Bugatti Veyron 16.4 Grand Sport

Als je onder je rechtervoet 1.001 pk tot je beschikking hebt, kun je stellen dat je het gemaakt hebt in het leven. De Bugatti Veyron 16.4 is zo'n beetje wat de Concorde voor de luchtvaart betekende: een absoluut hoogtepunt, waarvan het zeer de vraag is of hij ooit nog overtroffen zal worden. Zijn specificaties lijken uit een ander universum te stammen: als de weg droog is, kan de monumentale W16 met vier turbo's je in een nauwelijks voorstelbare 2,5 seconden naar de 100 km/h katapulteren, goed om elke hedendaagse Formule 1-auto in het stof te laten bijten. En als het moet, gaat hij all the way naar 407 km/h. Dat je daarvoor de prijs van een halve woonwijk moet neertellen, maakt voor de lucky few die het monster uit Molsheim kunnen bekostigen blijkbaar geen zier uit. Van de geplande 300 exemplaren die er van de supersportcoupé gebouwd gaan worden, zijn er namelijk al dik 250 verkocht, veel eerder dan verwacht. En dat voor een bedrag van € 1,1 miljoen, plus de gebruikelijke belastingen!

Geen wonder dus dat de jongleurs van het grote geld alweer uitkijken naar een overtreffende trap. Want laten we wel wezen, als je in een wereld leeft vol privé-vliegtuigen, luxe jachten en penthouses went ook zo'n Veyron op een gegeven moment. Gelukkig kent Bugatti haar klanten en lanceert het een nieuw speeltje voor de verveling toeslaat: als pièce de résistance bouwt het Franse sportwagenmerk nog 150 open uitvoeringen van de snelste sportwagen aller tijden.

Synthesizer

Het eindresultaat mogen we met recht de meest excentrieke roadster ter wereld noemen. Op uitnodiging van moederbedrijf Volkswagen togen we naar het ijzig koude Lapland om samen met de ingenieurs op pad te gaan met twee voorseriemodellen. Met vrij uitzicht op de hemel kijken we mee over de schouders van de Bugatti-technici bij de laatste koudetests. De thermometer wijst duizelingwekkend lage temperaturen aan, maar koud hebben we het geen moment. Daar zorgt de krachtcentrale vlak achter onze rug wel voor.

Vreemd eigenlijk dat je de Bugatti Veyron 16.4 Grand Sport in deze tijden van draadloze communicatie nog als vanouds met een contactsleutel tot leven wekt. Na die handeling verwacht je onwillekeurig een oerknal met al dit vermogen, maar die sensatie blijft uit. De zestien cilinders met in totaal acht liter inhoud brengen een zijdezacht gesnor voort, dat klinkt alsof het door een synthesizer is gecomponeerd. Totdat je gas geeft, dan maakt hij heus een opwindend geluid! Door het geopende dak staan we niet alleen dichter bij de elementen in dit ruige Scandinavische ijslandschap, ook de gemoedsuitingen van de zestiencilinder die in onze nek hijgt, zijn stukken beter waar te nemen.

Zodra de rechtervoet naar beneden gaat en de oerkrachten uit de Bugatti-achtersteven loskomen, verandert in één klap je gevoel van tijd en afstand. Alles gaat zo onnoemelijk snel: de motor verheft dreigend zijn stem en de vier turbo's ontketenen een wervelstorm. Even heb je het gevoel dat je lichaam aan de kuipstoel wordt vastgeniet en moeten je nekspieren alle zeilen bijzetten. De vier dikke winterbanden bijten zich door de dunne sneeuwlaag heen en zetten hun tanden in het ijs daaronder. De 1.968 kilo wegende Bugatti trappelt even met alle vier zijn banden en schudt kort met zijn staart voordat hij door de elektronische hulpjes in het gelid wordt gebracht en stoïcijns rechtuit rijdt. Terwijl wij nog stomverbaasd zijn dat dit bijna twee ton wegende monster zonder spikes zó eenvoudig over spekgladde weggetjes rijdt, voelen we de ijskoude rijwind door onze haren strijken. Maar als we dan de zijruiten omhoog doen, de kachel flink opstoken en het uiterst soepele leder laten verwarmen door de stoelverwarming, wordt deze dollemansrit door Europa's koelkast tot een ware belevenis.

Niet alleen gas geven is overigens een feest in de Bugatti. Zodra je van het gas gaat, worden je oren getrakteerd op het woeste gesis van de vier wastegates, alsof een draak tot rust komt. En wanneer er weer actie gevraagd wordt, zijn de turbo's direct weer present. Bij het inhalen bijvoorbeeld. Zelfs in deze winterse omstandigheden ben je daarbij gek genoeg helemaal niet bang om de controle te verliezen. De mentale druk van 1.001 pk is groot, maar in de praktijk grijpen het ESP en de traction control keurig in als het temperament van de bestuurder of de wegtoestand daarom vragen. Nee, écht spannend wordt het pas als je de elektronische assistenten durft uit te schakelen en de Bugatti-achterkant begint te kwispelen. Vervolgens kun je hem keurig met de gasvoet sturen.

Koude start

"Die lui zijn gek", vindt pompbediende Leif. Hij kijkt naar ons en schudt zijn hoofd. Waarom scheurt iemand bij -20º C in een open auto door deze besneeuwde bossen? We leggen hem uit dat wintertests nu eenmaal deel uitmaken van het ontwikkelingsproces van een nieuwe auto, hoewel deze circa € 2 miljoen kostende roadster beslist nóóit meer bij dit soort temperaturen zal worden uitgelaten door zijn bezitters. Bij deze test zullen de Bugatti-ingenieurs ongeveer 2.500 kilometer met de witte en zilverkleurige Grand Sport afleggen om het functioneren bij extreem lage temperaturen vast te stellen. Zo wordt er gekeken naar de werking van ABS en ESP op glad wegdek en worden diverse soorten banden met elkaar vergeleken. Daarnaast moet de zevenversnellingsbak met dubbele koppeling ook na een koude start bij -20 graden probleemloos schakelen en moet binnenin snel een prettige temperatuur ontstaan, aldus testleider Lars Beneke. Natuurlijk moeten daarbij ook de ruiten snel condensvrij zijn. En er mogen geen koude zones in het interieur zitten en geen afdichtrubbers die vastvriezen, plakken of zelfs scheuren. Extra aandacht hebben de heren testers voor de hard- en softtop, en dan vooral voor de geluidsproductie ervan tijdens het rijden.

Opnieuw ontworpen

De zilverkleurige Grand Sport waarmee wij op pad zijn, is het derde exemplaar uit deze modelreeks en uit de tweede evolutieversie, daarom heet-ie 2.3. Hij is ontstaat uit de ervaringen die met de homologatieversies 2.1 en 2.2 zijn opgedaan. De 'onze' is er eentje uit de nulserie, die al tussen de productieversies wordt geproduceerd. Pas over enkele weken is versie 2.4 gereed, de definitieve auto die aan de klanten wordt afgeleverd.

In eerste instantie was er helemaal geen roadsterversie van de Veyron gepland. Toen de coupé echter verrassend snel verkocht werd, viel het besluit om een open versie te bouwen in een nóg exclusievere oplage. Dat was het niet simpelweg een kwestie van het dak uit de koolstofvezel monocoque snijden en hier en daar een versteviging aanbrengen. Om de uitstekende rijeigenschappen te waarborgen en de hoge inzittendenbescherming bij een ongeluk te handhaven, moesten veel delen opnieuw worden ontworpen, de A-stijl bijvoorbeeld, de sideskirts en de tunnelconsole. Door het ontbreken van dakverbindingen tussen de A- en B-stijlen moesten de daar doorheen lopende 'lastdragers' naar de deuren verplaatst worden. Deze lastdragers leiden de botsenergie bij een ongeluk verder en beschermen zo het passagierscompartiment. Zodoende zijn de deuren van de Grand Sport niet meer van aluminium, maar van buigvaste koolstofvezel en zijn ze voorzien van geïntegreerde dwarsdragers. Om de extreem hoge torsiestijfheid instant te houden, werden in de tunnelconsole en de sideskirts van de monocoque extra lagen koolstofvezel aangebracht. Bij een onverhoopte koprol wordt de klap opgevangen door de eveneens met koolstofvezel opgevulde A-stijlen en de twee 'bulten' op de achterzijde. Deze zijn namelijk voorzien van rolbeugels van massieve koolstofvezel.

Paraplu

Onder het gesloten dak heb je in de Grand Sport net zoveel hoofdruimte als in de andere Veyrons. Het getinte polycarbonaat dakje laat lekker veel licht door en beschermt bovendien tegen UV-straling. Het interieur komt daardoor ruimer over dan dat van de coupé. Het dakje weegt overigens maar 19 kilo, zodat je het na het losmaken heel simpel kunt uitnemen. Je kunt het wegens ruimtegebrek alleen niet meenemen, maar gelukkig wonen de meeste kopers in zonnige oorden.

Mocht je toch worden overvallen door een regenbui of mocht je op een openbaar toegankelijke plek moeten parkeren, dan kun je uit de bagageruimte een waterdicht vouwdak pakken dat simpelweg het meest bizarre is dat de autowereld kent. Net als bij een paraplu wordt de stof door kleine balkjes opgespannen en in de uitsparing van het daksysteem bevestigd. Het uit twee lagen stof bestaande dakje kan echter niet veel hebben: boven de 130 km/h maant een waarschuwingssignaal tot voorzichtigheid. Wanneer je harder rijdt, is de kans groot dat je het vouwdakje later uit de berm moet vissen…

Aangezien de nieuwe dakdelen wat lager zijn dan het vaste dak van de coupé, moest het aerodynamica-management worden aangepast. Wanneer het glazen dak is geplaatst, blijft alles als vanouds, alleen staat tussen 220 en 375 km/h in de handling-stand de achterspoiler vijf graden steiler dan bij de coupé. De topsnelheid van 407 km/h haalt ook de Grand Sport feilloos. Wanneer het dak geopend is, is de Veyron volgens Beneke in staat tot 360 km/h. "Meer zit er dan niet in". We weten niet of we dat jammer moeten vinden … Het lijkt ons al een heel aardige snelheid om je haar flink te ontwortelen!

Met de Bugatti Veyron 16.4 Grand Sport is de autowereld weer een nieuw unicum rijker, namelijk: de snelste zonnebank ter wereld. Om daarin plaats te kunnen nemen, moet je al een Veyron coupé bezitten of iemand kennen die er eentje heeft, of wachten op de auto's vanaf serienummer 51. De kans dat potentiële kopers er één zullen bemachtigen, is in ieder geval vele malen groter dan dat de rest van de mensheid er ooit eentje in het wild zal tegenkomen.