BMW 320i (2012)

De 320i heeft in basis dezelfde motor onder de kap liggen als de 328i: een 2,0-litermotor met een twinscroll-turbo erop. In de 320i heeft hij 184 pk en 270 Nm. Bij BMW is het voor het eerst dat er een viercilinder turbomotor in de auto ligt. Dit kwam niet zonder offer: er is momenteel geen atmosferische zescilinder voor de nieuwe 3-serie meer te krijgen. Het is dat de 335i met zijn dikke zes-in-lijn turbomotor er nog is, maar de mooie loop van een 325i of 330i is geweest.

De CO2-eisen van dit tijdperk kennen geen mededogen en het gevolg is dat turboblokken de wereld overnemen. Voor een 320i is dat echter niet zulk slecht nieuws. De vorige generatie moest het doen met een atmosferische viercilinder en die kon eigenlijk niet meer op tegen het turbogeweld van de concurrentie. Een verbetering dus? Jazeker! Bij een 328i zullen velen klagen over het gemis van een zescilinder, maar dat gaat voor een 320i niet op. Nu heb je een zeer soepele turbomotor, die ook van de instap-3-serie een snelle auto maakt. Zelfs zo snel dat je er af en toe verbaasd over bent. Het ontbreekt de motor namelijk aan beleving. Hij klinkt wel erg timide als je toeren maakt, bijna als een brave stofzuiger. Dat is bedrieglijk gezien de power van de krachtbron.

Soepele automaat

De automaat in de BMW kennen we inmiddels goed het is de bekende achttrapsautomaat van ZF, die in het hele BMW-gamma verkrijgbaar is. Opvallend genoeg laat BMW bakken met dubbele koppeling nog altijd voor wat ze zijn, de sportieve modellen (M3, M5, Z4) daargelaten. We kunnen het merk geen ongelijk geven. Qua snelheid doet deze volautomaat niet zoveel onder voor een DSG-achtige, maar hij is veel soepeler. Zeer vlot en zonder schokken wordt er teruggeschakeld wanneer je snelheid wilt maken. Houd je een vaste snelheid aan, dan daalt het toerental juist weer razendsnel, terwijl de gasrespons op elk moment prima is.

Kijken we naar het interieur, dan ogen de materialen wat eenvoudig, ook al is de afwerking wel top. Onze afgeladen testauto is bovendien voorzien van prachtige details, zoals de rode stiksels her en der. De ergonomie is als vanouds geweldig. Van de zitpositie tot de bediening van de knoppen, alles is echt om de bestuurder heen gebouwd. Het helpt dat het stuur enorm ver naar je toe kan, zodat je de stoel ook verder achteruit kunt zetten.

Vooral op de achterbank heeft BMW vooruitgang geboekt. De Dreier is niet langer zo krap als in het verleden. Dat is goed nieuws voor de 3-serie, omdat dat altijd een pijnpunt was voor de auto. Een balzaal is het nog steeds niet, maar je overleeft als volwassene nu wel een lange rit. Voorin doe je dat helemaal, en dan drukken we ons nog zacht uit. De 3-serie is opvallend comfortabel voor een BMW, al is de auto nog steeds wat hard gedempt. Ja, ook in de comfortstand. De auto duikt wel wat en komt ook harder uit zijn veren als je over een drempel rijdt.

Ga je sturen, dan blijkt waarvoor die straffe demping in de BMW goed is. De koets moet zich even zetten, maar vervolgens heb je massa's grip. De auto blijft prachtig neutraal als je gas bij geeft en levert een fijn stuurgevoel.