Audi A4 1.8 TFSI 160pk (2008)

Begin jaren negentig was Audi een zeilschip dat rustig voort leek te kruipen. Keurige auto's, weinig opspattend water. Door de jaren heen werden de auto's steeds beter en kropen de vier ringen kwalitatief gezien steeds dichter tegen de leidende concurrentie aan. Na de komst van de eerste A4 in 1995 kreeg het merk uit Ingolstadt de wind vol in de zeilen en tegenwoordig mag het zich tot de toonaangevende autobouwers rekenen. Wat techniek, ergonomie en rijgedrag betreft lopen de modellen vooraan mee. Dat doet ook de derde generatie van de A4. Op benzinegebied biedt Audi veel mogelijkheden voor de A4. De 1.8 TFSI met 160 pk valt ongeveer in het midden van de viercilinders. In ons land zal die motor voor het merendeel van de benzinerijders de logische keuze zijn. Het is een moderne turbo-motor, die bij de minste of geringste inspanning volledig voor je klaarstaat. De A4 1.8 TFSI levert echt in elke gang een passende versnelling en voelt alleen in het zesde verzet niet bijzonder krachtig aan. Als het gaspedaal écht naar de vloer gaat en de viercilinder hoorbaar in toeren klimt, vertoont de machine zelfs sportieve trekjes. Daarbij wordt-ie ook hoorbaar ondersteund door de turbo, die op de achtergrond een vrolijk deuntje meefluit... Moderne turbomotor Toen Audi in 2007 het doek van zijn nieuwe middenklasser aftrok, schepten de Duitsers op over alle vooruitstrevende elektronische hulpmiddelen waarmee de A4 kan worden uitgerust, zoals Dynamic Steering en Drive Select. Die zouden van de A4 de best sturende auto in z'n klasse maken. Dat zal best, maar al die luxe systemen zijn bij Audi wel prijzige opties. Onze zilvergrijze test-A4 heeft, afgezien van Servotronic-stuurbekrachtiging, niets van dat alles aan boord. Geen man overboord, want ook zonder die elektronische hulpjes rijdt de A4 bovengemiddeld goed. Een uitblinker is het echter niet. De testauto is voorzien van het als extra leverbare sportonderstel en dat maakt van de A4 een erg hard geveerde auto. Op korte oneffenheden lijken de veren en dempers echt alles aan de inzittenden door te geven. Bovendien is het bochtengedrag niet zo goed als we zouden verwachten: als het écht hard gaat, zoekt de neus van de auto vrij snel de buitenkant van de bocht op. De versnellingsbak verdient wel alle lof, want de pook gaat prachtig duidelijk en vloeiend door de zes verzetten. Op de besturing hebben we daarentegen wel wat aan te merken. Bij de optionele Servotronic is de mate van bekrachtiging snelheidsafhankelijk, maar het systeem is niet consistent. Als je relatief langzaam op een bocht af rijdt en dan gas geeft en instuurt, 'beseft' de besturing te laat dat er meer tegendruk gewenst is. Dat zorgt ervoor dat de auto midden in de bocht ineens zwaarder begint te sturen. Daarbij zijn de verschillen tussen licht en zwaar behoorlijk groot, waardoor je het systeem te prominent z'n werk voelt doen. In het interieur vinden we alle toetsen op de verwachte plek en gaat de bediening simpel. Audi verstopt het hendeltje van de cruisecontrol jammer genoeg nog steeds achter het stuurwiel, maar dat is afgezien van de laag geplaatste ruitbediening de enige kritiek die we kunnen verzinnen op het interieurontwerp van de A4. Deze auto klopt gewoon op heel veel punten.