Audi A4 Avant

Op de Autosalon van Genève was het één van de primeurs: de Avant op basis van de nieuwe A4. Een verrassing was het niet. Audi heeft de goede reputatie om kort na de introductie van een sedan de stationcar-versie te presenteren. Die zijn bijna zonder uitzondering mooi en voor een aantrekkelijk lijnenspel wordt zeer zeker inhoud opgeofferd. In het premium-segment is uitstraling en vorm gewoon belangrijker dan veel liters bagageruimte.

Toch heeft het merk uit Ingolstadt dit keer geprobeerd een dubbelslag te slaan. Ze wilden weer een mooie Avant neerzetten, maar het moest wel even wat ruimer dan voorheen. Dat is gelukt. Want wij vinden de A4 Avant een fraaie stationwagon. Krachtig, gespierd en evengoed stijlvol. De daklijn zet een duidelijke daling in, maar die begint na de achterbank, zo blijkt binnen in de auto. Beenruimte is goed voor elkaar en de hoofdruimte is ook nog riant genoeg. Althans, als je 1 meter 81 meet, zoals uw verslaggever. De auto groeide dan ook 11 centimeter in totaal en de wielbasis werd zelfs 16 centimeter langer.

Toch blijft keihard overeind staan dat een goedkopere Mondeo ruimer is. Maar in die klasse zit Audi natuurlijk niet. Deze A4 Avant neemt het op tegen de 3-serie Touring en de C-klasse Estate, dat is helder. En misschien ook nog de 9-3 en de Alfa Romeo 159.

Nu we toch in de gelegenheid zijn; laten we maar de 3.0-liter TDI pakken voor een eerste kennismaking. Het is de dikste uitvoering die er staat en met de quattro-aandrijving is er grip te over om over het asfalt hier in Spanje uit te smeren. De 3-liter TDI is bekend; met 240 pk maar vooral met die 500 Nm vanaf 1.500 toeren per minuut is het een sleurbak tot en met. Het is wel opvallend dat dat sleuren ook pas echt begint vanaf dat toerental. Dat merk je in het heuvelachtige deel van het feesteiland Ibiza. Onder dat toerental trekt de A4 niet als een dolle als het bergop gaat. Een Quattro-uitvoering is een Audi die als over rails gaat. Normaal gesproken gaat 60 procent van de aandrijfkracht naar de achteras en dat levert een heerlijk neutrale, goed op de weg liggende station op die zich lekker direct laat sturen. Het Misano-rood is voorbehouden aan de S-line-uitvoering van de A4 Avant. En dat betekent ook sportievere stoelen en grotere velgen. Vooral die voorstoelen dragen bij aan het dynamische gevoel dat je krijgt als je deze Avant door de heuvels jaagt.

Doordacht in de staart

Als je op pad bent met deze dikke Avant, vergeet je gemakkelijk dat het hierbij moet gaan om de kofferruimte. Tuurlijk nemen we die in ogenschouw. Feitelijk is de auto een dertien-in-een-dozijn-stationwagon. Achterbankleuning gaat in ongelijke delen neer en er is tevens een skiluik voor echt lange stukken. Toch heeft Audi wel iets meer gedaan dan alleen de daklijn doortrekken. Het van oudsher vermaledijde afdekscherm voor de bagage kent twee standen, een normale, en een iets hogere voor als je het net niet redt om onder het afdekscherm te blijven, maar toch je spullen wilt afdekken. Daarnaast biedt Audi een vernuftig systeem aan om de bagageruimte zelf in te delen en spullen vast te zetten. Het werkt via kleine paaltjes in rails aan de zijkant van de kofferruimte. Ook handig; de bodem van de laadruimte is omkeerbaar en is dan van hard kunststof. Handig als je vieze, of natte spullen hebt en daarmee niet de mooie met stof beklede bagageruimte wil vervuilen.

En dan zijn we er wel wat betreft het praktische aspect en de multifunctionaliteit van de nieuwe A4 Avant. Oja, dakrails zijn standaard. Kun je ook veel aan hebben. De kofferruimte, goed voor 490 liter inhoud, is mooi gelijkmatig van vorm en maximaal slikt de auto 1.430 liter. Vergeleken met de vorige A4 Avant is dat natuurlijk meer: die scoorde 442 tot 1.184 liter. De huidige 3-serie Touring en de C-klasse Estate meten respectievelijk 460 tot 1.385 liter en 485 tot 1.500 liter. Winst boekte Audi ook op de achterbank. Minimaal 1,6 centimeter maar maximaal 8 centimeter krijgen de benen van de passagiers achter erbij. Dat is de helft van de toegenomen wielbasis. De hoofdruimte werd 1,5 centimeter gunstiger. Verrassend als je kijkt naar de overduidelijk dalende daklijn, maar die begint dus net laat genoeg. Zoals gezegd: A4 Avant-rijders gaan er op vooruit als ze kiezen voor de nieuwe. En dat is natuurlijk ook zoals het moet zijn.

Waar is het overzicht

Terug naar het asfalt. De zitpositie is zoals gewoonlijk weer prima in deze nieuwe Audi. Je kunt lekker laag zitten, met het stuurwiel goed rechtop maar feit is wel dat dan de overzichtelijkheid van de carrosserie te wensen over laat. En zijn we blij met de achteruitrijcamera en de parkeersensoren bij het manoeuvreren in de binnenstad van Eivissa, Ibiza-stad. We hebben het in onze duurtest-Mondeo ook. Er zit gewoon heel veel auto om je heen, met stevige A-, B- en C-stijlen en een toeknijpende achterkant vanwege het lijnenspel. Mooi allemaal, maar het scheelt overzicht.

In de tussentijd rijden we zoveel mogelijk voorwaarts. En dat is geen straf. Want al is onze V6 de bullebak van het stel, het is geen onbehouwen, brute bak die te hard is geveerd. Audi heeft goed begrepen dat ook de sportief getinte versies bovenal reisauto's zijn. Zelfs deze S-line is stevig comfortabel, niet té hard. Ook het schakelwerk sluit goed aan bij het karakter van de gepromoveerde A4 Avant. Weliswaar wat gevoelloos, maar wel licht genoeg en erg trefzeker flitst de pook door het zesbakschakelpatroon. Over de besturing straks nog meer maar de Quattro heeft wél die wil om te communiceren met de bestuurder via het stuurwiel. Dat doet veel goeds voor de beleving van de auto. Deze 3-liter diesel met vierwielaandrijving gaat minimaal 55 mille kosten. Daarom dalen we terug af naar de aarde en wisselen onze felrode Quattro-diesel voor een voorwielaangedreven benzine-Avant. Met de veelgeroemde 2-liter T FSI-motor van 200 pk. Die auto is ook wat betreft de uitvoering een stapje terug. We zitten op stof in plaats van leer en de stoelen zijn minder geprofileerd vanwege het ontbreken van de S-line traktaties. Toch is die 2-liter benzine ook een prettige kennismaking. Nog beter dan in de Quattro voel je de stap vooruit die Audi met het weggedrag van de nieuwe A4 heeft gemaakt en die onverminderd ook geldt voor deze Avant-versie. De vooras ging verder naar voren, wat goed uitpakt voor binnenruimte én de gewichtsverdeling en het daaruit voortvloeiende onderstuur. En ook prettig is het motorraffinement van die 4-cilinder benzinemotor. Want alles tot uw dienst, al zijn die dieselmotoren van tegenwoordig super, de loopcultuur van een lekkere benzinekrachtbron is onovertroffen, net als het gretige reageren op het gaspedaal waarop dus meteen gebeurt wat jij wilt. Zodoende wordt het nog een heerlijk afsluitend halfuurtje spelen met de voorwielaangedreven A4 Avant, die alleen teleurstelt op het gebied van besturing omdat hij, in tegenstelling tot de Quattro, veel afstandelijker is. Dus we zijn eruit; de 2-liter benzine mét vierwielaandrijving, dát moet onze A4 Avant worden.