Alfa Romeo Crosswagon Q4 1.9 JTD 16v Distinctive (2005)

In de Crosswagon Q4 is de 156 Sportwagon te herkennen, maar hij staat 6,5 centimeter hoger op z'n wielen. Onder de bumpers zijn stalen platen geschroefd en ook de dorpels worden met chroom 'beschermd'. Hij oogt stoer, niet in de laatste plaats vanwege de uitgeklopte wielkasten, die ruimte bieden aan 17-inchwielen met brede 225/55 R17-banden, en de chromen dakrails.
De basisverdeling van de variabele vierwielaandrijving is 41 procent naar de voorwielen en 59 procent naar achter. Drie differentiëlen zorgen dat maximaal 70 % van de aandrijfkrachten naar de achterwielen gaat. Een Torsen C-differentieel varieert continu koppel tussen de voor- en achteras, afhankelijk van de grip die de voor- en achterwielen hebben. De Q4-aandrijving werkt nauw samen met Alfa's ASR (Anti Slip Regeling) en VDC (Vehicle Dynamic Control).
De Alfa laat zich enthousiast over bergweggetjes en door knijpende haarspeldbochten dirigeren. Het contact met de voorwielen is direct en de stuurinrichting geeft goed door wat er gebeurt. De Alfa rijdt als een gewone stationwagon en heeft op asfalt een strak weggedrag. De Q4 daagt je uit zo hard mogelijk een bocht te attaqueren en geeft je ruimte om te 'spelen'. De elektronica is tolerant en wacht even met ingrijpen. De Alfa biedt door zijn integrale aandrijving extra veiligheid op gladde wegen; net als de meeste SUV's en terreinwagens zullen ook Crosswagons Q4 hun leven hoofdzakelijk op asfalt slijten. De Alfa rijdt comfortabel: hij is niet te stuiterig en vering en demping zijn in balans. In lange snelwegbochten blijft 'ie mooi, strak 'liggen' en ook putdeksels en richels verwerkt 'ie beschaafd.

In het gareel
Zolang de ondergrond glad maar vlak is, voel je de elektronica de aandrijfkrachten verdelen over de wielen met de meeste grip; op glibberige ondergrond doet de auto met regelmaat een stapje opzij om dan weer met een voelbare ruk in het gareel geduwd te worden. Een afdaling op aalgladde ondergrond vergt toch uiterste voorzichtigheid met gaspedaal en stuur. De 150 pk sterke 1,9-liter JTD-motor van de Italiaan doet nimmer verlangen naar een benzinegestookt aggregaat. Zodra de motor op bedrijfstemperatuur is, hoor je 'm nauwelijks. Tijdens het accelereren laat de motor zich logischerwijs horen, maar irritant wordt dat niet. De commonrailmotor nodigt je uit steeds weer het gaspedaal te vloeren en te genieten van de trekkracht. Er zit zowaar zelfs een Alfa-snerp in de dieseldreun.
De Italianen hebben het interieur van de Sportwagon bijna ongewijzigd overgenomen in de Crosswagon; de enige toevoeging is een digitaal kompas aan de binnenspiegel. Een leuke gadget, maar in de praktijk voegt het nauwelijks iets toe. Enigszins wijdbeens zit je achter het stuurwiel, dat weliswaar goed te verstellen is, maar dat je wel al snel het zicht op de tellers ontneemt. In de middenconsole zitten drie draaiknoppen waarmee het klimaatcontrolesysteem bediend wordt. In het midden geven displays de informatie over het heersende klimaat in het interieur en de luchtstromen weer. Het display van de audio-installatie geeft ook informatie van het navigatiesysteem door. Dat is een minder handige oplossing, want de radio-cd-speler zit te laag. De leren stoelen van de Alfa blijken op de lange duur onvoldoende steun te bieden. Vooral in de rug ontbeer je ondersteuning. Het interieur en de kofferruimte van de Crosswagon zijn compact; dat biedt geborgenheid en intimiteit, maar je bent eerder aangewezen op een skibox.