Cadillac CTS Wagon 3.6 AWD Sport Luxury (2011)

De Amerikaanse auto-industrie lijkt weer enigszins te herrijzen uit zijn as. Desondanks blijft het buiten de VS altijd lastig. Het handjevol merken dat in Nederland nog verkrijgbaar is, speelt geen rol van betekenis. Als doelgroep voor Cadillac heeft de importeur de man of vrouw voor ogen die 'wel eens wat anders wil'. Dat lijkt ons een vrij smalle basis, want zo groot is die groep nu ook weer niet. Nee, in deze klasse delen de Duitse merken de lakens uit. Zijn al die klanten dan saaie, calculerende types? Waarschijnlijk niet. Het is de bij nagenoeg iedereen latent aanwezige behoefte aan zekerheid die een leidraad vormt bij de autokeuze. Bovendien is het aandeel diesels in de verkoopcijfers vrij hoog. Tja, daarop heeft Cadillac even geen antwoord.

Cadillac zet dus in op exclusiviteit en hoopt de individualist aan te spreken met bijvoorbeeld deze CTS Wagon. De buitenkant van deze CTS Wagon schreeuwt om aandacht. Dit kun je onmogelijk bestempelen als eenheidsworst. Het ontwerp wordt gekenmerkt door scherpe vouwen en veel chroom. Opmerkelijk is de zeer brede D-stijl, waardoor het achterste zijruitje klein uitvalt – met alle gevolgen voor het uitzicht schuin naar achteren. De hoge taillelijn geeft 'm een gespierd uiterlijk. Love it or hate it, zo gaat dat meestal met dit soort expliciete verschijningen. Die lijn zet zich door in het interieur. Qua vormgeving origineel en de gebruikte materialen zitten op het niveau van de Japanse en Koreaanse concurrentie. De tijd dat de Amerikanen fijngemalen stapelbakken van Curver als grondstof voor het dashboard gebruikten, ligt gelukkig ver achter ons.

Snel uit de startblokken

De ongeblazen 3,6-liter V6 is goed voor een riante 311 pk en het maximumkoppel bedraagt 374 Nm. Hij heeft wel behoorlijk wat toeren nodig om die waarden te bereiken en het geluid dat hij daarbij voortbrengt, klinkt de liefhebber van techniek niet bepaald als muziek in de oren. Verfijning ontbreekt helaas. Daadkracht trouwens niet, want de Caddy vertrekt snel uit de startblokken en laat dan ook mooie cijfers noteren op de acceleratieproeven. En eenmaal op snelheid is de V6 niet meer hoorbaar, mede door de lage toerentallen die hij dan draait – bij 120 km/h slechts 2.100 tpm. Het is trouwens een kunst om rustig weg te rijden, want je wordt bij de geringste beroering van het gaspedaal meteen goed in de stoel gedrukt. In koude toestand hoorden we rare bijgeluiden in de aandrijflijn, vooral rond de 100 km/h. Maar eenmaal op temperatuur houdt de techniek zich koest. Het F-label is niet onterecht; met een gemiddeld testverbruik van 1 op 8,0 is de CTS een dorstige klant.