Test: Alfa Romeo Stelvio (2017)

We hoeven een beetje autokenner niet uit te leggen waarom Alfa Romeo een SUV heeft gebouwd. Het is dé carrosserievorm van het moment, de markt schreeuwt om dit type auto's en dus zou je wel gek zijn om niet aan de wens van de consument te voldoen. En dan is Alfa Romeo nog rijkelijk laat ook, want noem ons eens een automerk dat het nog zonder SUV of cross-over doet? Zelfs exoten als Lamborghini, Aston Martin, Jaguar en Bentley lopen achter de fanfare aan en heus niet omdat zo'n model zo goed bij de kernwaarden van het merk past. Je verkoopt er simpelweg meer auto's door, met hoge(re) marges. Porsche was begin deze eeuw met de Cayenne de eerste die dat snapte. Dit model kreeg bij de introductie de wind van voren van de 'kenners', maar de klant vond het geweldig en zo groeide de Cayenne uit tot een heel belangrijke pijler onder de financiële wederopstanding van Porsche. Voor zo'n scenario zouden ze bij Alfa blind tekenen. De term 'modellengamma' was tot voor kort niet eens van toepassing; in de folder stonden nog slechts de Mito en de Giulietta. Waarvan er ook nog eens veel te weinig werden verkocht om de Turijnse schoorsteen fatsoenlijk te laten roken. De reddingsoperatie die in 2014 werd aangekondigd, behelsde acht nieuwe modellen tot en met 2018. De Giulia was er vorig jaar het eerste concrete bewijs van en de Stelvio, vernoemd naar de gelijknamige Italiaanse bergpas, moet de weg omhoog verder asfalteren. Die deadline voor de overige nieuwe modellen is trouwens, naar goed Italiaans gebruik, iets opgerekt.

GEEN MISVERSTANDEN

Bij de lancering van de Giulia kregen we eerst de allerdikste versie voorgeschoteld: de 510 pk sterke Quadrifoglio. Dat was bij de Stelvio eind vorig jaar ook het geval, opdat er geen misverstanden zouden ontstaan over het DNA van de auto en waar we hem moeten plaatsen: in de sportieve hoek, hoog in de markt. Dat is het territorium van soortgenoten als de BMW X3 en Audi Q5, die - niet geheel toevallig - over nagenoeg dezelfde buitenmaten, wielbases en interieurruimte beschikken als de Stelvio. De meeste versies kunnen zich qua specificaties en prestaties meten met de Porsches Macan en Jaguars F-Pace van deze wereld. Afhankelijk van de uitvoering is de prijsstelling van de Stelvio ook op het niveau van deze concurrenten, waarbij de Alfa Romeo meestal wel als voordeligste van deze modellen uit de bus komt. De instap-diesel van 150 pk zit straks net onder de € 54.000.

Tot zo ver de theorie. Hoe is Alfa's allereerste SUV uit de 107-jarige historie in de
praktijk? Om te zien is het eigenlijk een opgehoogde Giulia, een model dat bij menigeen prima op het netvlies ligt. Weinig verrassend, dat wel, en verrassingen volgen ook niet zodra je het portier opent: het dashboard is één op één overgenomen van de Giulia. Iets meer creativiteit had best gemogen. En dus geldt voor de SUV hetzelfde als voor de sedan: het ziet er strak uit, de ergonomie is in orde, maar qua materiaalgebruik en afwerking valt er zeker nog wel wat te winnen. Tenminste, als Alfa Romeo het Audi, BMW en Mercedes-Benz echt lastig wil maken. Het is wel wat de Italianen graag willen en de prijzen zijn er naar. Dan mag je dus vallen over zaken als ongelijke carrosserienaden en scherpe randjes aan het plastic van de pookknop. Er zijn echter maar weinig merken die worden omhuld door zo'n dikke mantel der liefde als Alfa Romeo. Misschien wel meer dan welk merk dan ook zou je Alfa Romeo deze kleine foutjes graag vergeven. Maar we moeten wel realistisch blijven: de concurrentie doet het op dit vlak simpelweg beter.

DICHT IN DE BUURT

Net als bij de Giulia valt er dus best wat af te dingen op bepaalde aspecten van de Stelvio, maar veel daarvan verdwijnen als sneeuw voor de zon zodra je gaat rijden. Alfa Romeo dicht de nieuwkomer dezelfde dosis rijplezier toe als de sedan waarop hij is gebaseerd. De onderhuidse techniek is nagenoeg identiek, het grootste verschil – afgezien van de 6,5 cm extra bodemspeling en de 19 cm hogere zitpositie van de bestuurder – is de grotere spoorbreedte voor en achter van de Stelvio. Hij is dus breder, maar ook hoger dan de Giulia. Natuurkundig gezien kan de SUV hiermee onmogelijk dezelfde rijbeleving bieden als de 'donorauto' maar het komt behoorlijk dicht in de buurt. De vering en met name de demping is namelijk dusdanig straf afgestemd, dat het overhellen van de koets erg meevalt. Keerzijde is dat deze sportieve onderstelafstemming kan neigen naar oncomfortabel, vooral op korte oneffenheden. Daarbij helpen de stevige stoelen (met vrij korte zittingen) en optionele 20-inch wielen niet. Vermoedelijk halen de standaard 18-inch wielen de scherpe kantjes er al wat vanaf. Adaptieve dempers biedt Alfa Romeo niet aan. Aan de andere kant: het is een bewuste keuze van het merk om hun SUV in deze sportieve hoek van het segment te plaatsen. Dus wie dat niet blieft, winkelt maar verder voor bijvoorbeeld een Audi Q5.

PLEK IN DE VOORHOEDE

De besturing werkt, net als bij de Giulia, bijzonder licht maar zeer precies. Je kunt de Stelvio echt heel mooi plaatsen in de bochten, kun je nagaan hoe dat moet zijn als er normale in plaats van winterbanden onder zitten. Onze testauto, voorzien van de sterkste dieselmotor (210 pk) en Q4-vierwielaandrijving, was zodoende de ideale Alpen-cruiser. Een handbak is niet leverbaar op de Stelvio, je krijgt altijd de soepele 8-trapsautomaat van ZF. Dat is bepaald geen straf; er zijn weinig automaten waarmee je beter bent bediend. Alfa Romeo is druk doende zichzelf opnieuw op de (wereld)kaart te zetten en claimt daarbij een plek in de voorhoede van autoland. Op het gebied van merkhistorie, beleving en loyaliteit van de achterban zit het wel snor, al is dat grotendeels gebaseerd op het 'oude' Europese
Alfa Romeo. Het 'nieuwe' Alfa wil ook meedoen in grotere afzetmarkten als Noord-Amerika en Azië en de Stelvio is hierbij van cruciaal belang. Het uiterlijk is onderscheidend en de rijeigenschappen zijn – voor de sportief ingestelde bestuurder – geweldig.

We hebben bij de introductie alleen kennis kunnen maken met de 2.2 dieselmotor, waar weinig mis mee is. Een sterke machine die een prima combi vormt met de automaat. Dat geldt zeer waarschijnlijk ook voor de 2.0T benzinemotor van 280 pk, die net als de 210 pk JTD-diesel vanaf de introductie beschikbaar is. Over een aantal weken volgt hiervan de 200 pk-versie en een 180 pk-variant van de JTD. In een later stadium komt daar nog een afgeleide met 150 pk bij. Deze vormt met een instapprijs van 54 mille de basis van het gamma. De twee laatstgenoemde motoren zijn achterwielaandrijvers, 4WD is optioneel bij het 180 pk-blok. Is het je allemaal niet krachtig genoeg? Wacht dan tot het einde van het jaar, dan volgt namelijk de alles overtreffende Quadrifoglio met 510 pk.

Alfa zet de Stelvio in vergelijking met de concurrentie relatief scherp in de markt; zo kost de 280 pk sterke 2.0T als Super € 60.950, een vergelijkbare Audi Q5 (2.0 TFSI Quattro, 252 pk) is er vanaf 64,5 mille, een BMW X3 28i xDrive (245 pk) kost ruim € 69.000. Los van verschillen in uitrusting: meer pk's voor minder geld dus. Of dat voldoende is om de kritische consument te overtuigen, dat weten we over pakweg een jaar.