijn nu twee kastjes. Het bovenste daarvan vervalt wanneer er een tweede airbag is gemonteerd.
In vergelijking met de vijfdeurs hatchback is de Break 22 centimeter langer en nog steeds voorzien van een uiterst smaakvol gestileerde koets. Met name het wipje in het achterportier geeft hem iets spannends.
De achterklep, die doorloopt tot in de achterbumper, is vervaardigd van kunststof. Desondanks voelt hij behoorlijk zwaar aan. Over één ding hoeven we niet te twijfelen: de Xantia Break is gewoon een van de mooiste stationcars
in zijn klasse.

Veel ruimte
Maar ook een van de meest volumineuze. Onder het afdekzeiltje is er achterin al meer dan genoeg ruimte voor zes koffers, maar met de bank neergeklapt kom je bijna aan de 1700 liter inhoud tot het dak.
In de basisversie van de Xantia Break kan de achterbank, zitting en leuning, beide in één stuk voorover klappen. Tegen meerprijs is de Break leverbaar met in ongelijke delen neerklapbare achterbank met centrale armsteun. Het ontbreekt mensen achterin net zo min aan hoofdruimte als aan plaats voor de benen. Zoals het een Break van Citroën betaamt, heeft de Xantia een mooi vlakke laadvloer waarvan weinig ruimte wordt weggenomen door de wielkasten.
Als vanouds is de Xantia voorzien van Citroëns hydropneumatische veersysteem, dat als het om het gladstrijken van hobbels, kuilen en richels gaat z'n gelijke niet kent. Voert de rit over plaveisel van mindere kwaliteit, dan ontgaat dat de inzittenden niet, maar de oneffenheden worden sterk gedempt doorgegeven. Daarnaast biedt de vering van de Xantia voordelen die bij de Break misschien nog wel zwaarder tellen dan bij de vijfdeurs uitvoering.
Ongeacht de belading blijft de carrosserie altijd op dezelfde hoogte boven het wegdek. Verder is het mogelijk de auto hoger en lager op de wielen te zetten. Allebei de standen kunnen van pas komen bij het beladen. De hoogste stand maakt het ook mogelijk flinke hobbels en kuilen te nemen.
Wie niet met de Xantia vertrouwd is, zal even moeten wennen aan z'n manier van remmen. De bediening van het rempedaal vraagt namelijk heel weinig kracht, waardoor je in het begin al snel te hard op het ho-ijzer gaat. Sturen en schakelen? Niets op aan te merken. Gewoon in orde. Weggedrag? Ook in orde.
Tenminste meestal. Met hulp van de licht meesturende achteras kan de Xantia Break best snel door de bocht. Maar gaat het iets té snel, dan manifesteert zich duidelijk merkbaar onderstuur.
Overigens is het 'vliegend-tapijtcomfort' imponerend. Het is net of alle wegen opnieuw zijn geasfalteerd als je er met de Citroën overheen komt. Als je over een richel rijdt, hoor je weliswaar een flinke klap, maar je voelt vrijwel niets.
De Break heeft een vierpits zestienklepper onder de kap, met een inhoud van 2.0 liter. Deze is goed voor 97 kW/135 pk vermogen en 180 Nm koppel. Dat resulteert in een top van 198 km/h. Als het om de acceleratie 0-100 gaat, geeft Citroën voor de Xantia 11,4 seconden op. Bij onze eigen metingen klokten we de Break echter op 11 s. Ook bij de tussensprint was hij vlot: in achtereenvolgens '4' en '5' had hij 9,5 en 15,5 tellen nodig om van 80 naar 120 te versnellen. Een snelheid van 100 km/h leverde 68 dB(A) op. Bij 120 ging de wijzer naar 70,5.

Twee mille duurder
Met een prijs van zo'n 48 mille is de Break circa tweeduizend gulden duurder dan de vijfdeurs Xantia. Een overkoombaar bedrag en dat is dan ook de reden dat er heel wat Xantia's als Break de weg op gaan. Gezien het uiterlijk en de rijeigenschappen kunnen we dat goed begrijpen.