Test: Citroën DS5 HDI 160 Sport Chic (2012)

De meest recente toevoeging aan de 'premiumlijn' van het merk heeft niet alleen de naam met de oorspronkelijke DS gemeen, maar ook z'n eigenzinnigheid. Al komt het onderscheidend vermogen niet door het onderstel, want een hydropneumatisch veersysteem zoek je tevergeefs. De DS5 heeft 'conventionele' stalen veren en moet zijn plekje dus vooral verdedigen met zijn onconventionele voorkomen.

Als een paal boven water staat dat Citroën met de DS5 een bijzonder ogende auto heeft neergezet. Vooral de lijn die over de flank tussen de wielkasten loopt, is erg fraai. De neus is ook erg sterk, met die eigenzinnige chromen strip die wegloopt naar de voorruit en de 'kieuwen' waar je doorheen kunt kijken.

Citroën heeft zijn nieuwe model voorzien van een relatief hard onderstel. Dat is een bewuste keuze, want het merk wil zo een andere kopersgroep aanspreken. Wat ons betreft past dit veergedrag minder goed. De riante gezinsauto – want dat blijft het ondanks z'n gelikte looks – leent zich veel beter voor rustig en comfortabel reizen. Nu is vooral de demping te hard. Oneffenheden in het wegdek worden met name door de achteras te ferm aan het interieur doorgegeven. Hierdoor krijgt de auto ondanks zijn fikse gewicht en dito omvang een ietwat stuiterig karakter. De 18-inchwielen met platte banden op de testauto helpen daarbij ook niet echt.

Dynamischer

Het straffe karakter van de Citroën heeft aan de andere kant wel weer een voordeel. Voor een auto in deze klasse is de DS5 namelijk best dynamisch. Ten eerste reageert hij scherp op stuurbewegingen. Daarbij weten de bredere banden de grote koets prima op koers te houden. Denk nu echter niet dat de DS5 een sportieve machine is, want daarvoor weegt hij te veel en torent hij te hoog boven het asfalt uit. Het is Citroën gelukt om – op het gebied van besturing – met de DS5 een dynamischer alternatief te bieden voor het bekende spul.

'Dynamisch' is ook een uitstekende omschrijving voor de carrosserievorm, die je al bij het bekijken van de buitenkant het ergste doet vrezen voor de interieurruimte. We kunnen er kort over zijn: de DS5 valt vanbinnen niet door de mand. Voorin doet het bijzonder vormgegeven dashboard aangenaam ruim aan, ondanks de hoge middentunnel. De kofferbak slikt 465 liter. Minder handig is de hoge tildrempel, een gevolg van die bevallige derrière. Dat de DS5-achterklep zich alleen laat openen met de sleutel of een knop op het dashboard, is niet slim. Daar sta je dan met je boodschappen. Over dit soort onvolkomenheden zal menig DS-rijder waarschijnlijk vrij vlot heen stappen, want verder is een DS5 praktischer dan je denkt.

Onderhuids treffen we een tweeliterdiesel met 163 pk, die is gekoppeld aan een automatische zesbak. Wat ons betreft verdient de handbak de voorkeur, omdat de 2,0-liter HDi er vrij lang over doet om zijn koppel op te bouwen. De automaat reageert vooral bij manoeuvreren en optrekken wat te traag, al hebben we weinig te klagen over het soepele schakelgedrag zodra je eenmaal op gang bent. De motor overtuigt met zijn nette loopkarakter, imposante krachtreserve en acceptabele brandstofverbruik.