BMW 330Cd (2003)

Omdat dieselmotoren steeds eleganter worden, treden ze tegenwoordig zelfs aan in edele coupés. Zo ook BMW's vernieuwde 3,0-liter common-rail dieselmotor. Het merk heeft hem nu goed genoeg bevonden voor de sportieve 3-serie coupé. De krachtbron in de dikke neus van de coupé is een zes-in-lijn (hoe kan het ook anders!) die we kennen van de 7-serie. Door een aangepaste slag van de zuigers levert hij nu 204 pk en 410 Nm. De 330Cd duldt geen enkele andere Dreier boven zich als het om koppel gaat: zelfs de M3 heeft minder newtonmeters aan boord.
Je kunt wel horen dat het een diesel is: de BMW-motor klinkt zwaar. Hij reageert gretig op het gaspedaal en de turbo laat direct van zich horen. Als je de zware koppeling laat opkomen, merk je dat de 330Cd graag vooruit wil. De zesbak schakelt niet lekker, wat hakerig. Je moet de pook met beleid bedienen om vlot te schakelen. Zeker als je de bak van vijf in zes zet, moet je erop letten de transmissie niet in vier te parkeren. De overbrengingsverhoudingen zijn wel goed afgestemd, maar ja, met zoveel koppel zou zelfs een vierbak met lange overbrengingen volstaan.
De explosieve trekkracht van de motor maakt een hoop goed. Wat sleurt dat ding eraan! Als je hem doortrekt, klinkt de zes-in-lijn bijzonder fraai. Hoewel het koppel al bij 1.500 toeren zijn maximale waarde bereikt, is de duw in de rug het lekkerst tussen 2.500 en 3.500 tpm. We staan telkens weer versteld van de immense trekkracht. Tussen de 100 en de 200 km/h moet je met echt iets bijzonders komen om de 330Cd los te rijden.

Echte rijdersauto
In welke BMW je ook stapt, je krijgt direct weer zo'n Aha-erlebnis. Je kijkt nog altijd tegen dat bekende paneel aan, met die brede, naar de bestuurder toegedraaide middenconsole. De klokken zijn simpel van vormgeving en het geheel is zeer ergonomisch, op de plek van de elektrische raambediening na. In de BMW zit je laag en kun je eindeloos variëren met de posities van de stoel en het stuurwiel. Maar ga liever niet met vier volwassenen in deze coupé op stap; de beenruimte achterin houdt niet echt over. Dan merk je dat de coupé vooral bedoeld is om mooi te zijn. De zitting achterin is echter laag, waardoor je toch niet snel met het hoofd tegen het dak schuurt. Aan het gevoel in de besturing merk je dat de BMW een echte rijdersauto is. De Dreier Coupé stuurt lekker direct. Hij is weliswaar bekrachtigd, maar niet te sterk, je voelt je één met de auto. Richels en hobbels in het wegdek voel je ook heel nadrukkelijk. Door de brede sloffen wil de BMW nog wel eens reageren op sporen in de weg, maar in bochten breng je hem werkelijk niet van de wijs. Hij kleeft aan het asfalt, hoe hard je hem ook de bocht instuurt, en helt nauwelijks over. De BMW zal uiteindelijk met zijn achterkant omkomen, maar dan moet het waanzinnig hard gaan.
De 3-serie Coupé oefent een grote aantrekkingskracht uit op medeweggebruikers. Hij oogt bijzonder sportief en gespierd en hij straalt kracht uit. Je krijgt dan ook bijna altijd ruim baan, andere weggebruikers weten niet hoe snel ze van de linkerrijstrook weg moeten. Met de BMW wordt van je verwacht dat je laat zien wat ie in huis heeft.