BMW X7 - Eerste rijtest

Bij BMW weten ze hoe ze dit soort dingen moeten aanpakken. We mogen met de eerste X7 op pad in het zuiden van de VS. Ja, hij wordt hier gebouwd, in Spartanburg. Maar het feit dat de grootste SUV die het merk ooit bouwde niet zo bizar groot oogt tussen de pick-ups, Cadillacs Escalade en GMC’s Yukon, zal ongetwijfeld ook een rol hebben gespeeld bij het bepalen van de testlocatie. De X7 heeft ongeveer dezelfde lengte en breedte als een 7-serie, maar gevoelsmatig is hij twee keer zo hoog.

Over de grille lopen de meningen op zijn zachtst gezegd uiteen, waarbij het haat-kamp een stuk groter lijkt dan de groep die het enorme traliewerk wel cool vindt. De grille is on geveer 80 centimeter breed en 40 centimeter hoog, het formaat van de gemiddelde Texaanse barbecue waarop een dozijn grote T-bonesteaks tegelijkertijd kunnen worden bereid.

En achter het stuur zit je zo hoog dat je het gevoel krijgt hier in El Paso over elke muur naar Mexico te kunnen kijken. Dit bakbeest zou best eens in de smaak kunnen vallen bij Donald Trump: made in America great again! Maar BMW zou graag ook wat exemplaren in Europa verkopen.

GLS-KLASSE

Het is een goede tegenhanger voor de Mercedes-Benz GLS-klasse en de Range Rover. In ons land is hij in eerste instantie leverbaar met twee zes-in-lijn dieselmotoren (265 en 400 pk) alsmede als 40i met 340 pk, de benzinemotor die we kennen uit de 5-serie en de Z4. Daarmee gaan we vandaag op stap, omdat BMW in de VS geen diesels meer levert.

Tijd dus om in te stappen en het interieur in ons op te nemen. De stoelen, de displays, de connectiviteit, het doet allemaal bijzonder luxueus aan. En het ruimteaanbod is enorm. Alles heeft elektrische bediening, je hoeft niets handmatig te doen. Daarnaast beschikt hij net als de X5 over luchtvering op beide assen. En het onderstel heeft alleen al vier terreinmodi: sneeuw, gravel, zand en split. Maar hebben we die echt nodig? Zelfs X7-projectleider Jörg Wunder geeft toe: “Met zo’n dure auto zullen maar weinig mensen het terrein in gaan.”

Ook tijdens onze testrit verlaten we het asfalt niet. In de comfortmodus gedraagt de zevenzitter zich zo goedmoedig als een auto op 22-inch wielen maar kan. Het rijgevoel lijkt evenzeer op dat van een 7-serie als op dat van een terreinwagen. De X7 is een relaxte cruiser, een reuzen-SUV. De motor weet goed raad met de 2,4 ton zware auto. In de sportmodus wordt alles spontaner, directer, maar niet echt sportief. De zescilinder laat wel van zich horen, maar in krappe bochten is de wielbasis van meer dan drie meter ook goed te voelen. De topmotorisering 50i (V8, 462 pk) beschikt over achterasbesturing, maar die uitvoering is voorlopig alleen leverbaar in de VS.

Er is ook een rijmodus die is gericht op ‘zuinig’ rijden, Eco Pro. Die zorgt voor een iets gunstiger verbruik, maar ook voor een rijgevoel dat je het idee geeft dat je een aanhanger met twee Texaanse stieren voortsleept. Ideaal is de modus Adaptive, die zich automatisch aanpast aan alle omstandigheden en die de bestuurder laat genieten van alle plezierige zaken van de X7. Wat opvalt, zijn de bijna perfecte geluidsisolatie, de superstoelen met massagefuncties, de enorme ruimte op beide zitrijen (en voor kleinere mensen ook op de derde zitrij) en het extra ruimtegevoel waarvoor het panoramadak zorgt. Dat klinkt allemaal mooi? Dat is het ook.

En toch is deze X7 een Amerikaanse slee; voor Europa is deze XXL-SUV simpelweg te groot. Daar verandert ook het feit niets aan dat BMW binnenkort een plug-in variant aanbiedt. Tot slot nog een grappig weetje: wie zichzelf een X7 gunt, krijgt daar ook een klein stukje Rolls-Royce bij. De wielmoeren stammen van de Cullinan …