Chevrolet Epica 2.5 Executive (2006)

De Epica is de opvolger van de Evanda, een model waarvan er hier maar weinig werden verkocht. Of de Epica meer potten kan breken, moet nog blijken. Het model is pas kort op de markt en moet zich nog bewijzen.
Naar goed Amerikaans gebruik trekt Chevrolet ten strijde met dikke motoren. Nu ja, dik; met zescilinders van 2,0 en 2,5 liter inhoud zou je nog niet zo heel lang geleden in Amerika de lachers op je hand hebben gekregen. Maar toch: het is de eerste keer dat het topmodel van Daewoo/Chevrolet meer dan vier cilinders aan boord heeft.
De dwarsgeplaatste zes-in-lijn klinkt goed en geeft de auto direct meer aanzien dan een viercilinder. De tweeliter komt tot 144 pk en 195 Nm, de 2,5 die wij rijden is met 156 pk en 237 Nm niet eens zo heel veel sterker. Chevrolet levert de Epica alleen met automatische vijfbak. Echt vlot is hij niet. Volgens de fabriek moet hij nét onder de tien tellen naar 100 km/h kunnen snellen, maar wij kregen geen betere tijd dan 11,5 seconden op de klokken. Bij het sprinten wordt de Epica flink gehinderd door de automatische transmissie, die we met een gerust hart kunnen onderbrengen in de categorie 'traag en gezapig'. Het duurt even voordat er iets gebeurt als je vanuit stilstand vol op het gas gaat staan. Voor een alerte kick-downreactie ben je aan het verkeerde adres en ook het wisselen van verzet hebben we wel eens sneller meegemaakt.

Materiaalgebruik
Een heet hangijzer bij auto's van Koreaanse komaf is vaak de materiaalkeuze.
Het zal niet de eerste keer zijn dat een goedkoop aandoend dashboard voor een stevige afknapper zorgt. Het materiaalgebruik is beter dan voorheen, maar als we zo links en rechts een beetje aan het kunststof voelen, is het toch nog best hard en glad. De werkplek van de Epica is keurig netjes, maar loopt niet over van fantasie. In het midden zien we een druk display met groene cijfers en letters, waarop gegevens over onder andere klimaatbeheersing, boord-computer en windrichting worden geprojecteerd. De knoppen op de middenconsole vormen een logisch en makkelijk te bedienen geheel. Op het stuurwiel, dat naar slecht Koreaans en Amerikaans gebruik alleen kan kantelen en niet in lengterichting is te verstellen, zitten knoppen voor de bediening van audio en cruise control. De stoelen kunnen ons niet bekoren. De zittingen zijn erg vlak, de zijdelingse steun is matig en het gladde, grijze nepleer is ook al niet naar onze smaak.

Compleet
Een argument om toch voor de Amerikaanse Koreaan te gaan, is zijn prijskaartje. Voor minder dan 30 mille krijg je een fijne zescilinder met standaard een automatische versnellings-bak. Verder is de Chevrolet in Executive-uitmonstering (de enige variant waarin de 2.5 leverbaar is) van huis uit lekker compleet
uitgerust. De Epica heeft ten opzichte van z'n voorganger een mooie sprong voorwaarts gemaakt, hoewel hij achterblijft bij het niveau van de concurrentie. Maar wie graag voor weinig geld een royaal aangeklede zescilinder mét automaat wil rijden, vindt 'm niet goedkoper dan de Chevrolet Epica.